• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kendi annemle çocuk bakımı

saruras

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Temmuz 2022
278
En iyi cevaplar
1
156
33
32
Merhaba… Yakında 6 aylık olacak oğlum. Annemle birlikte yaşıyorum babamı kaybettim covidden ve onu da yanıma aldım. Lohusalığımdan beri çocuk bakımında ciddi problemler yaşadım. Kolikti ve sürekli ağlardı… Ve bu durum annemi mutsuz etmeye başladı. Sürekli surat yapmalar off’lamalar işte bu çocuğun nesi var hasta mı demeler. Aç mı sütün mü yok demeler… O bana sarardı akşam eşim gelince bende eşime. Çocuk sallamicam dedim öyle alıştırmamak için. Bi baktım bigün çocuğu sallıyor. Küçükken bize peyniri zeytini çayı yumurtayı reçeli ne varsa kısacası kahvaltılık karıştırır hepsini öyle yedirirmiş. Benim çocuğuma da yapcağını söyledi. Bende hayır çok iğrenç ben yedirmicem dedim. Ben yedircem anneannesiyim dedi. Bende annesiyim bırakta ben karar veriyim dedim. Ağladı etti surat yaptı. Bana tahammülü sıfır kadının… Bebek olmadan önce mükemmeldi aramız su sızmazdı. Beni lohusalığımda kaç kere yalnız bırakıp gezmelere gitti bi yerlerde kaldı. Ki hiçbir yere gitmezdi takılmazdı çok evcimendi. Bebekten sonra inanılmaz değişti. Tüm bakımı hep bende bebeğimin altını bile almaz. Benim bebek bakımından yana sıkıntım yok. Annemi tanıyamıyorum … Bu arada biz 5 kardeşiz diğer çocuklarına da gider kalır (bebekten sonra..öncesinde gitmezdi) ama benim evim müstakil gibi depremden korktuğu için şimdi gitmiyor hiçbir yere ve bana sarıyor sürekli kavga çıkartıyor…
Önerileriniz var mı?… Benimle aynı durumu yaşayan oldu mu …
 
Sizin bebekliğiniz, çocukluğunuz zor mu geçmiş? Yalnız mı bakmış, maddi veya manevi başka bir zorluk mu çekmiş? Benzer bir şey benim de başıma geldi. Bebeğim doğunca aynı şehirde yaşayan annem bize kalmaya geldi. Bebeğe elini süremezdi, bakımı bendeydi. Sık sık uzun yürüyüşlere giderdi, ben of desem dakikalarca kendi çektiği zorlukları anlatır (seni anlıyorum demek için güya) beni iyice çökertirdi. Kendimi onu teselli ederken bulurdum. Çocuk uyurken eczaneye gitmem gerekince stresten ağlayacak gibi olurdu. 1 ay olmamıştı ne zaman döneceğim evime derdi. 32. günde döndü ve sonrasında haftada 2-3 saat görüştük. Eşim göreve şehir dışına giderdi ben 6 aylık bebekle günlerce tek kalırdım çünkü annem bana iyi gelmiyordu. Sonra sonra ben aslında bakardım da siz benim yöntemlerimi beğenmiyordunuz, emzik vermiyordunuz (ilk 6 gün vermedik) vs dedi... Ben bu tavrının kendi çocuklarına tek bakarken yaşadığı zorlukların bıraktığı iz olduğunu düşünüyorum. Yenidoğan bebeği görünce adeta baştan yaşadı her şeyi ve kaldıramadı. Sizinki gibi aramız bozulmasın diye ben ilk aydan sonra ilişkiyi haftada bir birkaç saat görüşme seviyesine indirdim. Sizin böyle bir imkanınız yok ve aylardır çatışıyorsunuz. Bunlar dezavantaj tabi ama çocuk bakımı konusunda hiçbir beklentiniz olmasın ve olmadığını da açıkça söyleyin. Diğer kardeşlerinizde daha uzun kalma imkanı olamaz mı? Benim oğlum artık 2 buçuk yaşında. Şimdi her şey daha normal. O zamana kadar aranızın temelli bozulmaması için araya mesafe koyacak bir yok deneyebilirsiniz.
 
