Şimdii konuya nasıl giriş yapacağımı bilemiyorum ama yavaş yavaş başlıyayım.
Geçen konumu hatırlayanlar bilir 21 yaşındayım.
Ben her zaman insanları kırmamaya ve üzmemeye çalışıyorum.
Mesela 2 arkadaş grubum var. Benzer planlar yapılıyor diyelim ki birine canım gitmek istiyor diğerine istemiyor. Diğerleri üzülür, kırılıır, kızarla diye öbürünü de gitmiyorum.
İçimde hep bir acaba kırılır mı kızar mı endişesi var.
Biri bana soğuk davransın mesela hemen yanaşmaya alttan almaya felan çalışıyorum halbuki belki hiçbi suçum yok ya da acaba ne yaptım diye düşünüyorum.,
Aksi gibi genelde karşıma da hep alıngan tipler çıkıyor daha bir zorlanıyorum. İnsanları bu duruma çok alıştırdığım için mi bilmiyorum ama hep aynı şeylerle karşılaşıyorum arrtık yani çok sıkıldım.
Mesela birisiyle bi süre denk gelmedi görüşemedik diyelim diğer yakın arkadaşımla bir yere gidince yer bildirimi yapmak istemiyorum görür küser felan diye.
Şu anda bu problem çok saçma gelebilir ama benim için büyük sorun olmaya başladı çünkü hep hayatımı başkalarının istediği gibi yaşadığımı farkettim.
Sanırım biraz yalnız kalma ve insan kaybetme korkum da var ondan oluyor böyle ama artık çok yoruldum
Hep bir aman şu küsücek bu kırılıcak endişesi..
Hayatını başkaları ne diyecek, ne yapacak diye düşünerek yaşamaktan vazgeç. Hayatının en güzel yıllarındasın, boşuna istemediğin şeyleri yapmak için zaman harcama, istediğin şeyler için de vakit kaybetme. Bırak boşver kızan kızsın, küsen küssün. Senden kıymetli mi?
Şimdii konuya nasıl giriş yapacağımı bilemiyorum ama yavaş yavaş başlıyayım.
Geçen konumu hatırlayanlar bilir 21 yaşındayım.
Ben her zaman insanları kırmamaya ve üzmemeye çalışıyorum.
Mesela 2 arkadaş grubum var. Benzer planlar yapılıyor diyelim ki birine canım gitmek istiyor diğerine istemiyor. Diğerleri üzülür, kırılıır, kızarla diye öbürünü de gitmiyorum.
İçimde hep bir acaba kırılır mı kızar mı endişesi var.
Biri bana soğuk davransın mesela hemen yanaşmaya alttan almaya felan çalışıyorum halbuki belki hiçbi suçum yok ya da acaba ne yaptım diye düşünüyorum.,
Aksi gibi genelde karşıma da hep alıngan tipler çıkıyor daha bir zorlanıyorum. İnsanları bu duruma çok alıştırdığım için mi bilmiyorum ama hep aynı şeylerle karşılaşıyorum arrtık yani çok sıkıldım.
Mesela birisiyle bi süre denk gelmedi görüşemedik diyelim diğer yakın arkadaşımla bir yere gidince yer bildirimi yapmak istemiyorum görür küser felan diye.
Şu anda bu problem çok saçma gelebilir ama benim için büyük sorun olmaya başladı çünkü hep hayatımı başkalarının istediği gibi yaşadığımı farkettim.
Sanırım biraz yalnız kalma ve insan kaybetme korkum da var ondan oluyor böyle ama artık çok yoruldum
Hep bir aman şu küsücek bu kırılıcak endişesi..
Şimdii konuya nasıl giriş yapacağımı bilemiyorum ama yavaş yavaş başlıyayım.
Geçen konumu hatırlayanlar bilir 21 yaşındayım.
Ben her zaman insanları kırmamaya ve üzmemeye çalışıyorum.
Mesela 2 arkadaş grubum var. Benzer planlar yapılıyor diyelim ki birine canım gitmek istiyor diğerine istemiyor. Diğerleri üzülür, kırılıır, kızarla diye öbürünü de gitmiyorum.
İçimde hep bir acaba kırılır mı kızar mı endişesi var.
Biri bana soğuk davransın mesela hemen yanaşmaya alttan almaya felan çalışıyorum halbuki belki hiçbi suçum yok ya da acaba ne yaptım diye düşünüyorum.,
Aksi gibi genelde karşıma da hep alıngan tipler çıkıyor daha bir zorlanıyorum. İnsanları bu duruma çok alıştırdığım için mi bilmiyorum ama hep aynı şeylerle karşılaşıyorum arrtık yani çok sıkıldım.
Mesela birisiyle bi süre denk gelmedi görüşemedik diyelim diğer yakın arkadaşımla bir yere gidince yer bildirimi yapmak istemiyorum görür küser felan diye.
