- Konu Sahibi cileklipastam
-
- #1
Selamlar ve iyi akşamlar arkadaşlar .Beni bunaltan bir konuyla ilgili sadece derdimi paylaşmak için yazıyorum. Şimdiden vaktinizi aldığım için hakkınızı helal edin.
Komşularım bana ısrarla gelmek için bir sürü bahaneler üretip neredeyse haftanın dört günü bana geliyorlar ..Eşimde dedi ki “sen onlara hiç gitmedin birde sen git, onlar sana hizmet etsinler, gitsen de gitmesen de geliyorlar zaten” dedi.Bende hep gidersem gelmek için iyice yüz bulacaklar,onlarla oturmamdan zevk alıyormuşum gibi düşünecekler diye hiç gitmeyi teklif etmedim de çağırırlarsada kabul etmedim zaten çağırmaya fırsatları olmadan kendilerini bende buluyorlardı o yüzden eşimi haklı bularak ”Doğru tamam ilk çağırdıklarında gideceğim” dedim.neyse ağzının ucuyla da olsa ilk çağırana gitmeye karar verdim..Yaklaşık 2 aydır beni davet edecek birisini bekledim.2hafta kadar önce bir komşumun oğlunun doğum günü vardı ama oraya gitmeyi hiç istemedim hiçbirinden hoşlanmamama rağmen hele ondan inanılmaz rahatsızlık duyuyorum ve onun olduğu ortamlarda başıma inanılmaz ağrılar saplanıyor,hastalanıyorum bana asla gelmesini istemem ama o haftada enaz bir kere mutlaka bana gelir..çocuğunun doğum gününe gidemeyeceğimi söyllediğimde benden hediyesini istedi bende pazardan bir eşofman aldım verdim diye etmediği laf söz kalmadı gitmediğim ve almak zorunda olmadığım halde almama rağmen pazar malı diye laf etti yüzsüz.Neyse konumuzu dağıtmadan tekrar döneyim baktım bu böyle olmuyor bende bir müddettir bahanelerle hiçbirini kabul etmedim..Beklenen an gelmişti bir komşum (buarada bu komşum benden 5 yaş küçük)mesajını aynen yazıyorum “apla(abla) müsaitsen öğlen bana gelsane(gelir misin) özledim oturak(oturalım)hemen cvp ver,tmm” diye bugün bana mesaj atmış hoşlanmadığım tarzda yazdığı mesajına kızsam da, zaten uzun zamandır beklediğim bu davete “tamam gelirim” diye cevap verdim.Ardından hemen aradı “aplam gelmek için bir manin olmadığına göre öğlen sana geliyoruz” dedi telefonu kapattı.Öylece kalakaldım,şok içerisinde sinirden tüm vücudumdan alevler çıktı bana gelmek için blöf yapmışlar, evin içinde dört döndüm durdum nasıl düştüm bu tongaya bilemedim.Neyse bu konuşmanın üzerinden yarım saat bile geçmemişti ki üç komşum birisinin 2 diğerlerinin birer çocuğuyla geldiler (saat 11:30) komşulardan birisi çocuğuna kahvaltı yaptırmamış “bir şeyler hazırlasanda yese çocuk aç” dedi kadın bunca saat nerdeydin ne bu acele erkenden geliyorsun atlımı kovalıyor çocuğunu doyursana bunun üzerine birde o davet eden komşum pişkince “bana davet etmesem hiçte çağırmayacak canım “ dedi ..sinirden elim ayağım titredi,kaşlarım çatılarak hiç böyle bir şeyi yapmayan söylemeyen ben dayanamadım “ çağırmama gerek kalmadan,buyur etmeden,kabul edip etmediğimi dinlemeden,kahvaltınızı bile yapmadan sabahın köründe kendinizi burada buluyorsunuz zaten artık benim evimi,hanımlığımı iyice öğrendiniz sizinkileri hiç göremedik,bir günde ağzınızın ucuyla çağırmayın doru düzgün çağırında size de gelelim,sizlere gelinecek diye korkudan hep bana geliyorsunuz” dedim..Ağzında iğrenç sakızıyla ağzını yaya yaya “alemsin Buket apla(abla) sabahın körümü şimdi” dedi yani anlamamazlığa vurup,lafı çevirdi hepsi gülüştüler..Kendileri yetmiyormuş gibi birde annesiyle kızkardeşinide çağırmış bana..
Ben kesinlikle enayiyim kendime inanamıyorum.Üniversite mezunu olduğum halde,bir zamanlar özel bir şirkette iyi bir pozisyonda çalışmış olmama rağmen, komşularımı idare edemeyip beni alt etmeleri var ya işte bunu kendime yediremiyorum,üzgünüm.. Evlenmeden önce oturduğumuz semtte böyle durumla hiç karşılaşmadım,herkes birbirine mesafelidir ama zor zamanlarda birbirlerine sahip çıkarlardı.Komşularla belli bir seviyede saygı çerçevesi içinde büyüdük.Şimdi burada gerçekten nasıl davranacağımı bilemiyorum.Kesinlikle hiçbirisiyle oturmak istemediğim halde nasıl oluyorda hala kabul ediyorum bilemiyorum,sonrasında kendime çok kızıyorum,neden diye.. Kendime olan güvenimi,saygımı iyice yitirdim,kendimi ezik hissediyorum,şaşkoloz gibiyim..
