Hastalik doneminde yakindik.isten cikarildi.birlikteydik ve daha yakin olmaya baslamistik duygusal olarak.ablamin hastalik ve kaybetme surecim toplamda 35 gun.mart ayinda kaybettim subatin 9 u da teshis koydular martta da gitti .uzun bir surec degildi fakat yiprandim evet.Bu hastalık dönemi de uzak mıydınız? Bana adamın hayatında ya da aklında biri varmış gibi geldi. Ne bileyim sanki düşünmüş ama sonra vazgeçmiş. Sizden cinsel, ruhsal beklentiye girmiş gibi. Normal gelmedi yine de teselli etmeyişi. Ablanızla yakın olduğunuzu da biliyormuş hadi babayı geç zaten yokmuş hayatınızda. Eğer ilk anda da böyleyse adamdan soğurdum. Hastalık öncesi ve vefatla berabee 1 yıla yayılan bir süreçse adamın artık kendini topla demesi de anormal değil. Kimse evde sürekli ağlak birini görmek istemez. Depresyon karşı tarafı da yorar, bıktırır. Siz hiç düzelmeye çalıştınız mı mesela? Yoksa durdurunuz durdunuz sonra da 20 senedir görmediğiniz baba ölünce ona da mı aynı tepkiyle yas tutmaya başladınız? Ben yazınızdan öyle anladım. Kendinizi kandıran siz de olabilirsiniz.
Tesellisi soyle oldu aci cekmedi kurtuldu olarak bakiyorum ben dedi.benim hayatimda buyuk bir bosluk olustu olaylari ayni sekilde karsilamamiz beklenemez dedim yinede elimden geleni yaptim zaten cocuklarim oldugu icin aglayayim.kendimi odalara kapatayim gibi bir durum yasamadim.
Babami yeni buldum zaten ablami kaybettikten sonra duygusal olarak ablam kadar etkilemedi evet ama keskelerim var ve cok uzuldum kaybettigimiz yillara .
Yinede evimi ihmal etmedim yada cocuklarimi esimlede yakin olmaya calistim ama beklentileri ne dogrultuda ise karsilayamadim.demekki