Kedime üzülüyorum.

Kedimi aylar öncesinde kısırlaştırdım. Erkek kedi. Şimdi çok vicdan azabı çekiyorum. Dışarı çıkıyor, içgüdüsel olarak dişileri kovalıyor, enselerinden yakalayıp öylece bekliyor. Devamı olmuyor. Dişi kedi de kızıp gidiyor. Kedimin üzüldüğünü düşünüyorum, kahroluyorum. Ona sormadan çok önemli bir şeyini çalmış hissediyorum. Aslında hiç kusırlaştırmayacaktım, ama kızgınlık döneminde dışarı çıktı ve üç gün sonra aç sefil bir şekilde eve geldi. Beceripte bir şey yiyememiş. Kuru mamaya alışık olduğundan. Dışarda aç kalınca, uzun süreli evden uzaklaşmasın diye kısırlaştırdım. Ama şimdi çok üzgünüm.

Olan olmuş artık. Dışarı çıkabilen bir hayvanı ve dışarda olan bir hayvanı kısırlaştırlmasına karşıyım. Özellikle de erkek hayvanların... Şimdi üzülmenin bir faydası yok giden gitti artık... Ama sanırım tam alınamamış yumurtalar. Çünkü binmesi garip geldi. Benimde erkek kedim var iki tane. Birisi sizin kediniz gibi biniyor diğeri hisssiz aklına bile gelmez. Başka bir veteriner hekime götürdüm binen kedimi tam alınamamış dedi. Hormon salgılıyorms hayvan. Tabi bir daha ameliyata yatırmadm.

Kontrolsüz doğup sersefil yaşamaya çalışacaktı o doğacak olan bebekler..
Iyi yapmışsınız kısırlaştırmakla.

çok doğru bir karar vermişsiniz
babalık yapan kedi görmedim ben şimdiye kadar?
ancak zavallı dişi kedileri (ki bu kardeşi, annesi falan da olabilir) hamile bırakıp bırakıp bi daha görmüyolar bile :)
biraz yanlış bi operasyon geçirdi galiba? çünkü bu içgüdüsünün olmaması gerekiyodu ameliyattan sonra.

bizim kızı da kısırlaştırdık, o günden beri tık yok kendisinde.