- Konu Sahibi justtmarried
- #1
Saygılar
Son düzenleme:
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kendi kendimin psikoloğuyum, ama çok yoruldum!
- Konu Sahibi justtmarried
- Başlangıç Tarihi
- 7 Ocak 2011
- 6.828
- 4.295
- 373
- Konu Sahibi justtmarried
- #2
Canimm kiyamam ((=
Oncelikle dertlerini kucumsemeni sevdim. Gercekten bunu rahatsiz olmadan basarabildiginde ic huzuru olan bir insan olacaksin. Sonra, kucuk seyleri buyuttugunu ama bu tarz dertlerin herkesin basinda oldugu icin sorun etmemen gerektigini falan yazmissin. Neden kendinle savasiyorsun ki? Oncelikle birseyi herkesin yasamasi, o seyin normal oldugunu gostermez. O yuzden dertlerini, sorunlarini kabul et ilk olarak. Onu dert etmeye hakkim yok, bunu kafama takmam diger insanlara haksizlik diyerek sorunlarini cozemezsin. NEDEN sorun ettigin seyler sorun olmamali, ve bunu nasil basarirsin bunu dusunerek belki hayatinla daha barisik bi insan olabilirsin. Ornegin, "su alinacakti ama alinmadi ama bunu dert etmemeliyim cunku herkesin her istedigi olmuyor zaten demek yerine, bunu dert edinmemeliyim nasil olsa artik evliyim, beraber calisir yapariz, bu mevzularla evliligimdeki huzuru bozmaya gerek yok, azla simdilik idare ederim ilerde zaten olur" diyerek kendini rahatlatmaya calismalisin.
Ote yandan dertlerini kimseye belli etmeme konusunda aslinda en iyisini yapiyorsun. Bende oyleyim. O yuzden kadinlarkulubu uyesiyim. Buraya yaziyorum, kimse beni tanimiyor, ben kimseyi tanimiyorum, anlatip rahatliyor muyum? evet. Anlatinca derdim azaliyor mu? hayir. Ama baska bakis acilari gorunce derdim azalabiliyor mu? elbette.. O yuzden bu siteyi kullanmani tavsiye ederim.
Oncelikle dertlerini kucumsemeni sevdim. Gercekten bunu rahatsiz olmadan basarabildiginde ic huzuru olan bir insan olacaksin. Sonra, kucuk seyleri buyuttugunu ama bu tarz dertlerin herkesin basinda oldugu icin sorun etmemen gerektigini falan yazmissin. Neden kendinle savasiyorsun ki? Oncelikle birseyi herkesin yasamasi, o seyin normal oldugunu gostermez. O yuzden dertlerini, sorunlarini kabul et ilk olarak. Onu dert etmeye hakkim yok, bunu kafama takmam diger insanlara haksizlik diyerek sorunlarini cozemezsin. NEDEN sorun ettigin seyler sorun olmamali, ve bunu nasil basarirsin bunu dusunerek belki hayatinla daha barisik bi insan olabilirsin. Ornegin, "su alinacakti ama alinmadi ama bunu dert etmemeliyim cunku herkesin her istedigi olmuyor zaten demek yerine, bunu dert edinmemeliyim nasil olsa artik evliyim, beraber calisir yapariz, bu mevzularla evliligimdeki huzuru bozmaya gerek yok, azla simdilik idare ederim ilerde zaten olur" diyerek kendini rahatlatmaya calismalisin.
Ote yandan dertlerini kimseye belli etmeme konusunda aslinda en iyisini yapiyorsun. Bende oyleyim. O yuzden kadinlarkulubu uyesiyim. Buraya yaziyorum, kimse beni tanimiyor, ben kimseyi tanimiyorum, anlatip rahatliyor muyum? evet. Anlatinca derdim azaliyor mu? hayir. Ama baska bakis acilari gorunce derdim azalabiliyor mu? elbette.. O yuzden bu siteyi kullanmani tavsiye ederim.
- 12 Temmuz 2011
- 649
- 17
- 318
- Konu Sahibi justtmarried
- #3
Konuya direkt giriş yapıcam, biraz uzun yazabilirim ama lütfen sıkılıp okumaktan vazgeçmeyin zira bu konuda ilk kez içimi açıyorum.
Ben hep güler yüzüme iltifat alan 22 yaşında bi kadınım. Tam olarak dışarıdan nasıl göründüğümü bilmiyorum ama; kimse beni yadırgamadığına,yargılamadığına, ve sorgulamadığına göre demekki hislerimi ve kargaşalarımı saklamakta uzmanlaşmışım.
