- 30 Ağustos 2017
- 888
- 533
- 103
İyi akşamlar herkese
Kısa ve öz anlatmaya çalışacağım,belki de içimi boşaltacağım bilmiyorum
Yoğun çalıştığım ve çok sevdiğim bir işim var
Dünyalar tatlısı bir evladım ve 6 yıllık bir evliliğim var
Hayatta herşey için mücadele ettim ve şükür karşılığını da aldım..
Şimdi geldiğim noktada meraksız heyecanını ve ilgisini yitirmiş biriyim..
Sohbet etmeyi becerememesi ve aşırı ben merkezciliği dışında iyi bir eşe sahibim.. çocuk ve ev sorumluluğu biraz dengesiz dağılmış durumda genelde herşeyle ben ilgileniyorum..
Ama değişik bir noktaya geldim. Ne bir arkadaşımla konuşmak,ne olanı biteni anlatmak istiyorum,çoğunlukla dinliyorum anlatacak çok şeyim var da sözcüklere dökmek istemiyor gibiyim
Günü kendime bir türlü yetiremiyorum mesela saçlarım çok yıprandı,üst üste boyatmaktan,bakım yapayım diyorum ev işiydi çocuktu derken ona hiç sıra gelmiyor. Ya da spora gidiyordum onu bıraktım tekrar başlayım diyorum öyle bir aralık yaratamıyoruk çünkü ben arkamı döndüğümde herşey yarım ya da berbat oluyor. Eşim çoçuğa bağırmış kavga etmiş oluyorlar o da anne anne diye dolanıyor,bir yarım saatim yok kendime ait. Bir şeyler okuyacak olsam bir iki satırdan öteye gidemez.
Çocuk uyku konusu sıkıntılı,ille bende uyuyacak bunaldım evet,4 yıla yakındır her gece uyku sorun. Tatlı tatlı yatırayım diyorum bir yerde ben de zıvanadan çıkıyorum bu sefer de vicdan azabıyla çocukla birlikte yat derken gün bana da bitiyor.. ve ertesi gün yine aynı koşturmacanın kucağına düşüyorum..
Bazen diyorum ki amaan sal gitsin dalga geç biraz hayatla deliye vur,
Sonra ciddiyet duvarına çarpıp yere düşüyorum.
bomboş bir yıl verseler elime kendime gelecekmişim gibi..
Bi de son 6 ayda çok yaşlanmış çirkinleşmiş hissediyorum resmen yüzüm değişmiş gibi..
Stres anlarında kollarına koştuğum ucuz ve vakitsiz abur cuburların katkısını hiçe sayamam tabi :)
Benim yazarken icim şişti okuyup da bana sövmeyen herkesi sabrından öpüyorum..
Kısa ve öz anlatmaya çalışacağım,belki de içimi boşaltacağım bilmiyorum
Yoğun çalıştığım ve çok sevdiğim bir işim var
Dünyalar tatlısı bir evladım ve 6 yıllık bir evliliğim var
Hayatta herşey için mücadele ettim ve şükür karşılığını da aldım..
Şimdi geldiğim noktada meraksız heyecanını ve ilgisini yitirmiş biriyim..
Sohbet etmeyi becerememesi ve aşırı ben merkezciliği dışında iyi bir eşe sahibim.. çocuk ve ev sorumluluğu biraz dengesiz dağılmış durumda genelde herşeyle ben ilgileniyorum..
Ama değişik bir noktaya geldim. Ne bir arkadaşımla konuşmak,ne olanı biteni anlatmak istiyorum,çoğunlukla dinliyorum anlatacak çok şeyim var da sözcüklere dökmek istemiyor gibiyim
Günü kendime bir türlü yetiremiyorum mesela saçlarım çok yıprandı,üst üste boyatmaktan,bakım yapayım diyorum ev işiydi çocuktu derken ona hiç sıra gelmiyor. Ya da spora gidiyordum onu bıraktım tekrar başlayım diyorum öyle bir aralık yaratamıyoruk çünkü ben arkamı döndüğümde herşey yarım ya da berbat oluyor. Eşim çoçuğa bağırmış kavga etmiş oluyorlar o da anne anne diye dolanıyor,bir yarım saatim yok kendime ait. Bir şeyler okuyacak olsam bir iki satırdan öteye gidemez.
Çocuk uyku konusu sıkıntılı,ille bende uyuyacak bunaldım evet,4 yıla yakındır her gece uyku sorun. Tatlı tatlı yatırayım diyorum bir yerde ben de zıvanadan çıkıyorum bu sefer de vicdan azabıyla çocukla birlikte yat derken gün bana da bitiyor.. ve ertesi gün yine aynı koşturmacanın kucağına düşüyorum..
Bazen diyorum ki amaan sal gitsin dalga geç biraz hayatla deliye vur,
Sonra ciddiyet duvarına çarpıp yere düşüyorum.
bomboş bir yıl verseler elime kendime gelecekmişim gibi..
Bi de son 6 ayda çok yaşlanmış çirkinleşmiş hissediyorum resmen yüzüm değişmiş gibi..
Stres anlarında kollarına koştuğum ucuz ve vakitsiz abur cuburların katkısını hiçe sayamam tabi :)
Benim yazarken icim şişti okuyup da bana sövmeyen herkesi sabrından öpüyorum..
