- 8 Eylül 2013
- 2.322
- 3.501
- 133
düğünüme kaldı 1 haftadan az..
sonunda evimin tadilatı bitti indim yerleştim kendi evime.. daha ilk gecenin sabahında kayınvalidem geldi sabah 10 da kapıya.. Allahım ben ne büyük hata ettim.. bırakıp şimdiden gidesim var.
çalıştığım için eve gelen ustalarla hatta onların pislikleriyle hep kv ilgilendi. yemekleri de arkasındaki pislikleride o temizledi ev kurulurken çok yardımcı oldu onu inkar edemem ama böyle ben yokken eve girmesi ve evin aslında hiç ayrılmamış gibi olması acayip canımı sıkıyor.
bana sürekli ben bu evi çok beğendim yemekleri burada yapcam. misafirlerimi burada ağırlıycam diyo. hiç cevap vermiyodum geçen gün benden çok mu kullanacaksın mutfağımı kendi evin yok mu dedim hevesleniyorum bende burda yapmak istiyorum dedi.
ne olursa olsun insanın kocasında bitiyor iş ben onu anladım. adam çığlık çığlığa o benim annem ne var gelse burda kalsa diyor. bi üst katta evi var ama gelip benim evimde yaşaması çok normal gibi davranıyor herkes..
bir de bunların dışında gün içinde biz işe gittiğimizde bizim evde vakit geçiren bi başka kişi eşimin kardeşi var.
her zaman olmasada arada bir inip orda takılıyor. ama ben acayip rahatsız oluyorum.
anahtarı kv kendi aldı bana hiç sormadı bile alabilir miyim diye eşim desen zaten umrunda değil ne var ki bunda diyor.
ben daha kullanmaya kıyamıyorum eşyalarımı ama benim dışımda herkes girip çıkıyor eve.
ben o apartmanda kalarak bi fedakarlık yaptım onlarında bizim özel hayatımıza saygı duymalarını bekliyodum ama gördüğüm kadarıyla hiç bişey olacağı yok. bir de dün gelmiş karşıma başka yerde yaşasaydınız çok üzülürdüm burda aynı bir ev gibi hiç üzülmüyorum dedi. eşiminde hoşuna gidiyor. bugüne kadar annesi aramadığı sürece aramayan çocuk annesine tapar oldu.
eşime kendi düzenimi nasıl kurcam dedim sen çalışıyosun ne düzeni annem yapar temziliği yemeği işte ne kadar nankörsün dedi bana. iyilik yapıyomuş o bile batıyomuş bana kötü bi insanmışım.
allah sizi inandırsın düğünü falan önemsemeyip defolup gidesim var. biz evliliğimizi 2 kişi yapmadık onu anladım ben iyice.
düşünn ki iş yerinden biran önce eve gitmek istiyorum ben yokken acaba ne kadar oturdular eve kimi topladılar vs diye düşünmekten mideme ağrılar giriyor artık. ne yapcam ben ya?
sonunda evimin tadilatı bitti indim yerleştim kendi evime.. daha ilk gecenin sabahında kayınvalidem geldi sabah 10 da kapıya.. Allahım ben ne büyük hata ettim.. bırakıp şimdiden gidesim var.
çalıştığım için eve gelen ustalarla hatta onların pislikleriyle hep kv ilgilendi. yemekleri de arkasındaki pislikleride o temizledi ev kurulurken çok yardımcı oldu onu inkar edemem ama böyle ben yokken eve girmesi ve evin aslında hiç ayrılmamış gibi olması acayip canımı sıkıyor.
bana sürekli ben bu evi çok beğendim yemekleri burada yapcam. misafirlerimi burada ağırlıycam diyo. hiç cevap vermiyodum geçen gün benden çok mu kullanacaksın mutfağımı kendi evin yok mu dedim hevesleniyorum bende burda yapmak istiyorum dedi.
ne olursa olsun insanın kocasında bitiyor iş ben onu anladım. adam çığlık çığlığa o benim annem ne var gelse burda kalsa diyor. bi üst katta evi var ama gelip benim evimde yaşaması çok normal gibi davranıyor herkes..
bir de bunların dışında gün içinde biz işe gittiğimizde bizim evde vakit geçiren bi başka kişi eşimin kardeşi var.
her zaman olmasada arada bir inip orda takılıyor. ama ben acayip rahatsız oluyorum.
anahtarı kv kendi aldı bana hiç sormadı bile alabilir miyim diye eşim desen zaten umrunda değil ne var ki bunda diyor.
ben daha kullanmaya kıyamıyorum eşyalarımı ama benim dışımda herkes girip çıkıyor eve.
ben o apartmanda kalarak bi fedakarlık yaptım onlarında bizim özel hayatımıza saygı duymalarını bekliyodum ama gördüğüm kadarıyla hiç bişey olacağı yok. bir de dün gelmiş karşıma başka yerde yaşasaydınız çok üzülürdüm burda aynı bir ev gibi hiç üzülmüyorum dedi. eşiminde hoşuna gidiyor. bugüne kadar annesi aramadığı sürece aramayan çocuk annesine tapar oldu.
eşime kendi düzenimi nasıl kurcam dedim sen çalışıyosun ne düzeni annem yapar temziliği yemeği işte ne kadar nankörsün dedi bana. iyilik yapıyomuş o bile batıyomuş bana kötü bi insanmışım.
allah sizi inandırsın düğünü falan önemsemeyip defolup gidesim var. biz evliliğimizi 2 kişi yapmadık onu anladım ben iyice.
düşünn ki iş yerinden biran önce eve gitmek istiyorum ben yokken acaba ne kadar oturdular eve kimi topladılar vs diye düşünmekten mideme ağrılar giriyor artık. ne yapcam ben ya?
