İstemeye geleceklerinden 2 gun once aradim bilet aldiniz mi demek icin. Yillarimi verdim, en zor zamanlarini ben cektim, evlenmeyi isteyen 2 yil pesimden kosanda oydu. Sonuc,
-dogum gunun kutlu olsun askimm bilet aldiniz mi?
-ben gelmiyorum baskasi var onu seviyorum. (Ses tonuyla alakali bir sorun oldugundan 70 kere isrardan sonra alinan cevap, soramasam soylemeyecek de)
Telefonumu kapadim hakaret bile etmedim, yere yigilip butun gece ve 1 ay boyunca agladim. Aileler tanisti universite beraber bitirildi, asker beklendi, is kuruldu, ev bakildi vs. Ölüyorum sandim boyle bir aci yok severken terk edildigime mi yanayim, baskasi icin terk edildigime mi, baskasini seviyor oldugunu bildigime mi, yari yolda birakilmanin alasini yasadigima mi, yillarima mi vs vs.
1 ay sonra baktim ölmüyorum yasamam lazim o zaman. Oyle cok seviyorum askimin pesinden kostum falan kandirma kendini. Adam sevmiyor bitti. Ne bir msj ne bir arama yuzunu bile bir daha hic gormedim. Son gulusu aklimda, cok severDİK birbirimizi. 2 sene sonra nikah fotolarina bakinca bana sarildigi gibi sarilmamis, gulumsememis diyebildim sadece.
Ben kendime geldim de cok sey gitti benden. Ama kendime olan degerimi saygimi kaybetmedim oncelikle. Adimi duydugunda ay sapik gibi yapisti diyecegi degil basini onune egip mahcup olacagi kizim ben.ilk aski, ilk ciddi, en uzun iliskisi. Uzatmaya buyutmeye gerek yok yari yolda kaldim vs kimler neler yasiyor sabrediyor sende edersin bir tokat at da kendine gel..
