Kaybolma korkusu, uzak mesafeye gidememe,kendi işlerimi kendim halledememe

K

kdem

Üye
Kayıtlı Üye
29 Nisan 2024
17
9
6
31
Arkadaşlar merhaba. Bu ay 30 yaşına girdim. Ama bu yaşta olmama rağmen benim şöyle bir sıkıntım var. Kendi başıma uzak mesafelere gitmekte çok zorlanıyorum. Yani gideceğim yer yürüme mesafesinde değilse otobüslere yada uçağa binmem gerekiyorsa çok endişeleniyorum. Hele ilk defa gideceksem çok korkuyorum. Ya kaybolursam ya beceremessem. Nerde ne yapacağımı bilemiyorum.Nerede binip nerede ineceğimi şaşırırsam naparım diye düşünüp duruyorum. Görevlilere soru sormaktan çekiniyorum. Bazılarıda insana sert davranıyorlar ben iyice kendimi küçülmüş hissediyorum. Uzak mesafede bir doktora gitmem gerekse bile eşimin izin gününü bekliyorumki o götürsün. Düzenli psikolojik destek alacak kadar maddiyatım yok. Ama bu durum beni artık çok rahatsız ediyor. Evliyim ama eşimin beni böyle görmesini istemiyorum o yüzden bugüne kadar işlerimi hep yakın mesafelerde halletmeye çalıştım yada bir yerlere hep eşimle gittim.fakat şimdi uzak bir şehre eşimin taini çıktı ve biyerlere gelip gitme konusunda bazen yalnız olmam gerekecek bu yüzden çok endişeliyim . Ayrıca bu yaşımda böyle olmaktan çok utanıyorum.
 
Hiç bir görevlinin ters davrandigini görmedim hayatimda. Yurtici, yurtdisi yol sordugum kimseden ters tepki almadim hatta görevliyi gectim yoldan insan cevirip sormuslugum da coktur. Kimse kimseyi terslemiyor.
Zaten telefondan buyuk oranda halledebilirsiniz harita uygulamasi acarsiniz. Yani nasil kaybolabilirsiniz ki hadi kayboldunuz diyelim cocuk degilsiniz ayni sehirdeyken acarsiniz tel bi alo dersiniz yani esinize ama kaybolmak cok mumkun degil şu devirde.
 
Peki şehirlerarası yolculuklarda nasıl birini arayıp yardım isteyebilirim. Ya da ben bir sürü otobüs şoförünün çok kaba yaklaşımlarını gördüm. Bu yüzden endişem daha da arttı. Demekki size hep iyiler denk gelmiş.
 
Okb veyahut anksiyete olabilir , tamamen bilmeden bunları söylemek çok yanlış , yapacağınız en iyi şey öncelikle gideceğiniz yeri sevmek olsun çünkü bir yeri ne kadar çok severseniz oraya ait hissetmeniz daha kolay olur , artık telefondan her şey mümkün otobüs saatlerinden uberine trafik yoğunluğundan araç ağırlığına kadar her şey telefonda olur da dışarı da insanlara soru sormanız gerekirse de çoğunun yüreği güzel üç beş şiveyle açıklarlar , siz kendinizi iyi hissedin gerisi basit .
 
Oydar .!.:
Hayatınız boyunca kimse size kaba davranmadı mı? Kaba davranışları güzellemiyorum yanlış anlaşılmasın. Ama yol iz sorduğunuz birisi size hödükçe bir hareket yaptı diye hayata küsemezsiniz.
Genişletmek için tıkla...
Maalesef böyle insanlar çoğaldı ilerlerse evden bile çıkmaya korkabilirler Allah korusun bu durumlarda en iyi şey bence daha da sosyalleşmek, bilemiyorum
 
Söylediklerimiz size çok da geçicekmiş gibi gelmiyor bana. Çünkü sizinki psikolojik bir rahatsızlık seviyesine gelmiş. sosyal fobiniz mi var? Daha önce bu konuda hiçbir doktorla görüştünüz mü?

Hepimizin telefonunda navigasyon var şu an. Kimseye kolay kolay yol sormuyorum. Hiç bilmediğim bir ülkede bile gezdim orda bile navigasyona bakıp buldum yolumu.

Yine de ara sıra bir şeyler sormak gerekiyor tabiyki. Türkiyede insanlar bu konuda bence kaba değil. Aksine abartılı derecede yardımcı olmaya çalışıyorlar. Yolu bilmeyen bile bilmiyorum demiyor, ya bir şeyler atıyor ya da bilen birine yönlendirmeye çalışıyor. Nerdeyse seni kendileri götürecek. He yine de tabiyki kaba insanlar var. Ancak hayatımızda illa ki karşımıza kaba insanlar çıkacak. Zarar vermedikleri sürece bir daha görmeyeceğin bir insanın kabalığını çok takmamak gerek.
 
