kendimi cozemiorum

merhaba kizlar, benim bi senelik iliskim var, birbirimizi cok seviyoruz, arkadas cevresi dolayisiyla tanismitik, bi kac ay cok sík gorustukten sonra bana cikma teklifi etti ve ben kabul ettim, cok tatli birisi, dusunceli, koruyucu, beni bu zamana kadar hic kirmadi, benim fikirlerime herzaman saygi duyan bir insan, hic kavgamiz bile olmamistir bi sene icinde, herzaman ufak bir sorun belirdiginde bunu oturup konusarak halleden bir ciftiz yani. Bir dedigimi iki etmeyen aslinda harika bi sevgili ve biz artik isi ciddiyete dokmeye karar verdik. 2 hafta once ailesi ailemle tanismaya geldi ve 2 hafta sonrada istemeye gelecekler, yalniz son 1 aydir beynimde igrenc tereddutler gelismeye basladi.
Onu cok sevmeme ragmen eskiden umursamadigim bazi tavirlari artik bana batmaya basladi, mesela kendisi baya macho takilan biri disarda, kuralci sert bir insan, ki ben oyle degilim,, bana karsi herzaman kibar ve incedir ama onun disinda bu tur hareketleri bana felaket batior.
Birde ailesi cok cins, babasi bize ilk geldikleri an yaptigim kahveme laf soyledi (orda dayanamayip lafini verdim) ve aileme karsi saygili degildi, sonra babam onu mat etti konusma sirasinda (gergin konusma gecti arada havadan sudan konusurken) annesi bunu arkasindan duzeltmeye calissa bile, sonra o yanimda yokken bi gun annesiyle karsilastik disarda, kendisi bana bakti hafif gulumsedi ve gecti halbuki ben annesini gorunce ona yoneldim belki laflariz diye, bi durup nasilsin iyimisin gibi laflar etmedi, sonra ben bunu sevgilime soyledim, oda 2 defa annesini bu konuda ikaz edince ertesi gun annesi beni aradi ve ozur diledi, tam ben oldugumu kestirememis (peki ozaman neden gulumsuorsun bana) canim bitanem sende benimde kizimsin gibi laflar, ama orda aramiza soguk sular girdi bi kere, kendimi asagilanmis hissettim ailesi tarafindan.
Bir yandanda kafamda dusundukce sanki kendimi evlilige hazir degilmis gibi hissediorum ki olursa dugun kis 2011 olacak, sanki fazla acele etmis gibiyim, korkuorum evlilik hayati cok buyuk bir degisim olacak benim icin sanki, hayatim ozgurlugum kisitlanacakmis gibi gelior bana ve buyuk sorumluluklar altina girecegim, ve bunlardan urkuorum, galiba hazir degilim ve sanki pisman olacakmisim gibi duygulara kapiliorum, birde sevgilimin ailesinin bana karsi olan tavri buyuk rol oynuor. Ailelerimiz arasinda kulturel farkliliklar var, o bi erkek olarak mesela daha sìki ve kuralci yetistirilmis ailesi tarafindan, babasinin karsisinda ona bi zit fikri olsa bile soyleyemeyen bi insan ki bende tam tersi daha ozgurce yetistirildim. Acaba bu sebeplerin hepsinden dolayi ilerde mutsuz bir evliligim olurmu diye cok dusunuorum.
Ailem sevgilimi cok sevdi, bize geldigi oldu ailemle oturup cay kahve muhabbetleri olmustur ve anne babam onu cok sevdiler yalniz ailesi tamamen zit bize bu yuzden ailemde suphe etmior degil, tamamen 100% arkasinda degiller onunla evlenmemin ama yinede birsey demiorlar ben istedigim icin.
Ve sevgilim 1 aydir artik ona eskisi gibi tatli dilli guler yuzlu degil ve sert davrandigimi soyluor, iliskimizde eski gunleri ozluormus. Eski ben'i ozluormus. Isin acikcasi bunlari dusundugumde onu umursamayasim gelior bazen.
Bunlar normalmi, kafamda okadar cok soru isareti varki, bunlari dusundukce, hepsini birakip bos kendi hayatima yonelesim gelior.

eş adayının maçoluğuna birşey diyemeyeceğim, fakat diğer bir konu olan kültür farklılığı bizdede vardı. biz batılıydık onlar doğulu. ben hiç ayrım yapmadım fakat ara sıra tatsız şeyler olmuştu. bana göre doğru olan bir davranış onlarda ayıplanabiliyordu. adı üstünde kültür farkı. ama evlendikten sonra hiç bir sorunumuz olmadı. yakın oturuyoruz sayılır fakat az görüşüyoruz ve mesafeliyiz ama aramız açık değil yanyana gelince samimiyiz.. arada mesafe olmasını birazda eşimistedi. eşimle iyi anlaşıyorum. onu sevdiğim içinde ailesinin birkaç küçük hatasını görmezden geldim 1 senedir sorun yaşamadık. umarım evleninceye kadar kendini evliliğe hazır hissedersin. eğer hazır hissetmezsende erteleyebilirsin. herşey senin elinde. bol şans.

sevgilimde evlendikten sonra kendi ailesine yakin oturmak istemiyor, baska sehirde oturmak istiyor ve fazla samimiyetimiz olmasin ailesiyle istiyor, ve mesela bir yengesi daha beni tanimadan benim aslen geldigim memlekete dayanarak laf etmis bana karsi ve sevgilim yengesine lafini verip beni ve ailemi orda savunmus. Bu tur seyler oldukca rahatliyorum. Bu arada biz yurt disinda kaliyoruz.

onunla beraber yasamayi, hayatimi paylasmayi aslinda cok istiyorum, bazen neden korktugumuda cozemiyorum.

daha çok ailesinden dolayı korkuyorsun gibime geldi ama inşallah herşey güzel olur.