• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

kendimi çok mutsuz hissediyorum :((

niye böyleyim yaş 23 ama yaşıtlarıma göre kendimi çok yaşlı hissediyorum herşeyi görmüş geçirmiş biri gibi hissediyorum hiç bişide hevesim yok sürekli uyuma modundayım gezmek tozmak takıp takıştırmak hiçbana göre değil.herşeyden bıkmışım kendimi çok yorgun hissediyorum yemek için yiyorum bazen etrafıma sahte gülücükler daığıtıyorum vs içimde bulunduğum durumdan çıkmak istiyorm.hayattan zevk almak istiyorum ama olmuyo hevsim yok benim gibi olanlar bu durumda olup bu durumdan kurtulanlar var mı

bu aralar bende oyleyım bı ıyı bı kötü,ama benım sebebım var..mutlaka senınde kafana taktıgın bişe vardır durduk yere olmaz..hem daha cok gencsın genclıgının ve saglıgının kıymetını bil bence degerlendır
 
Canim kis bitti bahara geldik. Bahar mevsimi insanlara kendi hesaplasmalarini yaptiran, bezginlik hissi veren, bazen bunaltan mevsimdir derler.

Ustelik bu tarz sikilmalari hemen hemen herkes donem donem yasar. Birde seytan bos anini kollarmis kulun sikayim sunun canini diye.

Bence bu duygunun ustune gitmelisin kafani mesgul tutmalisin. Kendini kendinle birakmamaya calis. İnsallah gecerr...
 
Canim kis bitti bahara geldik. Bahar mevsimi insanlara kendi hesaplasmalarini yaptiran, bezginlik hissi veren, bazen bunaltan mevsimdir derler.

Ustelik bu tarz sikilmalari hemen hemen herkes donem donem yasar. Birde seytan bos anini kollarmis kulun sikayim sunun canini diye.

Bence bu duygunun ustune gitmelisin kafani mesgul tutmalisin. Kendini kendinle birakmamaya calis. İnsallah gecerr...

katılıyorum :46::46::46::46::46::46::46:
 
bu aralar bende oyleyım bı ıyı bı kötü,ama benım sebebım var..mutlaka senınde kafana taktıgın bişe vardır durduk yere olmaz..hem daha cok gencsın genclıgının ve saglıgının kıymetını bil bence degerlendır

saol ttalım umarım senin de canını ne sıkıyosa en kısa zamanda geçer
 
Canim kis bitti bahara geldik. Bahar mevsimi insanlara kendi hesaplasmalarini yaptiran, bezginlik hissi veren, bazen bunaltan mevsimdir derler.

Ustelik bu tarz sikilmalari hemen hemen herkes donem donem yasar. Birde seytan bos anini kollarmis kulun sikayim sunun canini diye.

Bence bu duygunun ustune gitmelisin kafani mesgul tutmalisin. Kendini kendinle birakmamaya calis. İnsallah gecerr...

yok be canım benimkisi öyle bişi değil inaşşal geçer saol yinede kuzum
 
mesala facede bakıyorum arkdaşlarıma o kadar rahatlar ki hiçbişi tınlamıyolar en basitinden ailesi o kadar tutucu bi kız bile çok rahat facede erkek arkdaşıyla resimlerini koyabiliyo mesla bitanesi kpss yi bekliyo hala atanamamış 28 yaşında ama hiç umrunda değil hayata bi kez daha mı gelicem diyo gününü gün ediyo

ben niye böyleyim peki herşeyi düşünüyorum bi oluruna bırakıp aman herşey olacağına varır diyemiyorum bu benim canımı çok sıkıyo
 
bende yaşıyorum bu durumu.. asosyallik, mutsuzluk herşey çok boğuyo artık beni.. stres yüzünden uykudan kalkınca bazen bayılmaya başladım.. başım dönüyo herşeyden çok çabuk sıkılıyorum.. inş. bu saçmalıklardan kurtulurumda normal insan olurum..

ama bence bu sıkıntılar yeni bi aktivite, yeni bi sevgili yada yeni bi çevreyle yenilebilir..
hayatındaki bazı şeyler değişcekki sende onlarla birlikte değişesin.
inş. hepimiz için hayırlı olur ..
 
