mrb. arkadaşlar artık ne yapacağımı şaşırmış durumdayım..kendimi savunmaktan acizim... doğru cümle kurmaktan acizim...
cesur ve dik duramıyorum.. biri bişi dese hemen ağlıyorum .. ağlamayıda abartıyorum hırs yapıp nerdeyse sabaha kadar ağlıyorum...
niye cevap veremedim ..niye böyle yaptım diye düşünüp duruyorum... iş yaşantısında olsun normal yaşantıda olsun... biri bişey dediği
zaman ağzımı acıp cevap veremiyorum... ben niye böyleyim diye düşünmekten kafamda saç kalmadı.. doktora gittim stresten saçın egzaman
olmuş dedi... bana yardım edin... ne yapmam lazım.. en nefret ettiğim huyum sulu gözlü olmam a deseler ağlıyorum... bana yardımcı olun lütfen...
Canım benim sorunun için konu açıp bu kadar kelime ve cümle kurabildiysen, emin ol günlük yaşantında da kendini gayet iyi ifade edecek kadar kelime kapasitesine ve yeteneğine sahipsin demek. Bu yüzden öncelikle bu saçma düşünceden kurtul ve kendini suçlamayı bırak! kesin bir dille söylüyorum çünkü yok böyle bir eksikliğin.
Konuşma dilimize gelince, kendimizi iyi ifade için etmek için hangimiz gramer kurallarına uyarız ? yada kaçımız 20-30 bin kelime haznesine sahiptir? (siyasetçiler dahil) Nitekim günlük konuşmada kendimizi ifade etmek için maksimum kullandığımız 1000-1500 kelimedir,ve bu rakamada 7-8 yaşında ulaşıyoruz zaten.Evet canım artık bu konudaki olumsuz düşünceni kafandan sildiğini varsayıyor ve şimdi istersen asıl sorunun üzerinde yoğunlaşalım.
Sorunun temelinde toplumda ( bulaşıcı) olan Olumsuz düşünceler hastılığı yatıyor, ve uzun süre devamlılığında ise
Genel Anksiyete ( Kaygı )bozuklukları ortaya çıkıyor.Sendeki belirtiler Genel anksiyete belirtileridir canım.
Ayrıca bunu çok iyi bilmen gerekir ki bu sadece sende yada azınlıkta olan bir hastalık değil.
Bendede olmak üzere bir çoğumuzda belli düzeyde var ve kaçınılmaz çağın hastalığıdır.
Ve bunu böyle kabullenip derin bir nefes alarak rahatlamanı isityorum.
Örneğin hepimiz kaygının bizi nasıl hissetirdiğini biliriz,zorlu bir sınav öncesi kalibimiz hızlı atar,biriyle ilk kez buluşacağımız zaman midemize kramplar girer,aile sorunlarımızı kafaya takıp endişeleniriz,yada iş verenden maaş artışı beklentimizi bahsetmeden önce oldukça gergin oluruz vs.. dahada çoğaltılabilir örnekler, ve bunların hepside vücudun tehlikeye verdiği doğal bir tepkidir,ve bunda büyütülecek bir şey yok!
Yapman gereken;
Şimdi sakin bir kafayla oturup düşün zihninde seni engelleyen, sınırlayan, ve yaşam enerjini tüketen, kendi kapasiteni çoraklaştırıp kullanmana set koyan ne kadar düşüncen varsa bir listesini oluştur, sonrada teker teker üzerine gidip sorunlara odaklan.
Tüm olumsuz düşünceleri olumlu düşüncelere çevir, bunu önce davranış yada bir eylem olarak gerçekleştirmen gerekmiyor sadece ilk etapta düşünceler ile yapman yeterlidir, ve düzenli telkinlerle bilinç altına kaydet.
Bir süre sonra sende göreceksin ki telkinde bulunduğun tüm olumlu düşünceler davranış ve eylemlerine de yansımış, tüm zihnini sarmış kendine özgüveni tam, kaygı ve endişelerden uzak başarılı pozitif bir insan oluvermişsin :)
Sonuç; ben bu durumunu ciddi bir dert olarak görmüyorum,çünkü benim ve diğer yazan arkadaşların yorumlarını biraz dikkate alırsan emin ol kısa sürede üstesinden gelirsin,öyle düşündüğün derecede ciddi tedavilik yada doktorluk bir durumun yok, lütfen bu psikolojiyi kafandan at ve Kendinden nefret etmeyi bırak! hepimiz seni seviyoruz ,sende önce kendini ve aileni sonrada bizi sev :), dualarımız seninle.Olumlu güzel haberlerini bekliyoruz.
Allah başka dert vermesin.
