Kardeşler Arası Kıskançlık Ve Adaletsizlik

Arkadaşlar ben biraz araştırdım psikologlar kıskançlık duygusunun anne ve babadan kaynaklandığı yönünde düşünüyor. Teorik olarak kıskançlık varsa gerçekten de adaletsizlik varmış. Küçüklüğümden beri etrafımdaki büyükler kıskanç olduğumu söylerdi, aksi bir çocuk olduğumu, annelerin çocukları aynı sevdiğini filan. Ama nasıl olmam ne abimle aramdaki sorunlarda ne de kardeşimle geçen sorunlarda annem yanımda oldu, hep beni suçladı. Yine de annemin beni sevdiğini biliyorum ki ben de onu seviyorum. Kardeşlerim zerre umrumda değil ama annemin yanımda olmayışı yıkıyor beni. Ya hadi diyelim o kadar kötüyüm hiç mi haklı olduğum konu yoktu 19 senedir? Kardeşlerime artık tahammül edemeyecek duruma geldim. Kardeşler arası nefretin derecesi de annenin adaletsiz davranışı ölçüsündeymiş. Küçüğü hep küçük diye kollamak yanlışmış çünkü büyüğün de korunmaya ihtiyacı varmış ve bu çocuklar ailesinin arkasında olmadığını bilerek güvensizlik için büyürlermiş, aynı ben!

Neyse işte var mı benim gibi damdan düşen?

evet bence de çocukluktan itibaren yapılan adaletsizlikler kıskançlığa ve nefrete sebep olur. hem anneler her çocuğa eşit davranmıyor orasıda kesin. ama bence hepsinden öte kıskançlığın insanın karakterinde olan bir şey olduğunu düşünüyorum. bir insan çocukluğunda herşeye sahipte olsa tek evlatta olsa kimse ona bir kötü davranışta bulunmasa bile yine de kıskanç ve iğrenç olabiliyor bunu bizzat gördüm. ben karakterimizinde genlerimizde kodlandığını ve doğuştan o karakterle doğduğumuza inanıyorum ayrıca çevresel faktörlerde çok etkili sende haklısın.

Kıskançlığın üzerimde baskın olduğunu düşünmüyorum pek. Arkadaş ilişkilerim çok normal çünkü ortada yapılabilinecek adaletsizlik yok kimseyi de kıskanmam. Herkes iyi olsun bundan rahatsızlık duymam.

mehtap kayaoğlunun öpücük kutusu adlı kitabını okumanı tavsiye ederim. Bu konu orada çok güzel işlenmiş.
Bazı duygular bilinçaltının dışa vurum şeklidir.