- Konu Sahibi manikurlukedi
- #1
Selamlar arkadaşlar.yeni üyeyim ilk konum..biraz uzun olacak ama sorunum şu..Ben yeni evli sayılacak 30lu yaşlarda biriyim.mezuniyetim yok.çok istememe rağmen işimde yok dolayısıyle..genel kültürüm gayet iyidır.insanlarla iletişimim de çok iyidir..ancak özgüvenim yerlerde.üstelik nickimdende belli olduğu üzere çok karamsarım.çok kolay demorolize olurum..eşimi çok seviyorum ama en küçük kırıcı bi sözle darmadağın oluyorum..
Arabeskden nefret ederim ama hayatta hiç başarıyı yakalayamamış hayalleri hayalde kalmış bi insanım.herşeye geç kaldım..okumak istedim olmadı.çalışmak istedim bi mezuniyet yada tecrübe olmadığı için üçotuz paraya ağır ayak işleri gösterildi.yanlış anlamayın aşagılamak için söylemiyorum ama bn bedenende zihnende zayıf bi insanım çok ağır geldi dayanamadım.iş hayatında çok hakksızlığa uğradım bu en dayanılmaz kısmıydı..
Evlenmek istemedim önceleri, hep ayaklarım üstünde durmayı hayal ettim olmadı.yaş ilerleyince artk evliliği düşünmek zorunda kaldım ve birine şans verdm.mantık evliliği yaptım ama şimdi çok seviyorum..ancak yeri geliyo eşimin yaptığı bi hareket bi söz çok zoruma gidiyo.ve bu hissettiklerimin çogu özgüven eksikliğinden oluyo..hemen kendi kendimi ezmeye başlıyorum içimde.."sen şöylesin böylesin zaten şu eksiğin var bu fazlan var "gibi...dışarda yürürken eşim birine baktığı zaman çok zoruma gidiyo..beni sevdiğinden eminim ama böyle bişey görünce resmen şüpheye düşüyorum ve yine kendimde eksik aramaya başlıyorum" keşke daha güzel olsaydım keşke şuram şöyle olsaydı böyle olsaydı"....tanıştığım tüm yaşıtlarım bi mesleği bi vasfı var..bense evdeyim çocuğum olmasını bekliyorum..gerçi ileriye dönük hep karamsar şeyler var içimde umutsuzum korkuyorum gelecekten..elimde olan tek şeyin yani evliliğimin kötüye gitmesinden ve onuda kaybetmekten korkuyorum nedense..
Arabeskden nefret ederim ama hayatta hiç başarıyı yakalayamamış hayalleri hayalde kalmış bi insanım.herşeye geç kaldım..okumak istedim olmadı.çalışmak istedim bi mezuniyet yada tecrübe olmadığı için üçotuz paraya ağır ayak işleri gösterildi.yanlış anlamayın aşagılamak için söylemiyorum ama bn bedenende zihnende zayıf bi insanım çok ağır geldi dayanamadım.iş hayatında çok hakksızlığa uğradım bu en dayanılmaz kısmıydı..
Evlenmek istemedim önceleri, hep ayaklarım üstünde durmayı hayal ettim olmadı.yaş ilerleyince artk evliliği düşünmek zorunda kaldım ve birine şans verdm.mantık evliliği yaptım ama şimdi çok seviyorum..ancak yeri geliyo eşimin yaptığı bi hareket bi söz çok zoruma gidiyo.ve bu hissettiklerimin çogu özgüven eksikliğinden oluyo..hemen kendi kendimi ezmeye başlıyorum içimde.."sen şöylesin böylesin zaten şu eksiğin var bu fazlan var "gibi...dışarda yürürken eşim birine baktığı zaman çok zoruma gidiyo..beni sevdiğinden eminim ama böyle bişey görünce resmen şüpheye düşüyorum ve yine kendimde eksik aramaya başlıyorum" keşke daha güzel olsaydım keşke şuram şöyle olsaydı böyle olsaydı"....tanıştığım tüm yaşıtlarım bi mesleği bi vasfı var..bense evdeyim çocuğum olmasını bekliyorum..gerçi ileriye dönük hep karamsar şeyler var içimde umutsuzum korkuyorum gelecekten..elimde olan tek şeyin yani evliliğimin kötüye gitmesinden ve onuda kaybetmekten korkuyorum nedense..