Teşekkür ederim bu mesaj bile çok iyi geldi
 

Bir kac sene once ilk defa gittigim bir ulkede sehirler arasi yolculuk ediyordum ve yanlis trene binmisim. Indim baktim yanlis yerde oldugumu anlayinca tekrar actim google harita bulundugum konumdan gidecegim yere ayarladim. Boyle yapinca neye binebilecegin secenekleri cikiyor. Orada yazan tarifle metroya bindim tekrar ve gidecegim yere gitmistim bir kişiye bile sormama gerek kalmamisti. Bir örnek...
Turkiye icinde anadilini rahat konustugun bir ulkede ise kaybolmak imkansiz.
Haritayla yapamasam sorardim cidden oyle sert ve ters tepki hic almadim sert tepki verenler asil nadirdir size denk gelmistir her zaman olacak diye bir sey yok korkmayin ya da terapi alin.
 
Bu konunun yaşla alakası yok onun için utanmanıza gerekte yok. Nasıl fiziksel rahatsızlıklar oluyorsa ruhsal hastalıklarda olabiliyor.Fiziksel rahatsızlıkta tek bacağı topal olan insana hadi koş demezsin görürsün ama ruhsal yani psikolojik sorunlarda kimse başına gelmeden yada yakınında tecrübe etmeden anlayamaz hadi tek başına şuraya git bak ben gittim bir şey olmadı demek size iyi gelmez. Devlet Hastanesi'nde bir psikiyatriye gidin en azından belki o yönlendirir sizi. Buradan verilen çareler size pek faydalı olmaz çünkü kaygınız var ve bunu yönetmeyi öğrenmeniz gerekiyor.
 
Sosyal fobimi bilmiyorum. Bir kaç kez terapi aldım fakat maddiyattan dolayı devamlılığını getiremedim. Alışkın olduğum yerlerde daha rahatım . Ama yeni yerlere kendi başıma kafama esipte çıkıp gidemiyorum. Eşim yokken uçak ve otobüs aktarmalı seyahat etmem gerekecek ve o kadar çok endişeleniyorum ki. Bu yaşta böyle hissettiğimi kimseyede belli etmemek istiyorum.
 
Evet devlet hastanesini düşünmeliyim sanırım çünkü kendi işlerimi bile halledememem büyük özgüven sorunu yaratıyor bende
 
Buraya biraz dertleşmek biraz akıl alabilmek birazda belki benimle aynı sorunu yaşayanlar vardır paylaşmak isterler diye bilgi almak için yazdım ve yorumlarınız gerçekten iyi hissettiriyor. Buna çözüm bulmam lazm çünkü gerçekten böyle devam etmek istemiyorum.
 
Nasıl bir çocukluk yaşadınız acaba , baskı, şiddet, degersizlestirme var mıydı
 
Çözmeniz gereken bir sıkıntı bu. Gencecik yaşınızda okuma yazma bilmeyen köyden çıkmamış teyzeler gibi ele muhtaç kalmışsınız.
Kaybolsanız dahi elinizde internet var. Yine bulursunuz yolunuzu. Üstüne gitmelisiniz. Hatta sizin yerinizde olsam hemen şimdi psikolojik yardım da alırdım.
 
O bende de vardı hatta kısmen biraz daha var tabi eskisi kadar değil.

Ben bunun nedeninin aileden kaynaklandığını düşünüyorum. Hiç yalnız bir yere gidemezdim çocukken kayboluruz kaçırılırız falan diyerek büyütüldük ondan heralde

Lise bittikten sonra dersaneye başladım onda bile hep ben nasıl yalnız gidecem karşıdan karşıya nasıl geçecem diye kara kara düşünürdüm. Her gün aynı şeyleri düşünürdüm. Kolay kolay çarşıya gitmezdim. Ki ben mahalle ortaminda büyümüş eve akşam ezanı okunmaya yakın giren bir çocuktum mahalle dışına çıkınca tedirgin olurdum
 
Sizinki ileri seviye bence. Biz yapıyoruz herkes yapıyor siz de yaparsınız gibi bir şey değil.

O yüzden devlet hastanesine bir gidin hiç değilse. Onların da psikologların oluyor doktorlar yönlendiriyor. Benim bi arkadaşım çok memnun kalmıştı.

Bir mesleğiniz zanaatiniz var mı? Çalışıyor musunuz? Çalışmak bu durumu aşmanıza yardımcı olabilir belki.
 
Sosyal fobi ve anksiyete olabilir. Devlet Hastanesi'nde bir uzmandan destek alın. Herşeyi yapabilirsiniz kendinize inanın, utanılacak birşey yok. İnsanlar içlerinde neler neler yaşıyorlar
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Boşanmak üzereyim. Çaresizim. Ne yapacağımı şaşırdım
7 8 9
Yorumlar
179
Görüntüleme
44K
Shadylady
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…