niye böyleyim yaş 23 ama yaşıtlarıma göre kendimi çok yaşlı hissediyorum herşeyi görmüş geçirmiş biri gibi hissediyorum hiç bişide hevesim yok sürekli uyuma modundayım gezmek tozmak takıp takıştırmak hiçbana göre değil.herşeyden bıkmışım kendimi çok yorgun hissediyorum yemek için yiyorum bazen etrafıma sahte gülücükler daığıtıyorum vs içimde bulunduğum durumdan çıkmak istiyorm.hayattan zevk almak istiyorum ama olmuyo hevsim yok benim gibi olanlar bu durumda olup bu durumdan kurtulanlar var mı

23 yaşımdayım... Annemin tonla hastalığıyla uğraştım... kendimi 40 yaşında hissederdim... Sonra aşık oldum.... Gençleştim :16: Hayatının tadını çıkar , ki büyük sorunların yoksa kendine bunu yapma...
 
dönem dönem hepımız de olan seyler .
hele bır de kendını eve kapattıysan kendınle dort duvar arasınd a savas verırsın resmen .
sız de buyuk ıhtımalle kendınızı eve kapattınız .dısarıya cıkın gezın
arkadaslarınızı arayın bır yerler de kahve yudumlayın .yenı ınsanlar tanıyın sosyallesın .
ınanın kafanız dagılacaktır .
 
evet herkes de olduguna katılıyorum bendede sürekli uyuma ve artık hiçbirşey düşünmeme isteği çok oluyordu bazı dönemlerde özellikle de bu bahar yorgunlugu denilen şey berbat kendimi hayattan soyutlayasım geldi şu son bir haftada, bu genelde hayat da ne kadar yük tasıdıgınla alakalı bunun bir dengesi vardır, yani her insan iş güç çevre arkadas ister ama fazlası boğacak sıkacaktır insanı kaçacaktır bu durumdan, diğer durumda ise yeterince iş güç yoksa hayatında ufak şeyleri kafasına takıp herşeyi kırk kez düşünüp tartıp kendini hırpalayacaktır detaylarda, ben birinci durumdayım diyebilirim, herkesin taşıyabilecegi yük dengesini kendisi belirler tabiki ben çok yük aldım yorulsam da durmak yok diyorum ama tabi yetmiyor bazen bünye kaldırmıyor, mal gibi bütün günü uyuyarak hiçbişe yapmayarak geçirmek istiyorsun deşarj olmak gibi bazen uzun sürerse evet acaba depresyonamı girdim tribine sokuyor insanı ama bence insanın en güzel psikologu onu seven ve anlayan bir arkadasi, sevgilisi yada eşidir. Psikolojik destek almak kötü birşeymi almadıgım için yorum yapamam ama bütün batı bilimleri gibi insanı merkeze alan şeylerden nefret ederim önemli olan insanı süper bir makine yapıp onu bütün zorlu koşullara hazırlamak değil işte mesele, mesele senin çevrenle uyumlu ve mutlu yaşayabilmen bir bütün olabilmen, bunu yapmak zor gibi çünkü sürekli mekan zaman iş eş değiştiremiyoruz ama değişimin şart olduguna inanıyorum ben mesela istanbulda yaşıyorum ama antalya dada yaşamayı denemek istiyorum, apartman katında değil bahçeli bir evde mutlu olabilecegime eminim, yeşilin mavinin olmadıgı binalar yıgınında mutsuzum kardeşim :) yani sende olumsuz koşullardasın bence aile olur, konum olur,eğitim veya iş olur bu mevzulardan biri yada birkaçı değişince herşeyde değişebilir ama unutma daha kötüyede gidebilir, bazen sabretmek gerekir bazende birşeyleri değiştirecek gereken adımı atmak :) umarım bir çıkar yol bulursun arkadasım
 
bende yaşıyorum bu durumu.. asosyallik, mutsuzluk herşey çok boğuyo artık beni.. stres yüzünden uykudan kalkınca bazen bayılmaya başladım.. başım dönüyo herşeyden çok çabuk sıkılıyorum.. inş. bu saçmalıklardan kurtulurumda normal insan olurum..

