Ben bi dönem belki daha beterini yaşadım kaygı anlamında ama ilaçsız atlattım. Gece deprem olacak korkusundan uyuyamazdım. Sabahlardım, sabaha karşı yatardım. O dönem 17 ağustos depremine takmıştım kafayı. Gündüzleri onunla alakalı şeyler izleyip geceleri de korkardım. Bunun ilaçsız tek yolu şu: düşünmeyeceksin. Gerekirse zihnini başka şeylerle meşgul edeceksin ama düşünmeyeceksin. Düşünmedikçe zaman içinde kendi kendine geçiyor. Tabii şu an her yerde bu gündem olduğu için atlatmak daha zor. Benim yaşadığım dönemde hiçbir uyarıcı yoktu ben kendim açar videoları izlerdim. Nasıl değişik bi dönemden geçmişsem artık.
Bu aralar yine kötü olmaya başladım mesela. Bundan birkaç gün önce içimi sızlatan tek şey eski sevgilimdi. Şimdi diyorum ki ya benim ne güzel dertlerim varmış, o da dert miymiş bunun yanında diyorum. İnsan derdini özler mi? İnsan eski derdini özler mi? Ufak tefek şeyleri dert ettiğimiz günlere dönmek istiyorum