- 18 Mart 2013
- 3.854
- 12.419
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Selamlar kizlar,
Bu konuyu alacagim cevaplari bile bile aciyorum acikcasi. Gerceklerin farkinda olmama ragmen bir de bu gercekleri baskasindan duymak istiyorum diyebilirim.
Bundan 7-8 ay once ortak arkadaslarim vasitasiyla biriyle tanistim. Tanisir tanismaz aramizda bir yakinlasma oldu ama daha sonra bana aramizda elektrik olmadigini, romantik anlamda bir sey hissetmedigini, benimle arkadas kalmak istedigini soyledi. Ben de ondan uzaklasmak istemedigim icin kabul ettim, sonra ise cesaretimi toplayip ondan hoslandigimi, bu yuzden arkadas kalmanin benim icin zor oldugunu, bir daha bulusmak istemedigimi soyledim. Tamam dedi hic itiraz etmeden.
Aradan 1-2 ay gecti, bir gun arayip bulusmayi teklif etti. Ona olan duygularim gecmis oldugu icin ve muhabbetini de sevdigim icin (bu sehirde biraz yalnizim) olur dedim. O tarihten sonra sik sik bulustuk, kahve, sinema, yemek, birbirimizin evinde ziyaretler. Ama asla bir yakinlasma, bir flort olmadi. Sik sik keske bastan arkadas olarak tanissaydik, sen benim cok iyi arkadasim oldun, gibi seyler soyluyor. Benden 4 yas buyuk sadece ama (ben 30 yasindayim) sanki cok kucukmusum, sanki bir bacisi bir kardesiymisim gibi ogutler veriyor. Beraberken her sey cok iyi, cok candan. Onu kaybetmek istemiyorum, ama benim duygularim var ona karsi. Buna bir son vermeliyim.
Bir de soyle bir sey var ki 1 ay icinde cok uzak bir ulkeye yerlesecegim ve zaten onu gormeyecegim bir daha muhtemelen. Yani sorun kendiliginden cozulecek. Yine de duygularima, kalbime soz geciremiyorum. Aklimda acaba o da benden zaman icinde hoslanabilir mi diye dusunurken buluyorum kendimi. Deneyimlerinize dayanarak sizce benim hakkimda ne hissediyor? Bu cocugu tamamen aklimdan cikarayim di mi?
Bu konuyu alacagim cevaplari bile bile aciyorum acikcasi. Gerceklerin farkinda olmama ragmen bir de bu gercekleri baskasindan duymak istiyorum diyebilirim.
Bundan 7-8 ay once ortak arkadaslarim vasitasiyla biriyle tanistim. Tanisir tanismaz aramizda bir yakinlasma oldu ama daha sonra bana aramizda elektrik olmadigini, romantik anlamda bir sey hissetmedigini, benimle arkadas kalmak istedigini soyledi. Ben de ondan uzaklasmak istemedigim icin kabul ettim, sonra ise cesaretimi toplayip ondan hoslandigimi, bu yuzden arkadas kalmanin benim icin zor oldugunu, bir daha bulusmak istemedigimi soyledim. Tamam dedi hic itiraz etmeden.
Aradan 1-2 ay gecti, bir gun arayip bulusmayi teklif etti. Ona olan duygularim gecmis oldugu icin ve muhabbetini de sevdigim icin (bu sehirde biraz yalnizim) olur dedim. O tarihten sonra sik sik bulustuk, kahve, sinema, yemek, birbirimizin evinde ziyaretler. Ama asla bir yakinlasma, bir flort olmadi. Sik sik keske bastan arkadas olarak tanissaydik, sen benim cok iyi arkadasim oldun, gibi seyler soyluyor. Benden 4 yas buyuk sadece ama (ben 30 yasindayim) sanki cok kucukmusum, sanki bir bacisi bir kardesiymisim gibi ogutler veriyor. Beraberken her sey cok iyi, cok candan. Onu kaybetmek istemiyorum, ama benim duygularim var ona karsi. Buna bir son vermeliyim.
Bir de soyle bir sey var ki 1 ay icinde cok uzak bir ulkeye yerlesecegim ve zaten onu gormeyecegim bir daha muhtemelen. Yani sorun kendiliginden cozulecek. Yine de duygularima, kalbime soz geciremiyorum. Aklimda acaba o da benden zaman icinde hoslanabilir mi diye dusunurken buluyorum kendimi. Deneyimlerinize dayanarak sizce benim hakkimda ne hissediyor? Bu cocugu tamamen aklimdan cikarayim di mi?