- 22 Haziran 2015
- 624
- 423
Merhaba arkadaşlar.Ben avukatım.1-2 aya evleneceğim Allah'ın izninle.Müstakbel kayınvalidem çok yaşlı 73 yaşlarında ve eşi daha 40lı yaşlarındayken vefat etmiş bir daha da evlenmemiş kendisi.Nişanlım subay ve annesi çok zor durumda büyütmüş onu ve abisini.Şimdi sorunum değil aslında sorum var.Abisi işçi iki çocuk okutmaya çalışan bir adamcağız.Annemizde çok yaşlı olduğu için biz nişanlımla evlenince Ankara'dan Bursa'ya taşınmayı düşünüyoruz ya da yakın bir şehire.Yakınında olayım istiyor kendisi bence de haklı.Ben olsam ben de bırakmazdım annemi.Her kararı tamamıyle bana bıraktı ama çok çelişki de kaldım.Şimdi Bursa' ya gitsem burda ki gibi iş hayatımda hemen başarı yakalayamam.Ben köy ortamında büyüdüm.Nişanlımın annesi de köyde,acaba köye dubleks bir yaptırsam,üst katta ben alt katta kayınvalidem yaşasa ona yardımcı olsam ve bu süre zarfında savcı/hakimlik sınavlarına hazırlansam diyorum.Cidden çok sakin sessiz ve bizden yardım istemeyen bir kadın,sadece dul maaşı 300 lira alıyor,onunla geçiniyor 
Ya onu orada imkansızlıklarla tek başına yaşarken düşününce üzülüyorum,burayı,işimi çok seviyorum ama bir yanım onu çok iyi yaşatmak istiyor şuan bir şey kabul etmiyor bizden eski ahşap köy evinde yaşıyor ama kaç yaşında kadın ev yaptırsak beraber yaşasak zaten her şeyi biz karşılamış oluruz,ben çalışsam bana da yardımcı olur biliyorum.Anneannemin bir lafı vardı'YAŞADIĞIMIZ KADAR YAŞAMAYACAĞIZ DİYE'onlara bir yararım dokunamadı onlar büyütmüştü beni.Ama şimdi savcı,hakim ya da kaymakam olarak devam etmeye uğraşıp dedemlere yapamadığım şeyleri kayınvalideme yaşatmalı mıyım?yoksa umursamamalı sadece kendi iş yaşantımı düşünüp avukatlıkta diretip ankarada kalmalı mıyım?Bu durum nişanlımı da tercihe sürükleyecek.Beni bırakıp gitmez ama ileride annesi vefat etse kendini çok suçlu hisseder biliyorum.Vefa borcum var der annemi rahat ettiremedik der,sonunda çok üzülür ve bende kendimi suçlarım.Şimdi merkezi bir yere yerleşip arada gidip gelmeli miyiz?ya da köye yerleşip yakınında mı olmalıyız?Vicdan ve mantığım arasında sıkıştım kaldım Kayınvalidemi niye bu kadar seviyorum biliyorum belki anneannemleri çağrıştırıyordur bilmiyorum ama ne yapmalıyım sizce,vicdanımı dinleyip düşüncemi nişanlımla paylaşmalı mıyım?
Ya onu orada imkansızlıklarla tek başına yaşarken düşününce üzülüyorum,burayı,işimi çok seviyorum ama bir yanım onu çok iyi yaşatmak istiyor şuan bir şey kabul etmiyor bizden eski ahşap köy evinde yaşıyor ama kaç yaşında kadın ev yaptırsak beraber yaşasak zaten her şeyi biz karşılamış oluruz,ben çalışsam bana da yardımcı olur biliyorum.Anneannemin bir lafı vardı'YAŞADIĞIMIZ KADAR YAŞAMAYACAĞIZ DİYE'onlara bir yararım dokunamadı onlar büyütmüştü beni.Ama şimdi savcı,hakim ya da kaymakam olarak devam etmeye uğraşıp dedemlere yapamadığım şeyleri kayınvalideme yaşatmalı mıyım?yoksa umursamamalı sadece kendi iş yaşantımı düşünüp avukatlıkta diretip ankarada kalmalı mıyım?Bu durum nişanlımı da tercihe sürükleyecek.Beni bırakıp gitmez ama ileride annesi vefat etse kendini çok suçlu hisseder biliyorum.Vefa borcum var der annemi rahat ettiremedik der,sonunda çok üzülür ve bende kendimi suçlarım.Şimdi merkezi bir yere yerleşip arada gidip gelmeli miyiz?ya da köye yerleşip yakınında mı olmalıyız?Vicdan ve mantığım arasında sıkıştım kaldım Kayınvalidemi niye bu kadar seviyorum biliyorum belki anneannemleri çağrıştırıyordur bilmiyorum ama ne yapmalıyım sizce,vicdanımı dinleyip düşüncemi nişanlımla paylaşmalı mıyım?
