ben artık eski ben değilim kızlar. ozellikle son 5 aydır sürekli halsizlik, yorgunluk, bitkinlik var üzerimde. parmağımı kaldırmaya üşeniyorum. hep üzgün hep somurtkan hep karamsar duruyorum. önceden şen şakrak olan, durduğu yerde duramayan ben şimdi hiç bir yere gitmiyorum arkadaşlarımla muhabbet etmiyorum hiç gülemiyorum konuşamıyorum. bir şey söylendiğinde ve sorulduğunda yanıt veremiyorum içimden sölüyorum ama sesli söyleyemiyorum. hafıza desen yerlerde sürünüyor, kadın beynini bilirsiniz en ufak şeyleri bile nasıl aklında tutar (özel günler v.s) şimdi ben de o da yok ..
yaklaşık 5 kilo aldım 2 ayda, ki ben kolay kilo alan bir insan değilim, yedikçe yiyorum. beni en cok yıpratan arkadaşlarım çok soğuk durduğumu söylüyor çünkü o kadar tepkisizim ki herşeye. örneğin sabah kahvaltıda arkadaşım çatal istedi seve seve kalktım verdim çok tşk ederim canım ya ddi ama ben rica ederim bile diyemedim gülümseyemedim bile. haliyle o da zorla yaptığımı düşündü
inanılmaz bir takıntı oluştu bende herşeyi çook düşünüyorum en ince ayrıntısına kadar. örneğin bir ara rahatsızlandım en az 3 gün hastaneye kaçta gitsem hangi yoldan gitsem acaba kaybolur muyum dur bi navigasyondan yerini ezberleyeyim falan filan diye düşünürken en sonunda hastaneye gitmekten de vazgeçtim..
daha anlatacağım çok şey var ama yeterince uzun oldu zaten.. sizi de yormak istemiyorum, yorumlarınız için şimdiden teşekkürler :*
inşallah adam akıllı bir doktor bulabilirim. Antalya yada Denizlide yasayan birini bulsam soracagim tanıdığınız bir psikolog var mi dıye.
