Bundan 3 yil önce cok sevdim duymadan görmeden yapamadigim, başı agrisa icim yanardi okadar delicesine sevdim. Ailem herkes karşı çıktı. Herkesi karşıma aldim nisanlandim onunla. Sonra ortada hiçbişey yokken ben sana aşık değilim deyip kisa süre icererisinde başka biriyle evlendi.
Toparlanmak kolay olmadi, hergün içip sarhos olup ağlayan. Hayattan kopuk bir haldeydim, aynaya baktığımda artık kendimi taniyamaz olmuştum.
Sonra kendimi toparlamam lazim adam çocuk bile yapti ben hala yasini tutuyorum dedim. Her gelen kismeti degerlendirdim sırf unutmak icin bak sensizde yapabiliyorum demek için. Olmadi en fazla bir hafta dayanabildiler bana. Çünkü artık tahammülüm yoktu. En ufacık birşeyi fazlasıyla sorun yapıyordum. En ufacik hatayi kabul edemiyorum. Sonra simdiki nisanlim cilti karsima. Benim niyetim ciddi. Zamanini harcamak istemem eğer sende istersen görüselim olur dersen uzatmadan evlenelim dedi. Çünkü onların aile yapisi kizlarla gezeyim tozayim değil de zamani gelince kendilerine uygun bir es bulup hemen evlenmekti. Aradan 3 ay geçtikten sonra nisanlandik. Farkli şehirlerdeydik. Çok fazla birlikte bişeyler yapamadik. Nisandan sonra her ay geldi kaldı bizde hiçbir sorun yok hic kavgamiz.yok. Herşey fazla normal hatta. Ama ben nedense son zamanlarda bazen acayip soguyorum bazen acaip seviyorum. Çoğu zaman doğrumu yapıyorum dedim. Daha cok mantık evliliği. Ama ben bundan sonra kimseyi öyle sevemem sevemedim. Aradan yıllar geçti olmadi. Yaparsam ancak böyle bir evlilik olacaktı. Neden evlenmek zorundamisin diyenler aile kurmal istiyorum bende çocuğum olsun güzel çekirdek ailem olsun istiyorum.
Bazen sırf bak bende evlendik demek icin mi bunu yaptım diyorum.
Kafam allak bullak çok kötüyüm