Sizin bebekliğiniz, çocukluğunuz zor mu geçmiş? Yalnız mı bakmış, maddi veya manevi başka bir zorluk mu çekmiş? Benzer bir şey benim de başıma geldi. Bebeğim doğunca aynı şehirde yaşayan annem bize kalmaya geldi. Bebeğe elini süremezdi, bakımı bendeydi. Sık sık uzun yürüyüşlere giderdi, ben of desem dakikalarca kendi çektiği zorlukları anlatır (seni anlıyorum demek için güya) beni iyice çökertirdi. Kendimi onu teselli ederken bulurdum. Çocuk uyurken eczaneye gitmem gerekince stresten ağlayacak gibi olurdu. 1 ay olmamıştı ne zaman döneceğim evime derdi. 32. günde döndü ve sonrasında haftada 2-3 saat görüştük. Eşim göreve şehir dışına giderdi ben 6 aylık bebekle günlerce tek kalırdım çünkü annem bana iyi gelmiyordu. Sonra sonra ben aslında bakardım da siz benim yöntemlerimi beğenmiyordunuz, emzik vermiyordunuz (ilk 6 gün vermedik) vs dedi... Ben bu tavrının kendi çocuklarına tek bakarken yaşadığı zorlukların bıraktığı iz olduğunu düşünüyorum. Yenidoğan bebeği görünce adeta baştan yaşadı her şeyi ve kaldıramadı. Sizinki gibi aramız bozulmasın diye ben ilk aydan sonra ilişkiyi haftada bir birkaç saat görüşme seviyesine indirdim. Sizin böyle bir imkanınız yok ve aylardır çatışıyorsunuz. Bunlar dezavantaj tabi ama çocuk bakımı konusunda hiçbir beklentiniz olmasın ve olmadığını da açıkça söyleyin. Diğer kardeşlerinizde daha uzun kalma imkanı olamaz mı? Benim oğlum artık 2 buçuk yaşında. Şimdi her şey daha normal. O zamana kadar aranızın temelli bozulmaması için araya mesafe koyacak bir yok deneyebilirsiniz.
Ya aksine en rahat beni büyütmüş ben en küçük çocuğuyum ve beni emzirir ablamlara abimlere verir onlar oynatırlarmış beni. Ve o dönem ben doğduğum gibi ev almışlar maddi anlamda baya iyilermiş… Diğer çocuklarında uzun kalma imkanı yok çünkü onlara gittiğinde salonda yatıyor müsait odaları yok ve ben babam vefat eder etmez başka eve geçtim sırf onu yanıma almak için ona oda yaptım. Aramız çok iyiydi. Bebekten sonra ne olduysa oldu bende anlamadım. Benim her lafıma alınır kırılır oldu. Kapıyı çarpıp gitmelere başladı . 2 tane çocuk büyütüyor gibi hissediyorum zaten bunalıyorum bi de annem üstüme geliyor.
 
Bence annenizden bebek bakmasini beklemeyin. Ama yemekleri o yapsin bence.
Bebekten sonra anneler olarak cok hassas oluyoruz ve istemeden etrafimizi bunaltiyoruz. Bunu fark ettigim an daha rahat olmaya karar verdim ben
 
Bence annenizden bebek bakmasini beklemeyin. Ama yemekleri o yapsin bence.
Bebekten sonra anneler olarak cok hassas oluyoruz ve istemeden etrafimizi bunaltiyoruz. Bunu fark ettigim an daha rahat olmaya karar verdim ben
Yok asla beklemiyorum zaten sadece yapmadığını belirttim. Çocuğumun herşeyiyle ben ilgileniyorum. Banyosu için bile annem uğraşmasın diye babasını bekliyorum akşam onunla yıkıyoruz. Yemek yapıyor sadece bi de bana surat hepsi bu:)) ev işlerini ben yapıyorum o yemek yapıyor peşinden ben girip mutfağı toplarım. Evi süpürür silerim çamaşır yıkar asar kurutur kaldırırım. Bebek komple bende zaten. Ona yük olduğum hiçbişey yok… Ben şöyle düşünüyorum bazen: ona ilgim azaldı haliyle bebekten dolayı acaba bundan kaynaklı mı oldu aramızdaki bağ mı zedelendi anlamadım.
 
Ya aksine en rahat beni büyütmüş ben en küçük çocuğuyum ve beni emzirir ablamlara abimlere verir onlar oynatırlarmış beni. Ve o dönem ben doğduğum gibi ev almışlar maddi anlamda baya iyilermiş… Diğer çocuklarında uzun kalma imkanı yok çünkü onlara gittiğinde salonda yatıyor müsait odaları yok ve ben babam vefat eder etmez başka eve geçtim sırf onu yanıma almak için ona oda yaptım. Aramız çok iyiydi. Bebekten sonra ne olduysa oldu bende anlamadım. Benim her lafıma alınır kırılır oldu. Kapıyı çarpıp gitmelere başladı . 2 tane çocuk büyütüyor gibi hissediyorum zaten bunalıyorum bi de annem üstüme geliyor.
Siz değilse de abla veya abinizi büyütürken zorlanmış olabilir. Böyle bi travması olmasa dahi toplumda özellikle anneanneler üzerinde torun bakmaları yönünde inanılmaz bir baskı var. Ben de bunu çocuk az büyüyüp parka düzenli gitmeye başlayınca anladım. Annen öldü mü diyenler, niye bakmıyor aynı şehirdeyse diye kınayanlar... o da içinden bu baskıyı hissettiği ama yapmak da istemediği için daralıyor olabilir. sebep ne olursa olsun açıkça konuşmak ve sınır çekmekten başka çare yok.
 
Siz değilse de abla veya abinizi büyütürken zorlanmış olabilir. Böyle bi travması olmasa dahi toplumda özellikle anneanneler üzerinde torun bakmaları yönünde inanılmaz bir baskı var. Ben de bunu çocuk az büyüyüp parka düzenli gitmeye başlayınca anladım. Annen öldü mü diyenler, niye bakmıyor aynı şehirdeyse diye kınayanlar... o da içinden bu baskıyı hissettiği ama yapmak da istemediği için daralıyor olabilir. sebep ne olursa olsun açıkça konuşmak ve sınır çekmekten başka çare yok.
Teşekkür ederim yorumunuz için… Bencede kendince baskı hissine kapılmış olabilir …
 
Back
X