Ben anne falan değilim ama benim de kız kardeşlerim var ,benden 5 yaş küçük hem de ikiz : )
Doğduklarında aşırı kıskanmışım,çünkü 2 kişiler bir de tüm ilgi onlardaydı

Ben ağlıyormuşum,dua ediyormuşum "Allahım annem benle de oynasın "diye,ikizlerin yanaklarını sıkıyormuşum,kalem batırıyormuşum yüzlerine,ağızlarına pamuk falan tıkıyormuşum



Ama bir gün annem ikizleri bana emanet etmiş ,izlemiş falan tabi,"bak kızım,onlar senin küçük kardeşin,onları koru tamam mı ,benim ufak bir işim var" tarzı konuşmuş.
Sonra ben de o görev aşkıyla korumuşum hakkatten,annem izlemiş,sonraki günler o yaşımda sırf istedim diye,altlarını temizledim bir kere ,mamalarını yedirdim,onlarla hep oynadım ,ayrılamadım hiç.
Hala öyle bazen çok kötü kavga ederiz,2 dk sonra "abla hehehehe

" diye aynı böyle güleriz .
Belki böyle bir şey gerekiyordur,bilemem ,biz de işe yaradı