Gerçekten çok zor sizde alışmaya çalışın benim gibi yoksa hiç geçmiyor o korku malesefAyyy bende aynı senin gibiyim
Eşim şehir dışında çalışıyor kendine kedi aldı bayramda gelirken getirdi kedi koşuyor ben koltuk tepesindeyim
4 yaşında kızım kucağında uyutuyor ama ben sadece eşimin kucağındayken dokunabiliyorum bazen ağlayasım geliyor ama elimde değil
Çok teşekkürler bende o şekilde yapmaya çalışıyorum elimden yediremiyorum kucak için dediğinizi de deneyeceğim
Evet buladar korkmama rağmen dayanamadım tıslayınca bile komik şuan çok tatlılar ben bakamam diye vazgeçecektim rahat edemez benim yüzümden yazık dedim ama denk gelince birden sahiplendik inşallah arkadaş oluruz sonundaBiraz sabredin kesinlikle alışırsınız benim annemde öyleydi ama şuan kucaklayıp öpüyor doktor kedileri verirseniz daha iyi olur dedi diye vermem bunları diyorbenim alerjim var ama ciddi bir durum olmadıkça aslada vermem aşırı sevimli oluyorlar.
eve alıştı baya kudurduğu saatler oluyor ozaman baya bi korkutuyo beni
Bende tıpkı sizin gibiyim. Çocuklarıma hiç farkettirmedim. Sevdiğinizi anladıklarında zaten onlar da seviyor merak etmeyin. Sahiplendiyseniz zamanla mutlaka geçecektir. Biz sahiplenmedik ama buna rağmen çok çok azaldı. Çocuklara örnek olayım derken sorun kalmadı zaten.Evet buladar korkmama rağmen dayanamadım tıslayınca bile komik şuan çok tatlılar ben bakamam diye vazgeçecektim rahat edemez benim yüzümden yazık dedim ama denk gelince birden sahiplendik inşallah arkadaş oluruz sonunda
Bende sizin gibi yapmaya çalışırım yoksa her hayvandan korkmak çok zor hayatımı çok zorluyor
Bu sefer direkt temas ettim, birdenbire kucağıma aldım. O gün bugündür kucağımdan indirmiyorum, keske daha önceden korkumu yenseydim diyorum. Bir hayvanla temas etmek, bağ kurmak öyle güzel ki. Korkunuzu yendiğiniz an korkunuzun ne kadar da yersiz olduğunu anlayacaksınız. Ben bile korkumu yendiysem, ki beni bilen bilir yavru kedilerden bile kaçardım, siz hayli hayli yenersiniz. Kendinizi cesaretlendirin, size zarar vermeyeceğine kendinizi ikna edin. Bir anda yapamasanız da her gün daha fazla yaklaşın. Çok uzun sürmez kucağınızdan indirmediğiniz günler gelir 
Bir zaman ki ben. Şimdi eşimin kedisiyle aynı evde aşk yaşıyoruz. Saatlerce öpüp koklasam doymam kızıma.Bu duyguyu tatmadan önce meğer ne eksikmişim. Kendinize zaman verin. Bi gün onla aynı yatakta uyuyor uyanıyor bulacaksınız kendinizi. Adım kadar eminim buna.Merhaba benim oldum olası hayvan korkum var çok severim beslerim ama kesinlikle dokunamıyorum yaklaşamıyorum korkuyorum bana dokunmasın ama mutlu olsun şeklinde bir yaşam sürüyordum.Bu korkumu yenmek için ve ilerde çocuklarım benim gibi olmasın diye bir kedi sahiplendim okadar güzel ve masumki bayılıyorum içim gidiyor daha geleli 3 gün oldu çok akıllı ve benim gibi oda korkak.çok çabuk alıştı evimizi ve beni çok sevdi gelip kucağıma kendini sevdirmek istiyor çok şanslıyım ama ben aynı odada durmayı bile hayal edemiyorken böyle bir durumdayım.Eşim korkmuyor onun için kediyi kucaklamak gerekirse o yapıyor.Mamasını verip tuvaletini falan temizleyebiliyorum oyun oynatıyorum yatıp sakin durduğunda kafasını sırtını falan sevebiliyorum daha çok dokunabilmek istediği ilgiyi vermek istiyorum ama patileriyle dokununca bana sürtününce falan kucağıma çıktığında çok korkuyorum titreyip duruyorum oda korkup kaçıyor çok tuhaf hissediyorum alıp mıncırmak istiyorum ama zıp zıp durmayışı tedirgin ediyor üstüne hiç dokunmadığım için şimdiye kadar okadar tuhaf hissediyorumki elleyemiyorum alışabilirmiyim korkumu yenebilirmiyim kendi sınırlarımı oldukça zorluyorum yeterki evde rahat etsin kendimi kötü hissediyorum onu bırakmak istemiyorum oğluşum diyorum yanıma geliyor ağlicam kendimden nefret ettim
