Annenizle de o zaman bu şekilde konuşmaya başlayın. Hiç kimse ile kavga edip canınızı sıkıp biz de morali bozulan siz olmayın.
Onlara onların taktigi ile davranın. Ay biz yapamıyoruz edemiyoruz yok şundan bundan bilmem ne mi diyor anneniz de sen yap mi diyor. Örneğin, ekonomi benim için de kötü benim de yapacağım şeyler ve planlar var ondan üzgünüm diyin. Vakitse sizden istenen planlarım var dinlenmem lazım uygun değilim diyin. Reddederken çok açıklama bile yapmayın. Reddedilme psikolijisini dahi izin verin o yaşasın artık.
Onun yaşaması gereken duyguları siz üstlenmeyin. Anneniz için de bu böyle. Bir şey yapamıyor diye ailen kurtarıcısı diye sizi mi seçtiler, üzgünüm benim de elimden bir şey gelmiyor demeye başlayın.
Gerçekten de öyle. Önce kişinin kendisi iyi olmalı, önceliğe sürekli birilerini alarak kendi ruhunuza acı cektirirsiniz ki bunu hissetmeye zaten baslamissiniz. Bu duyguyu tanıyorsunuz.
Zamanla bu şekilde bu durumdan kurtulabilirsiniz, kavga etmeden kimseyle onlara onların elimden bir şey gelmiyor tarzıyla yaklaşın. Madem onların elinden bir şey gelmiyor, dışarıdan nasıl gozukuyorlarmis izin verin yuzlessinler.