Demek ki ne istediklerini bilmiyorlar kafaları karışık. Kötü bir iş, yaşam şartı da istemiyorlar, öte yandan hayalini kurdukları bir meslek de yok. Kendimden biliyorum ve onları anlıyorum. Bunun sebebi çocukluk dönemine dayanıyor bence. Beni hiçbir şeye yönlendirmediler. Bir hobi edinemedim. Bir kursa falan yazdırılmadım. Zorla kendimi parçalayarak gitar kursuna gitmiştim müziğe yatkındım. Güzel sanatlar lisesine gitmek istemiştim sırf farklı bir ilçede diye destek olmamışlardı. Hiçbir şeye hevesim kalmamıştı ondan sonra. Daha yeni yeni pişmanlık duyuyorum okumadım diye. 4-5 yıl önce annemin gaz vermesiyle yaparsın demesiyle sırf o memnun olsun diye bir sağlık bölümüne gittim, yapamadım sağlık hiç benlik değildi bıraktım. Geçen yıl da bilgisayar programcılığına yazıldım kendi isteğimle ama bu defa da evliyim, çocuğum küçük, ben yokken bakacak yardım edecek biri yok. Dondurdum okulu.