ama bence bu sıkıntılar yeni bi aktivite, yeni bi sevgili yada yeni bi çevreyle yenilebilir..
hayatındaki bazı şeyler değişcekki sende onlarla birlikte değişesin.
inş. hepimiz için hayırlı olur ..

tatlım sende hemen hemen aynı dertten muzderipsin hatta çözümü bile biliyosun neden bian önce uygulamaya koymuyosun peki işte bizim problemimiz tam da burda çözüm yolunu biliyoruz ama o çözüm yoluna gitmekten bile aciz kalıyoruz maalesef işte bunu nasıl atlatcaz sorun bu anladın mı bitanem...inş sende en kısa zamanda hayat dolu biri olursun herşey gönlünce ollur..

23 yaşımdayım... Annemin tonla hastalığıyla uğraştım... kendimi 40 yaşında hissederdim... Sonra aşık oldum.... Gençleştim :16: Hayatının tadını çıkar , ki büyük sorunların yoksa kendine bunu yapma...

ahh güzelim çok geçmiş olsun .umarım annen iyidir.aşk çok güzel bişi olsa gerek ama ben korkuyorum işte aşık olmaktan hayatıma birini almaktan alsam ne olcak yapamam ki ben..

dönem dönem hepımız de olan seyler .
hele bır de kendını eve kapattıysan kendınle dort duvar arasınd a savas verırsın resmen .
sız de buyuk ıhtımalle kendınızı eve kapattınız .dısarıya cıkın gezın
arkadaslarınızı arayın bır yerler de kahve yudumlayın .yenı ınsanlar tanıyın sosyallesın .
ınanın kafanız dagılacaktır .

evt genelde evdeyim canım.sürekli pijamalı saçımı toplamaktan bile aciz gece yarılarına kadar ders çalışıp çalışmaya çalışıp daha doğrusu öğlen 11 12 gibi kalkıp sonra ders çalışıp yine arada uyuyuyup yemek yeyip ders hayatım bundan ibart oldu işte fazla çevrem yok babaımın görev yeri burası küçük bi yer rahat edemiyosun amannn birsürü sıkıntı bir sürü şeyy sürekli oflayıp puflamak geliyo içimden...
 
bende yaşıyorum bu durumu.. asosyallik, mutsuzluk herşey çok boğuyo artık beni.. stres yüzünden uykudan kalkınca bazen bayılmaya başladım.. başım dönüyo herşeyden çok çabuk sıkılıyorum.. inş. bu saçmalıklardan kurtulurumda normal insan olurum..

ama bence bu sıkıntılar yeni bi aktivite, yeni bi sevgili yada yeni bi çevreyle yenilebilir..
hayatındaki bazı şeyler değişcekki sende onlarla birlikte değişesin.
inş. hepimiz için hayırlı olur ..

tatlım sende hemen hemen aynı dertten muzderipsin hatta çözümü bile biliyosun neden bian önce uygulamaya koymuyosun peki işte bizim problemimiz tam da burda çözüm yolunu biliyoruz ama o çözüm yoluna gitmekten bile aciz kalıyoruz maalesef işte bunu nasıl atlatcaz sorun bu anladın mı bitanem...inş sende en kısa zamanda hayat dolu biri olursun herşey gönlünce ollur..

23 yaşımdayım... Annemin tonla hastalığıyla uğraştım... kendimi 40 yaşında hissederdim... Sonra aşık oldum.... Gençleştim :16: Hayatının tadını çıkar , ki büyük sorunların yoksa kendine bunu yapma...

ahh güzelim çok geçmiş olsun .umarım annen iyidir.aşk çok güzel bişi olsa gerek ama ben korkuyorum işte aşık olmaktan hayatıma birini almaktan alsam ne olcak yapamam ki ben..

dönem dönem hepımız de olan seyler .
hele bır de kendını eve kapattıysan kendınle dort duvar arasınd a savas verırsın resmen .
sız de buyuk ıhtımalle kendınızı eve kapattınız .dısarıya cıkın gezın
arkadaslarınızı arayın bır yerler de kahve yudumlayın .yenı ınsanlar tanıyın sosyallesın .
ınanın kafanız dagılacaktır .

