öncelikle buraya sürekli konu açtığım için bana lütfen kızmayın.burada dertleşmek beni rahatlatıyor.
kendimi büyük bir boşlukta hissediyorum.yapayalnız.monoton.dua etmeyi bıraktım artık.
parçalanmış bir ailede büyüdüm.ben de boşandım.tesadüf mü bu ana babası ayrılmamış olanlar çok da güzel huzurlu evlilik yapıyorlar ama boşanmış olanlar huzuru zor yakalıyor.içimdeki o huzursuzluk boşluk duygusunu dolduramıyorum.30 yaşındayım.keşke boşanmasaydım.öğretmenlik de yapmasaydım.şu an para kazanıyorum evet ama yapayalnızım.para bana huzur vermiyor.ama diğer yarım bu düşünceye kesinlikle zıt.saçmalama diyor seni sevseydi ya öğretmenlik ya ben diye seçim yapmak zorunda bırakmazdı.
huzurlu olmaıyorum.geçen arkadaşım beni davet etti ben de hemen tepki verdim ya sürekli çağırıp durma işim var haftasonları diye halbuki kız iyi niyetle söylemişti.sonra seni insan yerine koyanda kabahat dedi.haklı o bana değer veriyor ben kırıyorum onu.kız arkadaşım bu arada o.
hayatımı tekeri patlak bir kamyon gibi görüyorum yokuş aşağı gidiyorum nereye toslayacağım belli değil.
artık erkeklere güvenim de yok en iyisine bile güvenmiyorum.babam sahip çıkmadı ki elin adamı koşulsuz sevsin.
dua ede da edemiyorum.anne babasıyla mutlu bir aile de büyüyenler ne şanslı.sonraki hayatlarında da doğru seçimler yapıyorlar çoğunluk öyle benim gözlemlediğim.ama ailede eksik varsa ki ben bu eksik sevgi duygusunu boşluğu dibine kadar yaşıyorum.sonrasında mutlu olmak zor çok zor.
ALLAH tan antidepresanlar var sahte de olsa bir mutluluk veriyor....okuyandan okumayandan ALLAH razı olsun.iyi ki varsınız.
ama sağlığım için şükür diyoum.Allahım sağlığımdan etmesin.en önemlisi o.bir de mesleğim.paramı kazanıyorum.sonsuz şükür bunlar için yaradanıma.
Bir reklam var bilirsin,''Mutluluk orada ,mutluluk burada mutluluk her an her yer de var ''
Mutluluk bizim içimizde buna inan.
Hayat herşeyi altın tabakta vermez ki,mesleğini vermiş,sağlını vermiş en büyük lütuf.
Geri kalan senin elinde,kendin keşfet.
Bu kadar çabuk bırakma kendini,aldığın ilaçlar anlık ruh halini düzeltebilir ama ilaçlarını almadan nasıl ayakta durman gerekitğini düşün.
Kendini motive et,kendinle tek kalma sürekli..Kendinden yoruluğunda kalabalığa,kalabalıktan yorulduğunda ise kendine sarıl,kafanı dinle.
Ve ne olursa olsun pozitif düşün..
Mutlu insanlarla takılıp ,onların mutluluğundan beslenemezsin her zaman,bir süre sonra onları kıskanabilir neden böyle değilim diye iyice depresifleşebilirsin.
Mesleğin var,paran var..Kendine iyi gelecek şeylere yönel ilk başlarda..İçinden gelmese de zorla bir zaman sonra alışacaksın.
Bunları sadece kendin için yap.
Bu hayat senin,sen nasıl yönlendirirsen öyle gidecek
