- 14 Eylül 2015
- 1.342
- 1.349
- 133
- Konu Sahibi AylanMcora
- #1
(Olayla ilgili son durum 19. Sayfada)
Merhaba sevgili bayanlar. Daha once bununla ilgili konu acmadim ama sagda sola yeri geldiginde deginmistim.
Konu esimin yegeni. Bulundugum sehirde bir universiteyi kazandi. Daha dogrusu ailecek karar verdiler biz burdayiz diye o universiteyi yazdilar. Esimin ikna cabalarina ragmen kararlarindan vazgecmediler. Kiz "ben dayimla kalacagim" diye tutturdu. Kayinvalidem de gorumcelerim de gazi verdi. Kiz geldi bize yerlesti. 7 aydir bizde kaliyor.
Bulantili donemlerimde gece gunduz kusuyordum cok agir 2 ay gecirdim. Mutfaga giremedim. Hicbir is yapamadim. Dayisi yani esim soylemeden kesinlikle hicbir is yapmadi. O tavuk artiklari kalmis tabaklar masanin ustunde 3 gun durdu. Bulasik makinesi doldu. Yaninda bir makine daha bulasik birikti. Ogretmenim ve sabah kahvaltida yiyebildigim sadece 1 muz ve biraz yogurttu. Sabah kalktigimda duzgun bir masaya oturcam diyorum bakiyorum masanin ustu leş. onlarin masada geceden kalan bulasiklarini topladim defalarca.
Simdi duzeldim bulantilarim bitti evimin isini yapabiliyorum. Kiza ihtiyacim yok aksine hicbir sey yapmasini istemiyorum. Mutfagima girince bir seyler yapmaya calisinca huzursuz oluyorum.
Aslinda gorunurde bana bir zarari yok. Sabah okula gidiyor aksam geliyor. Yemegini yiyor sofrayi toplamaya yardim ediyor cayini iciyor yatiyor. Onun icin ekstrdan evde is yapmiyorun o olmasa da yapacagim isleri yapiyorum.
Fesat dusundugum icin kendimden nefret ediyorum. Ama kizin varligi beni cok rahatsiz ediyor. O varken odamdan cikmak istemiyorum. O evden gitmeden mutfaga girip kahvalti yapmak istemiyorum. Evin icinde dolasmak istemiyorum. Evimin icinde olan benim yaptigim veya esimle yasadigim her seyi annesine ve kv me anlatir diye tedirgin oluyorum. Sanki evimin icine sokulmus bir casus gibi hissediyorum. Belki anlatmiyordur ama tedirgin oluyorum.
Bu problemimin bir cozumu de yok simdilik. Esinle konus gondersin, gitsin diyeceksiniz biliyorum ama bunu yapamiyorum. Esimle arami bozmak da istemiyorum. Ama artik burama kadar geldi. Kizin bir zarari da yok o yuzden kendime kiziyorum niye fesat dusunuyorsun diye.
Sana sormadilar mi kiz gelirken diyeceksiniz. Evet sordular. Ama benim pasif olmamdan kaynakli sanirim biraz oldu bittiye getirdiler. Esim pasif biri degildir aksine cok dominanttir ama enistesini cok sevdigi icin ve enistesinin ona cok iyiligi dokundugu icin hayir diyemedi. Durumum bu malesef. Su an tek umudum bebegim. Onun dogmasini bekliyorum.
Merhaba sevgili bayanlar. Daha once bununla ilgili konu acmadim ama sagda sola yeri geldiginde deginmistim.
Konu esimin yegeni. Bulundugum sehirde bir universiteyi kazandi. Daha dogrusu ailecek karar verdiler biz burdayiz diye o universiteyi yazdilar. Esimin ikna cabalarina ragmen kararlarindan vazgecmediler. Kiz "ben dayimla kalacagim" diye tutturdu. Kayinvalidem de gorumcelerim de gazi verdi. Kiz geldi bize yerlesti. 7 aydir bizde kaliyor.
Bulantili donemlerimde gece gunduz kusuyordum cok agir 2 ay gecirdim. Mutfaga giremedim. Hicbir is yapamadim. Dayisi yani esim soylemeden kesinlikle hicbir is yapmadi. O tavuk artiklari kalmis tabaklar masanin ustunde 3 gun durdu. Bulasik makinesi doldu. Yaninda bir makine daha bulasik birikti. Ogretmenim ve sabah kahvaltida yiyebildigim sadece 1 muz ve biraz yogurttu. Sabah kalktigimda duzgun bir masaya oturcam diyorum bakiyorum masanin ustu leş. onlarin masada geceden kalan bulasiklarini topladim defalarca.
Simdi duzeldim bulantilarim bitti evimin isini yapabiliyorum. Kiza ihtiyacim yok aksine hicbir sey yapmasini istemiyorum. Mutfagima girince bir seyler yapmaya calisinca huzursuz oluyorum.
Aslinda gorunurde bana bir zarari yok. Sabah okula gidiyor aksam geliyor. Yemegini yiyor sofrayi toplamaya yardim ediyor cayini iciyor yatiyor. Onun icin ekstrdan evde is yapmiyorun o olmasa da yapacagim isleri yapiyorum.
Fesat dusundugum icin kendimden nefret ediyorum. Ama kizin varligi beni cok rahatsiz ediyor. O varken odamdan cikmak istemiyorum. O evden gitmeden mutfaga girip kahvalti yapmak istemiyorum. Evin icinde dolasmak istemiyorum. Evimin icinde olan benim yaptigim veya esimle yasadigim her seyi annesine ve kv me anlatir diye tedirgin oluyorum. Sanki evimin icine sokulmus bir casus gibi hissediyorum. Belki anlatmiyordur ama tedirgin oluyorum.
Bu problemimin bir cozumu de yok simdilik. Esinle konus gondersin, gitsin diyeceksiniz biliyorum ama bunu yapamiyorum. Esimle arami bozmak da istemiyorum. Ama artik burama kadar geldi. Kizin bir zarari da yok o yuzden kendime kiziyorum niye fesat dusunuyorsun diye.
Sana sormadilar mi kiz gelirken diyeceksiniz. Evet sordular. Ama benim pasif olmamdan kaynakli sanirim biraz oldu bittiye getirdiler. Esim pasif biri degildir aksine cok dominanttir ama enistesini cok sevdigi icin ve enistesinin ona cok iyiligi dokundugu icin hayir diyemedi. Durumum bu malesef. Su an tek umudum bebegim. Onun dogmasini bekliyorum.
Son düzenleme:
