ama benim düğünden eve dönüş serüvenim de çok korkunçtu.ben kayınvalidemin evine gelin gittim.(gitmez olaydım.)düğün konvoyuyla geldik evin önüne.bizi orda indirip gidicekler sandım.ama hayır gözlerime inanamıyordum yaklaşık 15 kişi çıktık eve.ssat gece 3-30 a kadar da kaldılar.bende eşimde hastaydık.zor duruyoruz ayakta gerdeği falan unuttuk.biran önce soyunup dökünmek rahatlamak istiyoruz.gelinliğimim taşları artık vücuduma batmaya başladı.korsemle bi bütün olduk,boncuk boncuk ter basıyo.
işbuhaldeyken,biri püfür püfür sigara içiyo nefes alamıyorum..biri o sigaradan rahatsız bütün camları açmış ceryan yaptırıyo ben terliyken.
görümcem eşimin çıkarıp sandalyeye koyduğu ceketininüstündeki altınları aldı.hemde kendi yakasına taktı.gözümün içine bakarak gizli bi gülüşle.düğünde takı kesesini istemişti vermemiştim.iyiki vermemişim.çünkü o gün ceketten aldığı altınları geri getirmedi.
geri kalan cemaat mutfağa dalmış yemek yiyo.hemde öyle bi yemişlerki lokma bırakmamışlar (zaten o akrabalar yemek yemek için gelmiş.).onlar gidince bi baktık yiyecek kırıntı bile yok.ama gerçekten yoktu çünkü birisi elektirik süpürgesini çalıştırıp o saatte.bi güzel süpürdü döktüklerini.
tüm bunlar olurken ben nemi yaptım?ne yapıcam,oturdum dedime yandım.allahım ben nasıl insanların eline düştüm diye.yamyammı bunlar diye düşündüm.yaşadıklarımın kabus olmasını diledim.
tabii biz ogece gerdeğe falan giremedik.üstelik sekiz seneden beri beraberdik büyük bi aşkla evlenmiştik elbette ki birbirimize yabancı değildik.ona rağmen üç gün sonra başrabildk.vajinusmusun eşiğinden döndük.
unutmadan söyleyeyim düğünün ertesi sabahı görümcemle kaynanam geldi kahvaltıya.ne işleri varsa?eşimi alıp dışarı çıkarmak istiyo üstelik.gel fotoğrafları alalım.paralarımı döviz yaptıralım bahaneleriyle.sanki o karısı.nerdeyse benim yarım bıraktığım işi tamamlayacak .tövbe tövbe..
.kaynanam öğleden sonra hadi gidelim dedi kızına o da gitmemek için yattı uyudu sekize kadar.
işte böyle çok uzundu sıkıldınız mı?