Bence profesyonel destek almalısınız. Değişmeye çalışın kaybettiginizinde farkındasınız üstelik
Destek alman lazım, ama destek yetmez, bunların farkındaysan kendini durdurmaya çalışman lazım. Sana sadece sen yardım edebilirsin
En kısa zamanda gideceğim teşekkür ederim. Devlet hastanesine gitsem fayda görür müyüm özeli bir psikoloğa mı gitmem gerekir bilginiz var mı?Öfkenin mutlaka bir sebebi vardır. Hem öfkenin kaynağını bulmalısın, hem de annene benzemişsin, bundan kurtulman lazım
Benzer bir konu gördüm, dertleşmek istedimYani psikolojik/psikiyatrik destekten başka ne önerebiliriz ki?
Teşekkür ederim bunu mutlaka deneyeceğimFarkında olman ve kabul etmen en önemli adım elbette.
Bir de kendini asla kabul etmeyip sürekli inkar edenler var.
Gün içinde Sakinleştirici çaylar içmeni tavsiye ederim.
Bir de büyük bir tepki vermeden önce durup içinden 10 a kadar say. Sayman bittiğinde ilk anki kadar sinirli olmayacaksın.
Bunu yapmaya kesin kararlı olmalısın.
Devletin de böyle deatekleri var ama pandemi sürecinden dolayı aktif değiller, özel aramanızı tavsşye ederimEn kısa zamanda gideceğim teşekkür ederim. Devlet hastanesine gitsem fayda görür müyüm özeli bir psikoloğa mı gitmem gerekir bilginiz var mı?
Benzer bir konu gördüm, dertleşmek istedim
Teşekkür ederim bunu mutlaka deneyeceğim
kendinizi farkında olmanız güzel. psikoloğa gitmelisinizBenzer bir konu gördüm, ben de yazıp sizden fikir almak istedim. Biraz uzun olabilir ama lütfen okuyun.
Ben çekilmez bir insanım. Öfke kontrolüm yok, tahammülsüzüm, en küçük şeyde bağırıp çağırmaya başlarım. İnsanları aşağılarım. Çirkin olduğunu düşünmesem bile çirkinsin derim mesela, sırf öfkemden. Hatta üzerine saldırırım. Ne biçim insansın diyeceksiniz. Sinirlenince öyle gözüm dönüyor ki. Kendime hiçbir şekilde hakim olamıyorum. Sus diyorum kavga çıkarma. Kötü bir şey söyleme. Ama olmuyor.
Ayrıca çok takıntılıyım, kuruntuluyum. En küçük şeyi kafama takar çok mutlu bir günü bile mahvederim. Hep en kötü ihtimali düşünürüm.
Ben bu davranışlarım yüzünden çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Onu sürekli aşağıladım. Allahın her günü kavga çıkardım. Her seferinde ayrılalım dedim kovdum sinirim geçince aradım döndü. Ama bir gün gitti ve geri dönmedi. 2 yıl geçti üstünden. Hayatıma kimse girmedi. Ve bakıyorum, ben hala aynı benim. Böyle olmamın sebebi muhtemelen annem. Annemle babam kendimi bildim bileli her gün kavga eder. Annem babamı her kavgada aşağılar. Ayrıca aşırı takıntılı kontrol delisi bir insandır. Anneme benzemekten korkarken şimdi bakıyorum onun tıpatıp aynısı olmuşum.
Yapayalnızım. Sevgilimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim. Sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmek istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var