Tam bu durumda oldugum icin kafa dagitmak amacli girmisken gordum basligini.
Vedalar konusunda ben de oyleyim, insanlara alistigimda onlara asik olmasam bile birakmakta cok zorlaniyorum. Hatta hic asik olmamama ya da çok sevmememe ragmen her iliskimde cok aglamali, yataktan cikamamali donemler vs gecirmisimdir. Suanda da oyleyim, bak saat 4 olmus gune baslayamadim hala; surekli dusunup duruyorum, dusundukce daha da dramatize ediyorum bu arada. Normalde uzgun degilsem bile kendi kendimi uzgun olmaya ikna ediyorum sanirim farkinda olmadan. Yeni bir favori insan bulana kadar devam ediyor bu durum. Isin komik tarafi bu sefer sevgilim bilr olmayan ama surekli gorustugum, konustugum kisi icin boyle hissediyorum, yani adami zaten cok sevsem sevgili olmaya calisirdim. Bu da sadece aliskanlik oldugunu kanitliyor.
Bence bu benim için yalnızlıktan kaynaklaniyor. Yalniz biriyim, hadi diyip cikacagim yakin cevrede arkadasim yok, birini bulunca butun duygusal ihtiyacimi ondan karsiliyorum. Gidince de ooyle kalakaliyorum. Herhalde bu üzüyor beni.
Birazdan kalkip biraz kendime geldikten sonra duygularimi ve neden kaynaklandiklarini, nasil cozebilecegimi bir not defterine yazacagim. Biraz daha mantikli bakip daha az duygusal dusunmemi saglayacaktir.
Temelli olarak nasil cozulecegini bilmiyorum.
Basliginda kendimden bahsetmis oldum kusura bakma, kendini analiz etmek iyi geliyor, sen de bunu dene.