Aynen aynen sizin gibiyim işte kendimi çok fazla zorluyorum inanın kucağıma kendi gelip yatıyo arada seviyorum bende bu kadar yakınlaşabildikBen de tıpkı sizin gibiydim. Dokunmaya bile cesaret edemiyordum, aynı odada oturamıyordum. Yaklaşık 6 7 aydır kedimiz var, eve ilk geldiği zaman çığlıkları koparıyordum. O benden kaçıyordu, ben ondan kaçıyordum. Benim bu durumum önce kendimi sonra da evdekileri rahatsız etmeye başladı. Sürekli aynı evde olunca nereye kadar kaçabilirim ki deyip kucağıma almayı denedim. Önceleri battaniyeyle alıyordum ama kımıldadığı an bırakıyordum
Ama bende hala patilerden korkuyorum özellikle tırnaklarını birden geçiriyor tutamıyorum battaniyeyle kucağıma alıyorum .Deli gibi üstüme koştuğu zamanlar oluyor enerji patlaması yaşıyor enerjisini atsın diye oyun oynatıyorum çok korkuyorum ozamanumarım sonunda bende sizin gibi olurum bende sarılıp yatmak istiyorum
İnşallah ya çok istiyorum teşekkürler
irkilmesin diye kendimi çok tutuyorum içim gidiyor baya rahat ediyo artık sadece enerji ptlaması yaşadığı zamanlar çok korkıyorum yaklaşmıyorum kendi kendine koşturuyor ya da oyun oynatıyorum ama hala kucaklayıp mıncıracak kadar yenemedim korkudan titriyorum hala umarım bi kaç aya arkadaş oluruz
O an almam gerekti yuvası olmayacaktı kimsede almadı zor bi durumda bulundu malesef
bende annemgle veririm diye düşündüm sonra bizim evimiz daha müsaitti eşimde korkmuyordu alışırsın dedi alalım dedi bu şekilde bende çok sevdiğim için kıyamadım aldım güzel bakacağımdan asla şüphem yok çünkü sadece sevme dokunma konusunda eksik hissetmesini istemediğimden dolayı bukadar üzülme sebebim girdik bi yola onu asla veremem artık yapmak zorundayım
Yani bu durumda kalınca ikilem yaşadım alma sebebimde hem öyle düşünmem hem de bi yıvası olmasıydı yapamazsam diye korkma seveplerimde belli ama ya hep benimle kalacak yapmak zorundayım yada baştan annemgil alırım demişti onlara götürücektik.Baştan seçimimi bu şekilde yaptım insanlardan böyle bir şey yaşayan varsa yapabileceğime dair ümidim olsun diye paylaşmak istedim gördümki varmış.1 hafta oldu ve çok çok aşama kaydettik bence çünkü aynı odada çığlık atarak kaçardım eskiden ama kendimi yavruya adadım şuan ve o benim oğlum artık olacak yani başka yolu yok evimi verip giderim öyle bi hayvan sevgisi var bende ama bi okadarda korkum var nedense anlayamadığım
İnanın bu çok kolay ve çok güzel bir şey. Patilerini tutmaya korkan ben simdi patilerini öpüyorumAynen aynen sizin gibiyim işte kendimi çok fazla zorluyorum inanın kucağıma kendi gelip yatıyo arada seviyorum bende bu kadar yakınlaşabildik
Bizimki de bizimle oyunlar oynar peşimizden koşar, üzerimize atlar ama zarar vermeyeceğini anladığım için korkmuyorum. Korktuğunuzu anlamış olacak ki size kendisini sevdirmek istiyor.
Bilmiyorum bende de dokunmayla ilgili sorun var hepsini severim asla kıyamam ama bana temas etmesin çok korkuyorum özellikle ayaklarıma yumşacık dokunmak istiyor garip bi his çok huylanıyorum çözümü bilsem yaşamım bukadar zorlaşmazdı malesef
Sevdirmek istediğinde mutlaka cevap vermeye çalışıyorum ama ani hareketlerle oynayarak bişeyler yaptığında bide özellikle geceleri asla durmuyor enerji patlaması yaşıyor sevsende durmuyor eşim denedi ozaman bi şekilde hareket edip enerjisini atsın bende uzak durayım diyorum gerçekten korkuyorum ozamanİnanın bu çok kolay ve çok güzel bir şey. Patilerini tutmaya korkan ben simdi patilerini öpüyorum
ama bizde şu bi haftada kucağıma gelip oturur oldu ben sever oldum baya alıştık evde peşimden dolaşıp beni izliyo umarım kucaklama beraber uyuma faslına da bir kaç aya ulaşırız
Küçükse normaldir öyle oyuncu olması hareketliliği. Sadece oyun istiyor size bir zarar vermez buna kendinize inandirirsaniz bence birkaç aya bile kalmaz çok yakında kucağınızda olur. Ben 1 ay gibi kısa bir sürede korkumu yenmiştim. Bizimki kocaman oldu ama hâlâ bebek gibi seviliyor çok şımarıkSevdirmek istediğinde mutlaka cevap vermeye çalışıyorum ama ani hareketlerle oynayarak bişeyler yaptığında bide özellikle geceleri asla durmuyor enerji patlaması yaşıyor sevsende durmuyor eşim denedi ozaman bi şekilde hareket edip enerjisini atsın bende uzak durayım diyorum gerçekten korkuyorum ozaman
