öncelikle merhaba. 6 yıldan uzun süren sevgililik sürecinden sonra geçen ay nişanlandım. Nişanlımla tanıştığımızdan beri çok büyük sıkıntılar atlattık onu her zaman destekledim. Her zaman örnek gösterilen bir çift olduk. Ama nişandan sonra değişti. İstemeye geldiklerinde annesi kapıdan girerken yüzüme bile bakmadı elini öpmeme bile zor izin verdi. Akrabalarımızın yanında o kadar tuhaf hareketler yaptıki çok utandım
nişanlımı görünce sürekli hastayım diyerek dikkat çekmeye çalışıyordu ama yanlız kaldığımızda hiçte hasta durmuyordu gayet dinçti. En kötü yanı ise emrivaki konuşmalarıydı. Benden birşey isterken emir vererek kötü bir üslupla istiyordu. Bugün telefonla konuştum onunla. Beni sık aramıyorsun ama dua et ben seni kimsenin önünde küçük düşürmüyorum dedi. Nişanlımda annem haklı diyor. Çok üzgün ve mutsuzum sizce benmi abartıyorum yoksa onlarmı
