Ben 37 yaşında bir bayanım.3 kızım var.ikinci bebeğim ikiz olunca mecburen beraber oturmaya başladım.esimin maddi gucu aslında yok değil fakat annesi olduğu için yardımcı almadık.sagolsun çocuklarıma maddi manevi çok düşkün, özverili,uykusuz geceler hersekilde fazlasıyla fedakar.bunlari söylemeden edemem fakat gel ki,biz kesinlikle anlaşamıyoruz.bakin kötü değil asla.ama ben onunla aynı kafa yapısına sahip değilim.o benim hiç bir düşüncemi kabul etmiyor ve bildiğini okuyor.ve en ufak bir sorunda bana etmediği hakaret kalmıyor.annemden nefret ediyor gelip bakmıyor diye çocuklara.ve aileme yeri geldimi çok kötü konuşuyor ve ben tahammül edemiyorum.esimle konuşsam mecburuz diyor .ne yapacağımı bilmiyorum