İlk önce bu uzun yazıya katlanabilip okuyan arkadaşlara şimdiden teşekkür ediyorum.
Ben sıkıntılarını kafaya takan kendi kendini yiyen bir yapıya sahibim. Pek kimseyle dertleşmem. Ancak artık o kadar doldum ki sizinle paylaşamadan edemedim.
Tabii ki sıkıntı eşim ve k.validem.Ben yaklaşık 1 yıl 8 aylık evliyim.Evlenmeden önce ailem eşimi istememişlerdi.Çünkü eşimin babası vefat etmiş k.validem ve görümceme eşim hem çalışıp hem okuyarak bakmış.Ailem bu nedenle sürekli eşimin ailesine bağımlı kalmak zorunda olacağımız ayrı bir yuva olamayacağımızı ve kendi başımıza özgürce plan yapamayacağımızı söylemişlerdi.Bense benim de babam olmayabilirdi.Ozaman benimle kimse evlenmeyecekmiydi ilerde aynı şeyin benim başıma gelmeyeceği ne malum diyerek aileme kızmıştım.Sonunda kabul etmek durumunda kaldılar evlendik.
Ancak ben eşimle k.v bir arada oturmayacağımı uygun bir dille güzelce anlattım.Oda anladı ve zaten annesinin de böyle bir şey istemediğini söyledi.Her neyse sonuçta ailelere arabayla 15 dk uzaklıkta bir yerde oturuyoruz şuan.Ancak geçenlerde k.v bir konuşma yaptı bütün sinirim alt üst oldu.Görümcem 2 ay sonra nişanlanacak.O yüzden k.v min eski müstakil evinde tadilat yapılacak.Bununla ilgili konuşurken k.v bu eve fazla masraf yapmaya gerek yok zaten kendi yıkılacak kardeşinizde evlenince burayı yıktırıp bi 3 katlı ev yaptırırsınız bende anne olarak ufak bir katkı yaparım dedi.Sonra bana dönüp demi kızım dedi.Ben ne diyeceğimi bilemeyip ozaman gelsin konuşuruz dedim.E heralde evlat olarak bir şeyler yaparsınız dedi.Beynimden kaynar sular döküldü resmen çöktüm.Bir hafta önce de görümcem sevgilisinin annenin evini yıktıralım nasıl olsa abinlerde ev almaya niyetli bizde alacağız birlikte ev yaptıralım annemede en üst katı veririz dediğini söylemişti.Ben ciddiye almamıştım ama k.v de söyleyince aklım başıma geldi.Eve dönerken eşime söyledim.Annen ciddi yada değil ben şimdiden söyleyeyim.Böyle bir şeyi kesinlikle istemiyorum.Annenleri heveslenmesine izin verme dedim.Tabiki eşim bozuldu.Ne kadar da korkuyorsun annemle bi arada olcam diye dedi.Bende evlenmeden önce bunları söylediğimi ve bunları bilerek evlendiğini söyledim.Derken tabi aramızda bir soğukluk oldu.
Kendi kendime kızıyorum şimdi neden hazır cevap değilim k.v bu konuşmayı yaptığında onu kırmadan istemediğimi belli etmeliydim.Ama hala düşündüğüm halde onu kırmadan nasıl bir cvp verebilirdim o an bilemiyorum.
Şimdi ise sürekli ozaman gelecek diye korkuyorum ve canım çok sıkılıyor.Çünkü eşim annesine çok çok düşkün.Mesela tatil günlerimiz farklı zamanlarda.Ben bayan olmama rağmen tatil günlerimde annemlere koşmam evimin sorumluluklarını yerine getiririm eşim ise erkenden ailesinin yanına gider.Buna çok bozuluyorum yuva olamadığımızı düşünüyorum.Gerçi önceden benide sürüklerdi akşama kadar k.v de olurduk.Terapiye gitmiştik.Şimdi ben işten çıktım mı çarşıda buluşup birlikte vakit geçiriyoruz ama hala annesi gile gitmekten tamamen vazgeçmedi.Neden olarak da bana annesinin dul ve bekar bir kız kardeşinin orda olduğunu çevreden uygun görünmeyeceği için gözükmesi gerektiğini söyledi.Bende bişi diyemedim.
Birde kayınvalidem ufaktan çaktırmadan evimize karışıyor.Mesela eşimin teyze kızını yemeğe çağırırsanız iyi olur diyo ben bakarız diyorum ama sinir oluyorum sana ne ya benim evime kimi çağırıp çağırmayacağımdan.Yine hazır cvp olamadığım için ağzının payını tatlı tatlı veremiyorum.Bi kaç gün sonra aynı şeyi eşim söylüyor.Annen mi söyletiyor bunu diyorum yeminler edip hayır diyor.Böyle şeyler de var.Uffff anlat anlat bitmez.Böyle durumlarda ne yapacağımı bilemiyorum nasıl cvp vereceğim.Cvp veremeyince eşimle konuşuyorum sonra sen ne istiyorsun benim annemden oluyo.Ne yapacağım ben ya yardım edin
((
Ben sıkıntılarını kafaya takan kendi kendini yiyen bir yapıya sahibim. Pek kimseyle dertleşmem. Ancak artık o kadar doldum ki sizinle paylaşamadan edemedim.
