Kendimde dahil insanları hiçbirşeyi sevemiyorum neden boyleyim

Evet 22 yaşındayım, çocuklugumdan az şeyler hatırlıyorum.okul yıllarımda genelde hep dışlandım,insanlar bana o kadar kotu ve sahte geliyorlardi ki zamanla bir baktim tek basimayim.ve suan insanlari sevemiyorum. Çalışıyorum ama olmuyor ne ailemi ne başkasını. Annemi sevemiyorum diyemem tabi onu seviyorum galiba ama beni cok yaraliyor cok doluyum. Herkesden suphe duyuyorumsanki.arkamdan is ceviriyorlarmis gibi. Ve krndimi bildimbileli hep utangacim

Bende hep dıslandım seni cok iyi anlıyorum. Aslında bi yandanda sansliyiz cünkü hayat bize kücük yaşta kimseye güvenmemeyi ögretiyor. Ben artik kimseye güvenemiyorum. Cevremdeki siniftaki bütün yapmacık insanlardan nefret ediyorum. Kendini cok yüksekte görüyolar ama onlar gibi olmayı asla istemedim. Ailemde bana yanliz olma konusunda destek olmadilar. Anne ve babama ben okula gitmek istemiyorum cok yanlizim dedigim zamanlar sen millete ne bakiyosun Okulunu okicaksin dedikleri icin cok minnettarim onlara hicbirseyi takma kafana tek derdimiz bu olsun ✌

Psikolojik destek almani tavsiye ederim cnm
Bu atlatamayacagin birsey degil
Bende dedigin gibiydim esimle evlenene kadar benim psikologum o oldu.
Kendimden biliyorum bizim sevilmeye ihtiyacimiz var kendimizi degerli hissedince hersey güzel gözükmeye basliyor...

Ben de insanlardan nefret ederim yalnız değilsin...İnsan kadar bencil,kötü,zararlı bi yaratık yok bence yeryüzünde...

bu konuda yardım almalısın