evt genelde evdeyim canım.sürekli pijamalı saçımı toplamaktan bile aciz gece yarılarına kadar ders çalışıp çalışmaya çalışıp daha doğrusu öğlen 11 12 gibi kalkıp sonra ders çalışıp yine arada uyuyuyup yemek yeyip ders hayatım bundan ibart oldu işte fazla çevrem yok babaımın görev yeri burası küçük bi yer rahat edemiyosun amannn birsürü sıkıntı bir sürü şeyy sürekli oflayıp puflamak geliyo içimden...
 
evet herkes de olduguna katılıyorum bendede sürekli uyuma ve artık hiçbirşey düşünmeme isteği çok oluyordu bazı dönemlerde özellikle de bu bahar yorgunlugu denilen şey berbat kendimi hayattan soyutlayasım geldi şu son bir haftada, bu genelde hayat da ne kadar yük tasıdıgınla alakalı bunun bir dengesi vardır, yani her insan iş güç çevre arkadas ister ama fazlası boğacak sıkacaktır insanı kaçacaktır bu durumdan, diğer durumda ise yeterince iş güç yoksa hayatında ufak şeyleri kafasına takıp herşeyi kırk kez düşünüp tartıp kendini hırpalayacaktır detaylarda, ben birinci durumdayım diyebilirim, herkesin taşıyabilecegi yük dengesini kendisi belirler tabiki ben çok yük aldım yorulsam da durmak yok diyorum ama tabi yetmiyor bazen bünye kaldırmıyor, mal gibi bütün günü uyuyarak hiçbişe yapmayarak geçirmek istiyorsun deşarj olmak gibi bazen uzun sürerse evet acaba depresyonamı girdim tribine sokuyor insanı ama bence insanın en güzel psikologu onu seven ve anlayan bir arkadasi, sevgilisi yada eşidir. Psikolojik destek almak kötü birşeymi almadıgım için yorum yapamam ama bütün batı bilimleri gibi insanı merkeze alan şeylerden nefret ederim önemli olan insanı süper bir makine yapıp onu bütün zorlu koşullara hazırlamak değil işte mesele, mesele senin çevrenle uyumlu ve mutlu yaşayabilmen bir bütün olabilmen, bunu yapmak zor gibi çünkü sürekli mekan zaman iş eş değiştiremiyoruz ama değişimin şart olduguna inanıyorum ben mesela istanbulda yaşıyorum ama antalya dada yaşamayı denemek istiyorum, apartman katında değil bahçeli bir evde mutlu olabilecegime eminim, yeşilin mavinin olmadıgı binalar yıgınında mutsuzum kardeşim :) yani sende olumsuz koşullardasın bence aile olur, konum olur,eğitim veya iş olur bu mevzulardan biri yada birkaçı değişince herşeyde değişebilir ama unutma daha kötüyede gidebilir, bazen sabretmek gerekir bazende birşeyleri değiştirecek gereken adımı atmak :) umarım bir çıkar yol bulursun arkadasım

bende kıştan beri var canım bu ve gitgide içime kapandığımı fark ediyorum.daha az konuşuyorum annemle bişiler paylaşamaz oldum çünkü dinler dinler gibi yapar ama yine onun dedği olur.kendimi robot gibi hissetmeye başladım kumanda bizimkilerin elinde beni istedikleri gibi yönlendiriyor.onlarsız bi karar alamıyorum alıcak gibi oluyorum aman annem ne der babam ne düşünür deyip kendimi çekiyorum. kardeşim öyle değil ama o istediği giba yaşar sorumsuz değil ama kendi karrarlarının arkasında durabilir .mesela ünivi kazandı 2 yıllık ailem gitme 2 yıllık için onca masraf yatırma dedi yok dedi gidicem gitti .bi kız arkadşı vardı annem pek tasnif etmiyodu ama kardeşim yok seviyorum ediyorum deyip yine kızı getirip tanıştırdı bizimle ama ben öyle miyim amann onların deği olsun onlar üzülmesin sıkılmasın diye o kadar çok fedakarlık yaptım ki istemediğim bi kuruma sırf onalr istiyo diye başvurdum iyikide olmadı birinden hoşlanır gibi oldum o çocukta beni bayya sevdi ona onca eziyetime rağman ama yok bizimkiler onaylamaz şöyle der böyle der deyip kendimi çektim.hakkaettn de öyle ben o cocuğa evt deyip gelip isteler bizimkiler bişi dese olmaz dese tamam derim bitiririm .arkdasında duramam o yüzden kendimi ondan da çektim. öyle işte bitanem umarım herşey yoluna giirer en kısa zamanda
 
