Başınız sağolsun çok üzüldüm sizin adınıza. Kısa süree olduysa normal tabi ki kendimi düşünüyorum ben de aynen öyle hissederdim. Babam işi dolayısıyla küçükken pek yanımızda olamadı beni dedem büyütmüştür babam gibiydi. Uykusunda kaybettik canım dedemi. 10 sene oldu hala bazen evdekiler uyurken gider nefeslerini dinlerim uyuyan insan her an ölmüş olabilir gibi düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum böyle bir alışkanlık edindim işte. Ama benimki tam tersi uzun süre sonra bundan 5 yıl önce ortaya çıktı. O zaman küçük olduğum için bilinçaltıma işledi sanırım.
Sen sürekli bu düşüncenin üzerine gidip kafanı takmazsan geçici olacağını düşünüyorum. Ölüm hayatın bir gerçeği işte malesef ne zaman ne olacağını bilemeyiz bu düşünceye takıp kendini üzme lütfen anı yaşa hayatını mutlu geçirmeye bak
Eşinle birlikte uzun ve mutlu bir hayatınız olur umarım
