Hanımlar merhaba, benim bir kedi kızım var,2 senedir bizimle, fazlasıyla bağlandım ona,gözünün içine bakıyorum resmen.Pandemi umarım azalırsa bebek de istiyoruz artık 5 yıllık evliyim, ama ben korkuyorum, bebek başlı başına zor iş ,ister istemez özellikle ilk zamanlar anneye bağlı.Bu süreçte kedimi ihmal etmekten çok korkuyorum. Kızım pek insan sevmez, eşim ne kadar ilgilense de hep benimle, ben hangi odadaysam orada, benimle uyur vs .Bebek doğunca nasıl olacak ne yapacağım inanın bilmiyorum.Denge kuramazsam siye endişeleniyorum.Diğer bir konu yavrum uzun tüylü ve çok tüy döküyor gerçekten, her gün süpürüyorum evi, her gün mutlaka tararım kedimi, rulo kullanıyoruz vs ama ister istemez her yerden tüy çıkıyor. İnanın ben bunu dert etmiyorum, ama eşim ne kadar sevse de arada söylenip duruyor ve bebek olunca biliyorum ki susmayacak, bilmiyorum bu durumlar beni şimdiden geriyor.Abarttığımı düşünecek olabilirsiniz ama ben bu durumları gerçekten dert ediniyorum. Ne yapabilirim,yardımcı olursanız inanın çok sevinirim.Yanlış anlaşılmak istemem, asla yavrumu başkasına vereyim, emanet edeyim gibi bir düşüncem yok, aksine onu ihmal etmekten korkuyorum.
neyse ki büyük eve geçtik biraz rahatladık. Kediye oda yaptım kızıma oda yaptım gerçi gece gece benim yatağa geliyo ikisi de. Böyle sürüp gidecek heralde
yok artık yaa ben böyle diyen doktorları genelde hayvan düşmanı gibi görüyorum veya hayvanlar hakkında hiçbşr bilgiye sahip olmadıklarını. Toxoplasma testi de yapılmadı bana. Hamilelik sürecindeyim sürekli kedilerle haşır neşir oluyorum. Kedimi de öpüp kokluyorum. Ama asla dışkılarına dokunmuyorum temizlemiyorum ve sevdikten sonra ellerimi yıkıyorum. Bir sıkıntı yok yani.