Tabii ki sıkıntı eşim ve k.validem.Ben yaklaşık 1 yıl 8 aylık evliyim.Evlenmeden önce ailem eşimi istememişlerdi.Çünkü eşimin babası vefat etmiş k.validem ve görümceme eşim hem çalışıp hem okuyarak bakmış.Ailem bu nedenle sürekli eşimin ailesine bağımlı kalmak zorunda olacağımız ayrı bir yuva olamayacağımızı ve kendi başımıza özgürce plan yapamayacağımızı söylemişlerdi.Bense benim de babam olmayabilirdi.Ozaman benimle kimse evlenmeyecekmiydi ilerde aynı şeyin benim başıma gelmeyeceği ne malum diyerek aileme kızmıştım.Sonunda kabul etmek durumunda kaldılar evlendik.
Ancak ben eşimle k.v bir arada oturmayacağımı uygun bir dille güzelce anlattım.Oda anladı ve zaten annesinin de böyle bir şey istemediğini söyledi.Her neyse sonuçta ailelere arabayla 15 dk uzaklıkta bir yerde oturuyoruz şuan.Ancak geçenlerde k.v bir konuşma yaptı bütün sinirim alt üst oldu.Görümcem 2 ay sonra nişanlanacak.O yüzden k.v min eski müstakil evinde tadilat yapılacak.Bununla ilgili konuşurken k.v bu eve fazla masraf yapmaya gerek yok zaten kendi yıkılacak kardeşinizde evlenince burayı yıktırıp bi 3 katlı ev yaptırırsınız bende anne olarak ufak bir katkı yaparım dedi.Sonra bana dönüp demi kızım dedi.Ben ne diyeceğimi bilemeyip ozaman gelsin konuşuruz dedim.E heralde evlat olarak bir şeyler yaparsınız dedi.Beynimden kaynar sular döküldü resmen çöktüm.Bir hafta önce de görümcem sevgilisinin annenin evini yıktıralım nasıl olsa abinlerde ev almaya niyetli bizde alacağız birlikte ev yaptıralım annemede en üst katı veririz dediğini söylemişti.Ben ciddiye almamıştım ama k.v de söyleyince aklım başıma geldi.Eve dönerken eşime söyledim.Annen ciddi yada değil ben şimdiden söyleyeyim.Böyle bir şeyi kesinlikle istemiyorum.Annenleri heveslenmesine izin verme dedim.Tabiki eşim bozuldu.Ne kadar da korkuyorsun annemle bi arada olcam diye dedi.Bende evlenmeden önce bunları söylediğimi ve bunları bilerek evlendiğini söyledim.Derken tabi aramızda bir soğukluk oldu.
Kendi kendime kızıyorum şimdi neden hazır cevap değilim k.v bu konuşmayı yaptığında onu kırmadan istemediğimi belli etmeliydim.Ama hala düşündüğüm halde onu kırmadan nasıl bir cvp verebilirdim o an bilemiyorum.
Şimdi ise sürekli ozaman gelecek diye korkuyorum ve canım çok sıkılıyor.Çünkü eşim annesine çok çok düşkün.Mesela tatil günlerimiz farklı zamanlarda.Ben bayan olmama rağmen tatil günlerimde annemlere koşmam evimin sorumluluklarını yerine getiririm eşim ise erkenden ailesinin yanına gider.Buna çok bozuluyorum yuva olamadığımızı düşünüyorum.Gerçi önceden benide sürüklerdi akşama kadar k.v de olurduk.Terapiye gitmiştik.Şimdi ben işten çıktım mı çarşıda buluşup birlikte vakit geçiriyoruz ama hala annesi gile gitmekten tamamen vazgeçmedi.Neden olarak da bana annesinin dul ve bekar bir kız kardeşinin orda olduğunu çevreden uygun görünmeyeceği için gözükmesi gerektiğini söyledi.Bende bişi diyemedim.
Birde kayınvalidem ufaktan çaktırmadan evimize karışıyor.Mesela eşimin teyze kızını yemeğe çağırırsanız iyi olur diyo ben bakarız diyorum ama sinir oluyorum sana ne ya benim evime kimi çağırıp çağırmayacağımdan.Yine hazır cvp olamadığım için ağzının payını tatlı tatlı veremiyorum.Bi kaç gün sonra aynı şeyi eşim söylüyor.Annen mi söyletiyor bunu diyorum yeminler edip hayır diyor.Böyle şeyler de var.Uffff anlat anlat bitmez.Böyle durumlarda ne yapacağımı bilemiyorum nasıl cvp vereceğim.Cvp veremeyince eşimle konuşuyorum sonra sen ne istiyorsun benim annemden oluyo.Ne yapacağım ben ya yardım edin
((
aklima baska bisey gelmedi canim :))
