Benzer bir konu gördüm, ben de yazıp sizden fikir almak istedim. Biraz uzun olabilir ama lütfen okuyun.
Ben çekilmez bir insanım. Öfke kontrolüm yok, tahammülsüzüm, en küçük şeyde bağırıp çağırmaya başlarım. İnsanları aşağılarım. Çirkin olduğunu düşünmesem bile çirkinsin derim mesela, sırf öfkemden. Hatta üzerine saldırırım. Ne biçim insansın diyeceksiniz. Sinirlenince öyle gözüm dönüyor ki. Kendime hiçbir şekilde hakim olamıyorum. Sus diyorum kavga çıkarma. Kötü bir şey söyleme. Ama olmuyor.
Ayrıca çok takıntılıyım, kuruntuluyum. En küçük şeyi kafama takar çok mutlu bir günü bile mahvederim. Hep en kötü ihtimali düşünürüm.
Ben bu davranışlarım yüzünden çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Onu sürekli aşağıladım. Allahın her günü kavga çıkardım. Her seferinde ayrılalım dedim kovdum sinirim geçince aradım döndü. Ama bir gün gitti ve geri dönmedi. 2 yıl geçti üstünden. Hayatıma kimse girmedi. Ve bakıyorum, ben hala aynı benim. Böyle olmamın sebebi muhtemelen annem. Annemle babam kendimi bildim bileli her gün kavga eder. Annem babamı her kavgada aşağılar. Ayrıca aşırı takıntılı kontrol delisi bir insandır. Anneme benzemekten korkarken şimdi bakıyorum onun tıpatıp aynısı olmuşum.
Yapayalnızım. Sevgilimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim. Sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmek istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var
Ben çekilmez bir insanım. Öfke kontrolüm yok, tahammülsüzüm, en küçük şeyde bağırıp çağırmaya başlarım. İnsanları aşağılarım. Çirkin olduğunu düşünmesem bile çirkinsin derim mesela, sırf öfkemden. Hatta üzerine saldırırım. Ne biçim insansın diyeceksiniz. Sinirlenince öyle gözüm dönüyor ki. Kendime hiçbir şekilde hakim olamıyorum. Sus diyorum kavga çıkarma. Kötü bir şey söyleme. Ama olmuyor.
Ayrıca çok takıntılıyım, kuruntuluyum. En küçük şeyi kafama takar çok mutlu bir günü bile mahvederim. Hep en kötü ihtimali düşünürüm.
Ben bu davranışlarım yüzünden çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Onu sürekli aşağıladım. Allahın her günü kavga çıkardım. Her seferinde ayrılalım dedim kovdum sinirim geçince aradım döndü. Ama bir gün gitti ve geri dönmedi. 2 yıl geçti üstünden. Hayatıma kimse girmedi. Ve bakıyorum, ben hala aynı benim. Böyle olmamın sebebi muhtemelen annem. Annemle babam kendimi bildim bileli her gün kavga eder. Annem babamı her kavgada aşağılar. Ayrıca aşırı takıntılı kontrol delisi bir insandır. Anneme benzemekten korkarken şimdi bakıyorum onun tıpatıp aynısı olmuşum.
Yapayalnızım. Sevgilimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim. Sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmek istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var