Kendimi çirkin hissettiğim için onunla buluşamıyorum

Onemsiz Biri .!.:

Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş büyük biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gün arayıp mesajlaştık. Yaşımız küçüktü buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu çünkü kendimi çirkin buluyordum, sözde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gördük. Kendimi şöyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu için biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, çocuksu, çekingen görünüşlü biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı düzgün açıyla çekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat güzel çıkıyordum ve beğeniyordu övüyordu, 165 boyundayım diye yalan söyledim. O düzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, çok kez video attı ve yanına kendimi hiç yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak dönüp bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de öğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi öğrencileriydik boş biri de değildi her halükarda kat kat güzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl geçti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilaç gibi geldi gözlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hiç ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o süreci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman geçtiği için hislerim azalmıştı ama bugünlerde onu çok özlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz günlerin hatırına birbirimizi bir kez görelim mi'' dedi. Görmeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim çünkü gerçekten çirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim söylediğim gibi ne de öz güvenliyim. Karşısına geçsem çok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke böyle olmasaydım, içimi dökmek istedim teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Onemsiz Biri .!.:

Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş büyük biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gün arayıp mesajlaştık. Yaşımız küçüktü buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu çünkü kendimi çirkin buluyordum, sözde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gördük. Kendimi şöyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu için biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, çocuksu, çekingen görünüşlü biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı düzgün açıyla çekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat güzel çıkıyordum ve beğeniyordu övüyordu, 165 boyundayım diye yalan söyledim. O düzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, çok kez video attı ve yanına kendimi hiç yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak dönüp bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de öğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi öğrencileriydik boş biri de değildi her halükarda kat kat güzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl geçti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilaç gibi geldi gözlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hiç ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o süreci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman geçtiği için hislerim azalmıştı ama bugünlerde onu çok özlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz günlerin hatırına birbirimizi bir kez görelim mi'' dedi. Görmeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim çünkü gerçekten çirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim söylediğim gibi ne de öz güvenliyim. Karşısına geçsem çok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke böyle olmasaydım, içimi dökmek istedim teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Onemsiz Biri .!.:

Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş büyük biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gün arayıp mesajlaştık. Yaşımız küçüktü buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu çünkü kendimi çirkin buluyordum, sözde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gördük. Kendimi şöyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu için biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, çocuksu, çekingen görünüşlü biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı düzgün açıyla çekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat güzel çıkıyordum ve beğeniyordu övüyordu, 165 boyundayım diye yalan söyledim. O düzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, çok kez video attı ve yanına kendimi hiç yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak dönüp bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de öğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi öğrencileriydik boş biri de değildi her halükarda kat kat güzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl geçti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilaç gibi geldi gözlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hiç ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o süreci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman geçtiği için hislerim azalmıştı ama bugünlerde onu çok özlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz günlerin hatırına birbirimizi bir kez görelim mi'' dedi. Görmeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim çünkü gerçekten çirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim söylediğim gibi ne de öz güvenliyim. Karşısına geçsem çok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke böyle olmasaydım, içimi dökmek istedim teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Onemsiz Biri .!.:

Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş büyük biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gün arayıp mesajlaştık. Yaşımız küçüktü buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu çünkü kendimi çirkin buluyordum, sözde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gördük. Kendimi şöyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu için biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, çocuksu, çekingen görünüşlü biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı düzgün açıyla çekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat güzel çıkıyordum ve beğeniyordu övüyordu, 165 boyundayım diye yalan söyledim. O düzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, çok kez video attı ve yanına kendimi hiç yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak dönüp bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de öğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi öğrencileriydik boş biri de değildi her halükarda kat kat güzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl geçti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilaç gibi geldi gözlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hiç ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o süreci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman geçtiği için hislerim azalmıştı ama bugünlerde onu çok özlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz günlerin hatırına birbirimizi bir kez görelim mi'' dedi. Görmeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim çünkü gerçekten çirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim söylediğim gibi ne de öz güvenliyim. Karşısına geçsem çok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke böyle olmasaydım, içimi dökmek istedim teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

nur35nur .!.:

Fen lisesi ogrencileriydik demissiniz. Siz de güzel bir bölüm kazanıp ıyi bir meslek sahibi olmalısınız. Kendinizi bu kadar hor görmek yerine kendimi daha iyi nasıl hissedebilirim diye birseyler yapmalısınız.
Ayrıca sanki hepimiz Angelina jolie miyiz. Bu kadar da kendinizi tüketmeyin

Genişletmek için tıkla...

SayYouLoveMe .!.:

Sadece konu başlığını baz alarak yazıyorum..
Manken gibi ,taş gibi ,biscolata erkekleri gibi adamların yanında gördüğümüz kadınlarin yarısi çok da güzel (benim düşüncem) değil açıkçası..
Yani iş güzel olmakta değil,işveli,edalı ve özgüvenli olmakta.
Kendine guvenmezsen o güvensizlik hissini 5 kilometreden alır millet.

Genişletmek için tıkla...

Cileklivanilinn .!.:

Kadınların boyu 15’inden sonra pek uzamaz zaten. Max 2-3 cm yani sizi lisede beğendiyse demek ki boyunuzu yeterli buluyor. Onun dışında kaç yıldır bakım yapabilirdiniz, çok zayıfsanız sporla biraz toparlardınız. Saç rengi değişikliği, giyim kuşam, topuklu, makyaj falan insanı o kadar değiştiriyor ki bu devirde çirkinim diyip oturan insanı anlamam açıkçası. Güzellik önemli değildir diyenlere çok katılmıyorum. En azından ortalama bir güzelliğe sahip olmak insanı her anlamda rahatlatıyor. Biraz bakım falan yapıp buluşun kesinlikle.

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Guzel kadinlarin yaninda cirkin erkek gormek kolay ama yakisikli erkegin yaninda cirkin kadin gormek daha zor.

Genişletmek için tıkla...

Onemsiz Biri .!.:

Beni hiç görmedi ki ben onu gördüm sadece. Ben okula başladığımda onlar taşınmışlardı. Yorum için teşekkür ederim saçlarım da tek taraflı dökülüyor açılmalar var bir insanın hiç mi düzgün bir yeri olmaz yahu

Genişletmek için tıkla...