Tabi eşimin yemeği sorun ettiğini söyleyince hayır asıl sorun sende dercesine yüklendi
Ben de keşke sizin gibi olabilsem ozaman tartışma geçimsizlik bitmez bizim evde anlayış sıfır eşimde
Ya surat yapar ya gerginlik çıkarır bunlar boşanma sebebi olur bizim için
Benim eşimde öyledir, öyleydi diyeyim en azından.
Ben öyle hamilelikler geçirdim ki, hala ne eşimi ne ailesini affetmem, hakkımı helal etmem.
Bir gün bile ayrıcalık zaten beklemedim, yapı olarak da kendim yapabileceğim bir şeyi başkasından istemem, hatta yapamıyorsam bile yine de denerim ama bu kadar değersizlik görmedim.
Karnım burnumda ama hala evimde defalarca onları ağırladım ben( toplanınca çocuklarla 13 kişiyiz)
Bu da yetmedi hem hamileyim, hem bebeğim var hala evimde defalarca ağırlarım, zorla geldiler çünkü.
Doğumumdan 1 hafta önce 15 kişilik bulaşığı tek başıma lavaboda ben yıkarken, göbeğim tezgaha yaslandığından belim koparken, herkes içerde dizi izliyordu.
Ellerim karpal tünel olmuş su bardağı bile tutamazken, ayaklarım fil gibi şişmişken 2 lokma yiyemeden, bana yemek kalmadan kalktığımı bilirim.
Doğumun ertesi günü evde bana yatak yapılınca ‘ ben doğurdum ertesi gün çamaşır yıkadım elimde kalk kızım yata yata hasta olursun’ diyen kayınvalidemi ve ailesinin hizmetini gördüm daha dikişimin bile düşmeden, bebeğin emmiyor çünkü seni istemiyor’ da dedi yüzüme.
Devlet emzirme parası yatırınca ne emzirmesi emzir-me hahahaha deyip gülen bir kayınpeder ve görümcem var benim.
Yani eşim anlayışlı biri olsaydı bunları yaşamazdım ama hepsinde ardından eşimle boşanma derecesinde kavga ettim, Allah affetsin onları sütüm kesildi onlar yüzünden.
Ha ben bunları yaşayıp sustuysam, doğum yapınca her gün evime hem de kayınpeder görümce eşi ve çocukları sabahtan akşama kurulduysa, bir zahmet artık yemeklerini yapıp gelecekler.
Bitti o eski devir, bir zamanlar cahil der susardım ama artık evlatlarımdan öte yol yok bu dünyada.
Ne kocam ne de ailesi umrumda.
Hayatımı zorlaştıran, beni ve bebeklerimi mutsuz eden defolur gider, kimseye eyvallahım yok.