Hayvan bakmaktan zerre kadar anlamayan,üstelik ailede hayvandan "nefret eden" biri varken oyuncak alır gibi can alınması,üstelik petshoptan alınması öncelikle akıl karı bir şey değil.
Hayvan bakmak uzaktan görüp ayy canıım demek gibi bir şey değil malesef.
Büyüdüğünde sahiplendiririz denmiş eminim büyüdüğünde "atarız"dır onun Türkçe meali.
Sahiplendirmişsiniz,atmışsınız hiç farkı yok.
Hayvan psikolojisi diye bir şey var.
Size alışacak,sevecek,evine alışacak,siz büyüdüğünde sevimliliği azalacak (!) diye atacaksınız.
Bilinçsizce hayvan satın alanlar,hayvanları oyuncak,hediyelik eşya gibi hediye edenler yüzünden şuan sokaklar barınaklar perişan halde hayvanlarla dolu.
Öncelikle bir veterinere götürün bakımı aşıları yapılsın aşı takvimi çıkartılsın.
Tuvaletlerini kuma yapmaya hemen alışıyorlar kumun yerinin sabit olması kafi.
Ev yemeğine alıştırmayın mama onlar için daha besleyici ve sağlıklı.
Umarım kaderi çoğu "hediye" gibi olmaz.
Petshoplardan hayvan satın almayın arkadaşlar.
Vicdanı olan her insan zaten üretim kamplarının o halini görürse almaz,sokakta onlarca muhtaç hayvan varken "satın" almaz.O hayvanların kafeslerde sevimli görünmeleri için gördüğü işkenceleri bilse satın almaz.
Siz aldıkça işkence devam edecek.
Bakın yanlış anlıyorsunuz. Zerre anlamayan diyorsunuz ama ben biliyorum, kedi istiyorum hadi gidelim alalım mı demişim? Bu kedicik parayla alınmadı zaten, sevgilim de okadar bilinçsiz değil. Hatta bugün anneni bilsem getirmezdim bile dedi. Yani uzun lafı kısası "seviyo, bakabilir şuan" diye düşünmüş, mutlu etmek istemiş kendince.
Alışmadan yuvalandırmaya çalışıyorum işte, gerçekten isteyen birine vereceğim
Ben pasta beklerken bi'de ne göreyim masada mumları yanan bi'pasta ve sevgilimin kucağında benim "ilerde evimde kesin olcak, çok istiyorum ama annem nefret ediyo" diye diye başının etini yediğim şey; 2 aylık bir KEDİ!
(ki sevgilim de sevmez normalde) Allah'ım kediyi görünce sevgilimi unutmuşum resmen, en son kediye aşkım derken "leeaayyn" diye bi'ses geldi.
