Bebekli kadınsınız neden bu kadar kendinizi yıpratıyorsunuz ki.
Alın bebeğinizi kucağınıza oturun ,canım şunu istedi pişir mi dedi,anne çocuk acıktı ben odaya gecip emziriyim,mutfakta herşey var sen yap istersen deyip geçin.
Çayı mı demlediniz,verin 1 bardak,verirkende söylersiniz anne bitince mutfaktan sen alırsın ben bebeği uyutucam diye. Bebeginiz uyurken sizde yatın yanına,gece uyutmadı ,iyi hissetmiyorum diyin odanıza cekilin. Acıkırsa kalksın yesin,hazırlasın.
Yemeğe de özenmeyin,dört dörtlük uğraşmayın. Ne geliyorsa elinizden onu yapın. Bebeğinizden can ve ruh sağlığınızdan önemli değil.
Normalde kimseye bunu yapmam ama minicik bebeği olan kadından da böyle hizmet beklenmez,aksine bir işinin ucundan tutulur ki dinlensin diye.
Annemde,kayınvalidemde hatta arkadaşlarımda hep destek olmaya çalistılar bebeğim küçükken. Oğlum doğduğunda,yakın bir arkadaşım diğer arkadaş grubumuz gelecek diye erkenden geldi,evinde bir süru yiyecek hazırlamış,benim hazırlıklarıma yardım etti, kız bulaşık makinesini bile doldurdu boşaltti ki rica ettim, otur yapma etme ,ben sonra yaparım diye dinlemedi. Senin bebegin küçük yorgunsundur diye. Çocukların oyuncaklarına varana kadar toparladı giderken ki yine yalvardım uğraşma boşver hallederim diye. Annem gelir,balkon yıkar ne bileyim kızım ben şunu pişireyim der. Kayınvalidemin rahatsızlıkları var,ağır iş yapamaz ama çayını ,kahvesini ilk bardağı ben veririm,ikinciye asla almaz ben kalkacaktım kızım alırım der. Yemek hazırlarım kızım ben ne yapayım diye sorar,masayı toplamama yardım eder ki ben derim anne otur ben hallediyorum diye.
Bana böyle yaklaştıkları için en iyi şekilde ağırlamaya çalışırım bende. Ama kalkıpta şunu getir,bunu götür diye beklenti içine girselerdi el kadar bebekle cidden yapmazdım. Kim ne derse desin. Bu saygısızlık değil ki. İnsanda biraz vicdan merhamet olur ki anne bu insan,zamanında yaşamış,minicik bebekle uğraşmak,uykusuz kalmak nedir bilmesi,empati kurmasi gerekir.