Kendimden nefret ediyorum

dideg

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Şubat 2018
430
826
Benzer bir konu gördüm, ben de yazıp sizden fikir almak istedim. Biraz uzun olabilir ama lütfen okuyun.
Ben çekilmez bir insanım. Öfke kontrolüm yok, tahammülsüzüm, en küçük şeyde bağırıp çağırmaya başlarım. İnsanları aşağılarım. Çirkin olduğunu düşünmesem bile çirkinsin derim mesela, sırf öfkemden. Hatta üzerine saldırırım. Ne biçim insansın diyeceksiniz. Sinirlenince öyle gözüm dönüyor ki. Kendime hiçbir şekilde hakim olamıyorum. Sus diyorum kavga çıkarma. Kötü bir şey söyleme. Ama olmuyor.
Ayrıca çok takıntılıyım, kuruntuluyum. En küçük şeyi kafama takar çok mutlu bir günü bile mahvederim. Hep en kötü ihtimali düşünürüm.
Ben bu davranışlarım yüzünden çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Onu sürekli aşağıladım. Allahın her günü kavga çıkardım. Her seferinde ayrılalım dedim kovdum sinirim geçince aradım döndü. Ama bir gün gitti ve geri dönmedi. 2 yıl geçti üstünden. Hayatıma kimse girmedi. Ve bakıyorum, ben hala aynı benim. Böyle olmamın sebebi muhtemelen annem. Annemle babam kendimi bildim bileli her gün kavga eder. Annem babamı her kavgada aşağılar. Ayrıca aşırı takıntılı kontrol delisi bir insandır. Anneme benzemekten korkarken şimdi bakıyorum onun tıpatıp aynısı olmuşum.
Yapayalnızım. Sevgilimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim. Sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmek istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var
 
Bence profesyonel destek almalısınız. Değişmeye çalışın kaybettiginizinde farkındasınız üstelik
 
Destek alman lazım, ama destek yetmez, bunların farkındaysan kendini durdurmaya çalışman lazım. Sana sadece sen yardım edebilirsin
 
Farkında olman ve kabul etmen en önemli adım elbette.
Bir de kendini asla kabul etmeyip sürekli inkar edenler var.
Gün içinde Sakinleştirici çaylar içmeni tavsiye ederim.
Bir de büyük bir tepki vermeden önce durup içinden 10 a kadar say. Sayman bittiğinde ilk anki kadar sinirli olmayacaksın.
Bunu yapmaya kesin kararlı olmalısın.
 
En büyük sebebiniz aileniz mi gerçekten buna inanıyor musunuz?
yani sonucta farkındasınız yaptıklarınızın kendinizi törpülemeniz lazım bunuda biliyorsunuz o halde. Tabi bu halden memnun degilseniz. Yoksa çok yalnız kalırsınız..
 
Bir psikatristin kapısını çalabilirsin.
Bir söz var; psikiyatrist/psikoloğa gidenler genelde gerçek hastaların hasta ettikleridir gibi.
Anlatılarının senin karakterinle ailenden aldığın mirasının karması.
Değiştirmek o mirası reddetmek senin elinde...
 
Bence profesyonel destek almalısınız. Değişmeye çalışın kaybettiginizinde farkındasınız üstelik
Destek alman lazım, ama destek yetmez, bunların farkındaysan kendini durdurmaya çalışman lazım. Sana sadece sen yardım edebilirsin
Öfkenin mutlaka bir sebebi vardır. Hem öfkenin kaynağını bulmalısın, hem de annene benzemişsin, bundan kurtulman lazım
En kısa zamanda gideceğim teşekkür ederim. Devlet hastanesine gitsem fayda görür müyüm özeli bir psikoloğa mı gitmem gerekir bilginiz var mı?
Yani psikolojik/psikiyatrik destekten başka ne önerebiliriz ki?
Benzer bir konu gördüm, dertleşmek istedim
Farkında olman ve kabul etmen en önemli adım elbette.
Bir de kendini asla kabul etmeyip sürekli inkar edenler var.
Gün içinde Sakinleştirici çaylar içmeni tavsiye ederim.
Bir de büyük bir tepki vermeden önce durup içinden 10 a kadar say. Sayman bittiğinde ilk anki kadar sinirli olmayacaksın.
Bunu yapmaya kesin kararlı olmalısın.
Teşekkür ederim bunu mutlaka deneyeceğim
 
Cocuklukta ne yaşıyorsak ileride karşımıza çıkıyor. Karakterimizi bunlar oluşturuyor aslında.
Benim de senin çocukluğuna benzer bi yaşantım oldu ama ben kendi kendimi düzeltmeye çalışıyorum sanırım başarıyorum da.
Eskiden aşırı tahammulsuzdum ama simdi degilim.
Sen kendine care bulamazsan kimse bulamaz. Değişmek düzeltmek de senin elinde doktor sana ne derse desin önce sen istemelisin.
Ve zor değil..
 
