kızlar ben aslında böyle yetiştim...babam hep imalı konuşur...annemde bazen öyle, mesela küçük bi örnek veriyim lisede karnemde bir vardı hmm gezmektendir... yada baba harçlğım bitti hmm kardeşinimi kıskanıyon gibi.. herneyse şuan aynı babam gibiyim sanırım,erkek arkadaşımla her tartışmamızda ona imalarda bulunuyomuşum ki doğru bu evet facede tartışmışız ve ben okudum daha sonra ona şey yazmışım yeğeninden çekiniyon mu neden söleyemedin benle oturduğunu yada ablandan korkuyon mu neden geç anlattın çıktığımızı... kendimden utandım ama tartışma sırasında farketmeden araya başka şeyler katıyorum o an elimde olmuyo bu durum ve baş edemiyorum kendime söz veriyorum kelimelerimi düzgün seçecem alakasız konulara girmicem diye ama olmuyo çok ayıp geliyo yaptığım daha sonra mesela bi konu tartışılırken eski defterleri açıyorum... annem babam hep yapar bana bunu çok can acıtan bişey bu ama yapıyorum istemeden
tedavilik bi durumum var mı erkek arkadaşım diyo ki küçücük tartışmalarda bile beni sinir krizine sokabiliyosun ben çok mu değersizim neden böyle yapıyorsun diyo..bende bilmiyorum neden böyle olduğunu
tedavilik bi durumum var mı erkek arkadaşım diyo ki küçücük tartışmalarda bile beni sinir krizine sokabiliyosun ben çok mu değersizim neden böyle yapıyorsun diyo..bende bilmiyorum neden böyle olduğunu
Son düzenleme: