Kendi ayakları üstünde durmak ...

17 yasindan beri baska bir sehirde yalniz yasiyorum, unv okumak icin geldim ve meslegimden dolayi buyuk sehirde olmak zorundaydım...bazen onlar sunu yaptik suraya gittik dediklerinde ben de uzulurdum ama herkesin ailesi yanında olmasi gerekmiyor sonucta artik yetkisin insanlariz, kendi ayaklarımızın uzerinde durabiliyoruz sukur...zorluklar olmadı mı benim icin hem de cok oldu, bir bayan olarak bunca yil yalniz ve kimseden yardim istemeden herseyin ustesinden gelmek kolay olmuyor, bazen pes ettigim zamanlar oluyor, mesela ev sahibiyle ugras, isyerindeki insanlarla ugras sonra bos bir eve gel bunlari kendikendine anlat zor is...ama insan mecbur kalinca dayaniyor iste zor olsa da. Boyle biseye mecburiyetin yoksa sevdiklerinin yaninda olmali insan, cunku hayat kısa ve yalniz cok zor geciyor..Bunun yanında bana kattıgı bir olgunluk var bunu herkes soyler, senin yaptigini herkes yapamaz derler ve yasitlarima gore hayata karsi daha tecrubeli ve daha olgun dusunebiliyorum.

7 yıl ailemden uzak yaşadım.
bunu 4 yılı öğrencilik, 3 yılı çalışma hayatı.
o dönemlerde hissettiğim özgürlük duygusunu hiçbir şeye değişmem.
ama zaman zaman hatalarım da olmuştur.
keşke ailemin yanında çalışıyor olsaydım dedğim anlar,
yaralandığım dönemler de olmuştur.
bence üniversite kesinlikle aileden uzakta okunmalı, özellikle de büyük şehirde.

Ben 17 yaşında ailemden ayrıldım üniversite için.Ama o zamana kadar ailem hep korumacı yetiştirdi beni.Arkadaşlarıma bile göndermezlerdi beni.Bağımlı gibi yetiştim yani.Atanarak başka ilde çlıştım.Şimdi evliyim bambaşka bir ilde.Fakat şunu söyliyeyim her nekadar çalışıyor kendi paramı kazanıyor olsamda hala psikolojik olarak eşime bağımlıyım.Şu an bazen sinirleniyorum tartışıyoruz ayrılmak geçiyor aklımdan ancak asla yapamazmışım gibi geliyor.Hatta çok iyi farkettim.Maaş kartımı ona vermiştim.Para işlerini o hallediyor.Faturaları,her türlü çarşı işini falan.Klasik işte.Bir fatura yatırmak bile bazen insana özgürlük gibi geliyor.Ne saçma diyceksiniz.Evet çalışıyorum sosyal bir tatminliğim var.Ancak bu hiç bişeyi değiştirmiyor.Bağımlı olduğun okadar farkındayım ki.Kendime güven duygumun azaldığını hissediyorum.Çok üzülüyorum çok.Biliyormusunuz bunun sonunda şu oluşuyor.Ben çok kıskanç bir kadın haline dönüşüyorum.Evet şuan kıskançlıktan göbeği çatlıycak bir kadınım.Eşimi çok kıskanıyorum.Bulunduğumuz şehre yeni taşındık.Eşim araba kullandığı için heryeri fırt fırt biliyor.Bense buray nasıl gidilir?Nereden gidilir?Hep ona soruyorum.Kendime az güvendiğimiçin ehliyetim olduğu halde trafiğe çıkamıyorum ya ya işte böyle.Bak iyiki bu topik varmış.Yoksa kıskançlık yaşadığım bu akşam duygularımı nasıl dökerdim bşka türlü.Saat kaç dikkatettinizmi 03:13 ben ayaktayım uyumadım .Üzüntümden ekran başşındayım ya.Derdimi dökecek bir kap arıyorum.Allah Razı olsun sizden.Şimdi küsüz konuşmuyoruz.Ama yarın ilk işim Üzerime kayıtlı olan faturaları yatırmak olacak yemin ederim.Bu gece önemli kararlar aldım.En yakın zamanda şehir içi kurslara katılmayı düşünüyorum.Yok ya ailem halada bana yol gösteriyor olmazki ya.Eşim bile bunu fark etmiş durumda.Sen 30 yaşındasın diyor.Hala annenler onu yapma bunu yap diyorlar diyor.ışte çok önemli bence.Bağımlı olmadan hayatı birlikte yaşamayı öğrenmek vede öğretmek gerekiyor bence.Doğacak çocuklarada yani.Balık vermek yerine balık tutmayı öğretmek gibi.ıyi geceler başıma ağrılar girdi ben gidiyorum.mafoldumben

Universiteyi ailesinin yaninda okuyan tek cocuk olarak atamalari beklerken tek basima ve ailemden uzakta yasamayi ahdetmistim ve yedi yil bi fiil sehir sehir yine aileminde yardimiyla tek basima yasadim, 30 yasima girdigim sene ekonomik olarak cok dipte oldugum ve arabami degistirmek istedigim icin ailemin israriyla yanlarina tasindim ve birlikte yasamaya basliyali 2 ay bitmeden nasil tekrar tek basima hayata baslarimin ciddi plan ve arastirmalarini yapiyorum..lutfen yalniz olupta ailesinin yanina tasinmayi dusunenler ikikez daha dusunsun,ozgurlugun ve hesap vermemenin dayanilmaz hafifligi hic ama hicbiseyle olculemez :)

bnce gitmelisin.. illaki üzülceksin..aileni özlüceksin.. kendi ayaklarında durman gerekiyor biliyorsun.. yarın öbürgün annen baban yanında olmaycak.