- 14 Mayıs 2020
- 151
- 106
- Konu Sahibi bahtsizlik abidesi
- #76
Nişanlıyken de sorunlarımız oldu. Ben sabaha kadar ağladım o telefonu bırakıp uyudu. Hemde üzüldüğümü bile bile. çok sevdiğini söylüyorsun da ben orda üzülürken sen nasıl rahat uyuyabiliyorsun diyordum. Ben telefonda bir şey anlamıyorum o yüzden telefonda tartışmak istemiyorum diyordu. Yüz yüze aynı evin içindeyken sen üzülürken seni bırakıp gidemem tabi ki ama telefonda böyle oluyor diyordu. Ben de salak gibi inandım. Şimdi gayet de ben ağlarken gidip uyuyor. İnsanlar duyacak diye susturmaya geliyor. Sessiz ağlarsam sorun yok...Evet benim eşimde derdi varsa yoksa işin arkadaşların benimle ilgilenmiyorsun diye. O da susardı ben sen böyle yapınca böyle hissediyorum vs diye hep konuşurdum ama nafile çıtını dahi çıkarmazdı. Sanırım sonra az biraz o değişti biraz ben kabullendim... Aranızdaki sevgi, saygı hala devam ediyor birbirinize değer veriyorsanız ilişkiniz kurtulabilir. Sanki pembe gözlüklerle boş umutlar veriyor gibi görünmek istemem. Sizi ve eşinizi de tanımıyorum netice de ama sevgi devam ediyorsa bir şansı daha hak ediyordur. Sadece sizin çabalamanızla da olmaz tabi. Evlenmeden önceki haller ile evlendikten sonrakin de değişiklik her ilişkide oluyor. Zaman geçtiği için bazı şeyler eskisi gibi önemsenmeyebilir. Konuşmalar değişebilir. Daha kaba saba olabilir. Benim de hiç hoşuma gitmemesine rağmen artık alıştım. Yadırgamıyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun. Ne olursa olsun sonuç inşallah süreci en az acılar ile atlatırsınız
bunun dışında hiçbir şeyi değişmedi. Hala aynı. Evlenmeden önce nasılsa yine öyle. Bile bile lades olmuş benim ki. Erkekler evlenince değişir (olumsuz yönde) derler ama ne olumlu ne olumsuz. Her şeyi aynı. Stabil bir insan. Ketum, duyarsız, merhametsiz. Donuk. Yavaş. Çileden çıkaran bir sessizliği var.