ahh güzelim çok geçmiş olsun .umarım annen iyidir.aşk çok güzel bişi olsa gerek ama ben korkuyorum işte aşık olmaktan hayatıma birini almaktan alsam ne olcak yapamam ki ben..

sen korkuyor musun korkmuyor musun diye sormayacak aşk :) umarım bir an önce geçer sıkıntıların ...​
 
sen korkuyor musun korkmuyor musun diye sormayacak aşk :) umarım bir an önce geçer sıkıntıların ...​

sormasada ben onu kapımdan kolay alacağımı sanmıyorum canım şimdilk kapıları kapattım .saol canım senin içinde herşey çok güzel olur inşallah
 
sormasada ben onu kapımdan kolay alacağımı sanmıyorum canım şimdilk kapıları kapattım .saol canım senin içinde herşey çok güzel olur inşallah

inşallah canım ... o zaman biraz aktifleştir kendini.. çok zayıf değilsen spor salonuna yazıl, dansa birazda olsa meraklıysan dans kursuna... yada halk eğitimlerde bir sürü kurs var. kendini oyalayacak bir şeyler bul
 
niye böyleyim yaş 23 ama yaşıtlarıma göre kendimi çok yaşlı hissediyorum herşeyi görmüş geçirmiş biri gibi hissediyorum hiç bişide hevesim yok sürekli uyuma modundayım gezmek tozmak takıp takıştırmak hiçbana göre değil.herşeyden bıkmışım kendimi çok yorgun hissediyorum yemek için yiyorum bazen etrafıma sahte gülücükler daığıtıyorum vs içimde bulunduğum durumdan çıkmak istiyorm.hayattan zevk almak istiyorum ama olmuyo hevsim yok benim gibi olanlar bu durumda olup bu durumdan kurtulanlar var mı

bunlar çoğu kişinin zaman zaman hissettiği şeyler sen nasıl diyorsun ya etrafa sahte gülücükler atıyorum diye.Karşındakinin gülücükleri de sahte olabilir.Yani sahte gülücük derken içinde çok kederli ama dışarı neşeli gibi görünmekten bahsediyorum.Bu gibi durumlarda her zaman tavsiye ettiğim şudur :bir hobi edinmek.Zevk alacağın bir uğraş bulman lazım.Çünkü şöyle birşey var.Sen şimdi insanlardan uzak kalarak sürekli kafanda bişeyler kurarsın sürekli eskiyi düşünürsün.Kendine kızarsın ,başkalarına kızarsın keşke şöyle yapsaydım böyle yapsaydım dersin.YAni bana öyle oluyor zaman zaman.Bir de aslında şöyle bir şey de var mesela yolda yürüyorsun ya tek başına ,çoğu zaman sadece yolda yürümeyiz değil mi sürekli zihnimizden bişeyler geçer.Ve o zaman da içinde bulunduğumuz anı kaçırırız.İçinde bulunduğun anda yaşamak özellikle yalnızken sadece 2 türlü olabilir birincisi meditasyon ikincisi de hobi.Bence bri hobi edinmeye bak canım,eğer zaten böyle bir uğraşın varsa da devam ettir.
 
teşekkür ederim kızlar yardımalrınız için bugun arkdaşla çıktım biraz ama hiçç keyif alamadım biran önce eve dönmek istedim nie böyleyim ben ya
 
Belki de beyninin salgıladığı seratonin hormonunun azlığından kaynaklanıyordur,ben doktora gitmiştim bir ara mutsuz olduğumu söylemiştim bana öyle demişti.
 
Back
X