Okuduğum bir kitapta şöyle bir şey yazıyordu : "Tüm bunlar için, anne babalarımızı suçlamayalım. Hepimiz kurbanların kurbanlarıyız. Onlar kendilerinin bilmediği şeyleri bize nasıl öğretebilirlerdi ki? Anneniz kendini sevmeyi bilmiyorsa, babanız kendini sevmeyi bilmiyorsa onların size kendinizi sevmeyi öğretmesi de imkansız olacaktır. Onlar da çocukluklarında kendilerine öğretilen şeylere dayanarak yapabileceklerinin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı.Eğer anne ve babanızı anlamak istiyorsanız,onları kendi çocukluklarıyla ilgili konuşturmaya çalışın.” Annenize benzediğiniz için kendinizi veya onu suçlamayın. Kitapta yazıldığı gibi hepimiz kurbanların kurbanlarıyız. Hatalarınızın farkında olmanız bile çok büyük bir şey. Psikolojik destek ile üstesinden geleceğinize eminim
 
En kısa zamanda gideceğim teşekkür ederim. Devlet hastanesine gitsem fayda görür müyüm özeli bir psikoloğa mı gitmem gerekir bilginiz var mı?

Benzer bir konu gördüm, dertleşmek istedim

Teşekkür ederim bunu mutlaka deneyeceğim
Devletin de böyle deatekleri var ama pandemi sürecinden dolayı aktif değiller, özel aramanızı tavsşye ederim
 
Melisa çayı sakinleştirir, günde üç bardak içerim mesela. Psikoloji kitapları okuyabilirsiniz, meditasyon yapabilirsiniz. Düzenli olarak spor yapmak da iyi geliyor diyorlar. Ayrıca endüstriyel beslenme de psikoloji de rol oynuyor maalesef.
 
Aynı sizin gibi bir kadının kızıyım üstelik o kendi annesine hiç benzemiyor ve ben annemden nefret ediyorum geç olmadan yardım alın, gerçekten uğraşın buna kendinizden çok size mecbur olanlara daha çok zarar veriyorsunuz emin olun
Aslında fikrimi hiç yazmak istemedim ama annem anlattığınız özellikte bir kadın onunla büyümek ona benzememek için uğraşmak , kendimi yetiştirmek için o kadar uğraştım ki siz en azından farkındasınız kendiniz iyileşmeden sevmeyin kimseyi
 
Genelde böyle insanlar kendisinde aslında aşağalık kompleksi vardır onun üzerini kapatmak ve güçlü hissetmek için başkasını aşağalar.
Aşağalanan da kimse tarafından sevilmediği için bu muameleyi kendine hak görür.
 
Benzer bir konu gördüm, ben de yazıp sizden fikir almak istedim. Biraz uzun olabilir ama lütfen okuyun.
Ben çekilmez bir insanım. Öfke kontrolüm yok, tahammülsüzüm, en küçük şeyde bağırıp çağırmaya başlarım. İnsanları aşağılarım. Çirkin olduğunu düşünmesem bile çirkinsin derim mesela, sırf öfkemden. Hatta üzerine saldırırım. Ne biçim insansın diyeceksiniz. Sinirlenince öyle gözüm dönüyor ki. Kendime hiçbir şekilde hakim olamıyorum. Sus diyorum kavga çıkarma. Kötü bir şey söyleme. Ama olmuyor.
Ayrıca çok takıntılıyım, kuruntuluyum. En küçük şeyi kafama takar çok mutlu bir günü bile mahvederim. Hep en kötü ihtimali düşünürüm.
Ben bu davranışlarım yüzünden çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Onu sürekli aşağıladım. Allahın her günü kavga çıkardım. Her seferinde ayrılalım dedim kovdum sinirim geçince aradım döndü. Ama bir gün gitti ve geri dönmedi. 2 yıl geçti üstünden. Hayatıma kimse girmedi. Ve bakıyorum, ben hala aynı benim. Böyle olmamın sebebi muhtemelen annem. Annemle babam kendimi bildim bileli her gün kavga eder. Annem babamı her kavgada aşağılar. Ayrıca aşırı takıntılı kontrol delisi bir insandır. Anneme benzemekten korkarken şimdi bakıyorum onun tıpatıp aynısı olmuşum.
Yapayalnızım. Sevgilimi kaybettim, arkadaşlarımı kaybettim. Sevdiğim bir kişiyi daha kaybetmek istemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var
kendinizi farkında olmanız güzel. psikoloğa gitmelisiniz
 
İlişki kurmayı ilk olarak annelerimizden babalarımızdan öğreniyoruz ve farkında olmadan onların ilişki paternlerini miras ediniyoruz. Ben de benzer bir durumdaydım, benim çocukluğum da gençliğim de sürekli anne ve babamın karı koca kavgaları ile geçti. Benim annem de babamı aşağılardı. Gençliğimde hiç erkek arkadaşım olmadı çünkü hep kaçtım, sonra olduğunda ise karşı cins seçimlerim hep yanlış kişiler oldu ve ben de bu ilişkiler içerisinde hep mutsuz, geçimsiz ve öfkeli oldum. Ben sonra terapi aldım. Size de tavsiye ederim. Şunu anladım ki benim annem çok iyi bir insandı ama babam da iyi bir insandı ancak birbirlerine uygun insanlar değillerdi. Hep şunu derim annemden bir ilişki nasıl yürütülür, iyi bir evlilik için neler yapılması gerektiğini öğrenemedim ama neler yapılmaması gerektiğini iyi öğrendim. Şu anda çok iyi giden bir evliliğim var. Kendinizden nefret etmeyin, önce siz kendinizi sevin sonra Allah da sizin karşınıza sizi sevecek insanlar çıkarsın inşallah.
 
X