Öncelikle çok küçük şeyleri sorun haline getirebilen bi yapıya sahibim, ama bunlardan kimseye bahsetmem kimseyi kendi sorunumla sıkıntımla üzmek istemem. Kimse benim sıkıntımı bilmesin, hep iyi bilsinler,problemli bi hayatım var gibi düşünmesinler, şahsım için üzüleceklerine gıpta etsinler diye anlatmam bazen, bazende insanlar insanların mutsuzluklarını görmekten hoşlanırlarya insanlara bu fırsatı vermemek içinde anlatmam. o şeyi içimde kendi kendime çözmeye çalışırım. BİRAZDA KENDİM SORUNLARI ÇOĞALTTIĞIM,BÜYÜTTÜĞÜM İÇİN ''ZATEN HERKESİN YAŞADIĞI ŞEYLER SANKİ BÜYÜK Bİ PROBLAMMİŞ GİBİ NİYE YANSITAYIM Kİ'' DİYE DÜŞÜNDÜĞÜM İÇİN kimseye söz etmem.
Aslında yukarıda yazdıklarımdanda çıkarabilirsiniz ki, bitaraftan sorunları sahiplenip bi tarataraftanda bunları çözmek için üstün bi çaba harcıyorum. Kendi kendime konuşarak tartışarak! Ve bu beni çok yoruyor. Örnek vericem, yeni evliyim herkeste olduğu gibi bizde sorunlar yaşadık bazen istediğimiz alınmadığından bazen verilen sözler tutulmadığından. 3 ay geçti evliliğim üzzerinden. ''Onu almadılar bunu yapmadılar, bu böyle olabilirdi olmadı'' vs vs vs. Sonra diğer iç sesim başlıyor; ''bu sorunları sadece ben yaşamıyorum ki, ben x sorunu yaşadım başka biri başka bi sorun yaşıyor, bunlar herkesin yaşadığı şeyler,büyütüp büyütüp kendimi üzmeye değer mi fani dünya ben evliliğimde mutlumuyum mutluyum'' falan gibi karşılık veriyorum. (Bu evlilik konusu sadece tek bir örnekti.)
İşte sorun tam olarak bu, ne problemli bi insan olmayı kabullenebiliyorum nede problemleri görmezden gelmeyi. Bi kızgınlıklarım konuşuyor, bi mantığım. Kendi kendime sürekli birşeylere çözüm bulmaktan iyi taraf aramaktan çok yoruluyorum. ''X konudan mutsuzmuyum mutsuzum'' diyip kabullenmiyorum, illa onu iyiye çeviricem diye kendi kendime savaşıp duruyorum. Neticede çeviriyormuyum evet çeviriyorum, bu benim için iyi mi iyi sonuçta biliorum ki bende herkesin yaşadığı hayatı yaşıyorum Allahıma binşükür derdim, büyük bi sıkıntım yok. Biliyorum ki küçücük şeyleri ben böyle kendi kendime konuşarak büyütüyrum, ama yapıyorum işte. (Bakın bu konuda bile kendimle nekadar çok uğraşmışım)Ama şu iç savaştanda kurtulmak istiyorum. Kendi kendine cebelleşmeyen relax bi insan olmak istiyorum. Peki bize ne biz napabiliriz ki diyosanız da dinlemiş olmanız yeter diyorum, saygılar :)
Hosuma gitti yazdiklarin justmarried :)
ama o iç savasindan oturu hissettigin yorgunlugu hissedebiliyorum... ne kadar da zor anliyorum seni gerçekten
Rabbim hepimize yardimci olsun ins amin
- 26 Aralık 2012
- 95
- 12
- 98
- Konu Sahibi justtmarried
- #4
slm kızlar ben aranıza yeni katıldım bu konu dikkatimi çekti yazayım dedim.Bir yıllık bir ilişkim var öylesine başlayan ve zamanı geldiğinde bitiririm dediğim ama bitürlü bitiremediğim bir ilişkim var.İşte konumlarımız farklı ailelerimiz maddi imkanlarımız çok farklı iyi olan tek şey kendisi.şuan işsiz kendisine iş bakıyor.pskolojisi bozulduğu içinde bu bana yansıyor kıskançlıklar benim çalışmamı komplex haline getirmesi beni desteklememesi vs.soğuk davranıyorum bitirmek istiyorum ama bana herşeyi halledeceğim hiçbir eksiğimiz kalmayacak diye vaatlerde bunuyor.e bnde sevdiğim için kanıyorum ama mantığım aylarca beni zorluyor mutlu olmama engel oluyor.ya vazgeçicem mantığımla hareket edicem yada sonuna kadar onunla olup herşeye göğüs gericem.ne yapacağımı bilemez haldeyim etrafımdakilere anlatamıyorum çünkü herkesin dediği aynı mantıklı düşün ayrıl diyorlar sana senin yaşantına ve ailene uymuyor diyorlar benimde doğal olarak moralim bozuluyor.kimseyle paylaşamadığım için acayip sıkıntıdayım farklı ve konudan bağımsız insanların yorumlarını merak ediyorum sizce ne yapmam gerekir?
Benzer Konular
