- 22 Ocak 2010
- 7.158
- 19.669
- 498
- Konu Sahibi La Que Sabe
- #1
Merhaba,
K.validem dünya tatlısı bir insandır.
Kendini yetiştirmiş, sohbeti tatlı, tartışması verimli, art niyetsiz hatta aşırı iyi niyetli bir kadından bahsediyorum.
Onu çok severim ve bu duygumun karşılıklı olduğuna inanıyorum.
Kendisiyle her konuyu rahatlıkla konuşabilirim. Ağzından "kızım" dışında başka hitap çıkmaz.
Konuya gelecek olursak; malumunuz çarşamba günü genel grev var.
Bu tip eylemlere liseden beri aktif olarak katılırım.
10 yıllık memurum. 6 yıldır evliyim. K.validem bu durumu bilir ve yeri geldiğinde destekler.
21 aylık oğluma nöbetleşe bakarız.
Ben gelince o işe gider.
Çarşambaları ve cumaları gitmez. Dün akşam konuşurken çarşamba günü işi olup olmadığını sordum bana heyecanla "Eyleme gitmeyeceksin değil mi?" dedi gitmeyi düşündüğümü söyleyince çok kibar bir dille korktuğunu ifade etti.
Bu arada kendisi panik atak hastası ve bu konuşmamızda bile heyecanlandı.
Onu çok iyi anlıyorum. Kendi açısından haklı olduğunu görüyorum.
Burada birçok arkadaşın da hak vereceğini biliyorum. Dediğim gibi endişesi hiç de yersiz değil aslında. Biliyorum.
Ancak ben bu konuda onu kırmadan ikna etmenin yollarını arıyorum.
Akşam onlar gidince konuyu eşime açtım, gitmek istiyorsan ben konuşurum, uygun bir dille anlatırım, dedi.
Ama bu bana ters bir durum.
K.validemi şikayet etmiş konumuna düşmek istemem. Bu onu incitecektir.Zaten mevzu ikimizin arasında, eşimin dahil olması yersiz olur.
Akıl akıldan üstündür diyerek size danışmaya karar verdim.
Onu kırmadan nasıl ikna edebilirim? Nası bir konuşma yapmalıyım sizce?
Yardımcı olursanız sevinirim.
K.validem dünya tatlısı bir insandır.
Kendini yetiştirmiş, sohbeti tatlı, tartışması verimli, art niyetsiz hatta aşırı iyi niyetli bir kadından bahsediyorum.
Onu çok severim ve bu duygumun karşılıklı olduğuna inanıyorum.
Kendisiyle her konuyu rahatlıkla konuşabilirim. Ağzından "kızım" dışında başka hitap çıkmaz.
Konuya gelecek olursak; malumunuz çarşamba günü genel grev var.
Bu tip eylemlere liseden beri aktif olarak katılırım.
10 yıllık memurum. 6 yıldır evliyim. K.validem bu durumu bilir ve yeri geldiğinde destekler.
21 aylık oğluma nöbetleşe bakarız.
Ben gelince o işe gider.
Çarşambaları ve cumaları gitmez. Dün akşam konuşurken çarşamba günü işi olup olmadığını sordum bana heyecanla "Eyleme gitmeyeceksin değil mi?" dedi gitmeyi düşündüğümü söyleyince çok kibar bir dille korktuğunu ifade etti.
Bu arada kendisi panik atak hastası ve bu konuşmamızda bile heyecanlandı.
Onu çok iyi anlıyorum. Kendi açısından haklı olduğunu görüyorum.
Burada birçok arkadaşın da hak vereceğini biliyorum. Dediğim gibi endişesi hiç de yersiz değil aslında. Biliyorum.
Ancak ben bu konuda onu kırmadan ikna etmenin yollarını arıyorum.
Akşam onlar gidince konuyu eşime açtım, gitmek istiyorsan ben konuşurum, uygun bir dille anlatırım, dedi.
Ama bu bana ters bir durum.
K.validemi şikayet etmiş konumuna düşmek istemem. Bu onu incitecektir.Zaten mevzu ikimizin arasında, eşimin dahil olması yersiz olur.
Akıl akıldan üstündür diyerek size danışmaya karar verdim.
Onu kırmadan nasıl ikna edebilirim? Nası bir konuşma yapmalıyım sizce?
Yardımcı olursanız sevinirim.