Şu anda bu problem çok saçma gelebilir ama benim için büyük sorun olmaya başladı çünkü hep hayatımı başkalarının istediği gibi yaşadığımı farkettim.
Sanırım biraz yalnız kalma ve insan kaybetme korkum da var ondan oluyor böyle ama artık çok yoruldum
Hep bir aman şu küsücek bu kırılıcak endişesi..
Canım inan bana arkadas vs konusunda senden daha degerlisi yok sen kirmayim uzmeyim diye kendini yipratiyorsun ama acaba sen uzulsen kimse sana bu kadar nazik bi sekilde yaklasir mi bi dusun derim. İyi gunumdede kotu gunumdede beni tasiyabilen arkadaslarim olmasini istedim her zaman ve cok sukur sahibimde .
Keşke benim en yakın(!) arkadaşım da senin gibi olsaydı... Ben aynen senin gibiyim, o ise başka arkadaşlarını benim gözüme sokan (bile bile) ve benim diğer arkadaşlarımı kötüleyip aramı bozmaya çalışan bir insan(!)dı..
Öyle şerefsiz olunacağına, bizim gibi düşünceli olmak yeğdir bence.. Başka derdin olmasın yav:)
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Şimdii konuya nasıl giriş yapacağımı bilemiyorum ama yavaş yavaş başlıyayım.
Geçen konumu hatırlayanlar bilir 21 yaşındayım.
Ben her zaman insanları kırmamaya ve üzmemeye çalışıyorum.
Mesela 2 arkadaş grubum var. Benzer planlar yapılıyor diyelim ki birine canım gitmek istiyor diğerine istemiyor. Diğerleri üzülür, kırılıır, kızarla diye öbürünü de gitmiyorum.
İçimde hep bir acaba kırılır mı kızar mı endişesi var.
Biri bana soğuk davransın mesela hemen yanaşmaya alttan almaya felan çalışıyorum halbuki belki hiçbi suçum yok ya da acaba ne yaptım diye düşünüyorum.,
Aksi gibi genelde karşıma da hep alıngan tipler çıkıyor daha bir zorlanıyorum. İnsanları bu duruma çok alıştırdığım için mi bilmiyorum ama hep aynı şeylerle karşılaşıyorum arrtık yani çok sıkıldım.
Mesela birisiyle bi süre denk gelmedi görüşemedik diyelim diğer yakın arkadaşımla bir yere gidince yer bildirimi yapmak istemiyorum görür küser felan diye.
Şu anda bu problem çok saçma gelebilir ama benim için büyük sorun olmaya başladı çünkü hep hayatımı başkalarının istediği gibi yaşadığımı farkettim.
Sanırım biraz yalnız kalma ve insan kaybetme korkum da var ondan oluyor böyle ama artık çok yoruldum
Hep bir aman şu küsücek bu kırılıcak endişesi..
Başkalarını mutlu etmeye çalıştıkça mutsuz olacaksın..
Sen başkalarını mutlu etmeye çalışıyorsunuz da onlar sizin için ne yapıyor...
Teyzem aynı sizin gibidir kendi dışında herkesi mutlu etmeye çalışan biridir...herkesi mutlu etmeye çalışırken kendini mutsuz etti. Herkes için gereğinden fazla iyi niyetli davrandı onlar ise teyzemi üzdü...demem o ki başkasını mutlu etmeye çalışmaktansa size nasıl davranılıyorsa sizde ona göre davranın. Onu mutlu et bunu mutlu et tamamda sizi kim mutlu edecek...insanoğluna yaranılmaz ne kadar iyi olursan ol yine kötü görmek istedikten sonra kötü bişey bulur karşındaki...
Evet evet kesinlikle insanoğlu mutlu edilemiyor.
Böyle olunca da zaten hep bir tarafı yaparken diğer tarafı yıkıyoruz.
Yıkılan taraf da kendimiz oluyoruz genel de işte.
Diyorum ya sanırım biraz yalnızlık korkusundan oluyor ama atlatacağım inşallah..
Yalnızlık korkusundan olabilir ama bu şekilde yaparak kalabalığın içinde yanlızlaşmış oluyorsunuz bence... Yanlızlıkta güzel bişeydir kendimizi anlamamızı saglar. Yalnız kalmamak için yapıyorsanız bir yerlerde birşeyleri yanlış yapıyorsunuzdur.
Zaten sonu hep daha fazla yalnızlık gibi oluyor galiba :)
Yalnızlığın güzel bir şey olduğunu da son zamanlarda fark etmeye başladım.
.....
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Aret vartanyanın kitaplarını okumanı tavsiye ederim..onun kitaplarını okuduktan sonra bazı şeyleri daha iyi anlamaya başladım. Bazı konularda hep kendimi suçlardım... Onun kitapları bazı gerçekleri görmemi sağladı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?