Kendimi anlayamıyorum

Merhaba arkadaşlar. Zihnim o kadar yorgun o kadar bulanık ki. Neden böyle olduğumu da bilmiyorum. Son zamanlarda anı yaşayamadığımı farkettim güzel mutlu bir andaysak hemen kötü düşünceler geliyor zihnime. Ya şöyle olursa , ya böyle olursa.. vs. Kendimi kontrol etmekte güçlük çekiyorum. Sürekli öfke patlamaları yaşıyorum özellikle bu durumdan çocuğum etkileniyor onu üzmek kırmak hiç istemiyorum. Daha önce yaşadığım bir travmam var mı diye düşünüyorum bulamıyorum. Çok şükür hayatımda bir sıkıntı yok sağlıklıyız eşim ve çocuğum mutluyuz ama bende bir eksiklik var. Ne yapacağımı bilmiyorum. Beynimin içindeki sesler susmuyor. psikologdan randevu aldım yarın ilk görüşmeyi gerçekleştireceğim. umarım faydasını görürüm. Daha önce bu tarz şeyler yaşayan arkadaşlar varsa bilgilenmek isterim.

DURU_SU_3333 .!.:

mutlu bir andaysak hemen kötü düşünceler geliyor zihnime. Ya şöyle olursa , ya böyle olursa.. vs. Kendimi kontrol etmekte güçlük çekiyorum

Genişletmek için tıkla...

DURU_SU_3333 .!.:

Beynimin içindeki sesler susmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Aynı ben gerçekten. Ya bir şey olursa diye zihnime düşünceler üşüşüyor aniden. Yarınki görüşmeniz güzel geçer umarım.

life without anxiety .!.:

Aynı ben gerçekten. Ya bir şey olursa diye zihnime düşünceler üşüşüyor aniden. Yarınki görüşmeniz güzel geçer umarım.

Genişletmek için tıkla...

inşallah teşekkür ederim. En kötüsü de bunu en yakınlarıma yansıtmam oluyor. Hep günah keçileri onlar oluyor. kızım ve eşim için iyileşmeye çalışacağım. Hayatta hiçbir şeyden zevk alamaz oldum git gide benliğimi kaybediyorum. Umarım sizin için de her şey güzel olur.

DURU_SU_3333 .!.:

inşallah teşekkür ederim. En kötüsü de bunu en yakınlarıma yansıtmam oluyor. Hep günah keçileri onlar oluyor. kızım ve eşim için iyileşmeye çalışacağım. Hayatta hiçbir şeyden zevk alamaz oldum git gide benliğimi kaybediyorum. Umarım sizin için de her şey güzel olur.

Genişletmek için tıkla...

Ben de teşekkür ederim. En başta kendiniz için destek almalısınız. Beyin genelde olumsuz düşünmeye meyillidir. Bazı şeyler bizim çabamızla , istikrarlı oluşumuzla düzelebilir. Benim eski psikologum " En kötü ne olabilir?" bunu düşünün diyordu. Korku ,kaygı anında çarpık düşünceler artar. Bu nedenle mutlaka yanlış düşünceleri fark edip süzgeçten geçirmek gerek. Bizi sıkan, bunaltan, içimizi daraltan düşünceye ne kadar çok ehemmiyet verirsek bir balon gibi şişer ama önem vermezsek söner gider.

Kitap okuyunca, yürüyüş yapınca, gökyüzüne bakınca zihnim sakinleşiyor mesela. O an ne geçmişte, ne gelecekteyim. Sadece andayım çünkü odak noktam orda belli bir yerde ve mutlu hissediyorum.