Müsait olmadığıma dair bahanelerim artık hep olacak ve bir daha asla kimseye gitmeyi kabul etmeyeceğim diyorum.inanın eşimin yüzünne bile bakamıyorum artık,kendimi gerçekten çok garip hissediyorum,tüm özgüvenimi aldılar kendime gelemiyorum eşimi haketmiyorum,kayınvalidem onlarla görüşerek kendi seviyeni belli ediyorsun demişti beni kullandıklarına göre ben onların seviyesinden bile daha aşağıdayım artık hiç iyi değilim..
Çok uzun olmuş hakkınızı helal edin.
Komşularım bana ısrarla gelmek için bir sürü bahaneler üretip neredeyse haftanın dört günü bana geliyorlar ..Eşimde dedi ki “sen onlara hiç gitmedin birde sen git, onlar sana hizmet etsinler, gitsen de gitmesen de geliyorlar zaten” dedi.Bende hep gidersem gelmek için iyice yüz bulacaklar,onlarla oturmamdan zevk alıyormuşum gibi düşünecekler diye hiç gitmeyi teklif etmedim de çağırırlarsada kabul etmedim zaten çağırmaya fırsatları olmadan kendilerini bende buluyorlardı o yüzden eşimi haklı bularak ”Doğru tamam ilk çağırdıklarında gideceğim” dedim.neyse ağzının ucuyla da olsa ilk çağırana gitmeye karar verdim..Yaklaşık 2 aydır beni davet edecek birisini bekledim.2hafta kadar önce bir komşumun oğlunun doğum günü vardı ama oraya gitmeyi hiç istemedim hiçbirinden hoşlanmamama rağmen hele ondan inanılmaz rahatsızlık duyuyorum ve onun olduğu ortamlarda başıma inanılmaz ağrılar saplanıyor,hastalanıyorum bana asla gelmesini istemem ama o haftada enaz bir kere mutlaka bana gelir..çocuğunun doğum gününe gidemeyeceğimi söyllediğimde benden hediyesini istedi bende pazardan bir eşofman aldım verdim diye etmediği laf söz kalmadı gitmediğim ve almak zorunda olmadığım halde almama rağmen pazar malı diye laf etti yüzsüz.Neyse konumuzu dağıtmadan tekrar döneyim baktım bu böyle olmuyor bende bir müddettir bahanelerle hiçbirini kabul etmedim..Beklenen an gelmişti bir komşum (buarada bu komşum benden 5 yaş küçük)mesajını aynen yazıyorum “apla(abla) müsaitsen öğlen bana gelsane(gelir misin) özledim oturak(oturalım)hemen cvp ver,tmm” diye bugün bana mesaj atmış hoşlanmadığım tarzda yazdığı mesajına kızsam da, zaten uzun zamandır beklediğim bu davete “tamam gelirim” diye cevap verdim.Ardından hemen aradı “aplam gelmek için bir manin olmadığına göre öğlen sana geliyoruz” dedi telefonu kapattı.Öylece kalakaldım,şok içerisinde sinirden tüm vücudumdan alevler çıktı bana gelmek için blöf yapmışlar, evin içinde dört döndüm durdum nasıl düştüm bu tongaya bilemedim.Neyse bu konuşmanın üzerinden yarım saat bile geçmemişti ki üç komşum birisinin 2 diğerlerinin birer çocuğuyla geldiler (saat 11:30) komşulardan birisi çocuğuna kahvaltı yaptırmamış “bir şeyler hazırlasanda yese çocuk aç” dedi kadın bunca saat nerdeydin ne bu acele erkenden geliyorsun atlımı kovalıyor çocuğunu doyursana bunun üzerine birde o davet eden komşum pişkince “bana davet etmesem hiçte çağırmayacak canım “ dedi ..sinirden elim ayağım titredi,kaşlarım çatılarak hiç böyle bir şeyi yapmayan söylemeyen ben dayanamadım “ çağırmama gerek kalmadan,buyur etmeden,kabul edip etmediğimi dinlemeden,kahvaltınızı bile yapmadan sabahın köründe kendinizi burada buluyorsunuz zaten artık benim evimi,hanımlığımı iyice öğrendiniz sizinkileri hiç göremedik,bir günde ağzınızın ucuyla çağırmayın doru düzgün çağırında size de gelelim,sizlere gelinecek diye korkudan hep bana geliyorsunuz” dedim..Ağzında iğrenç sakızıyla ağzını yaya yaya “alemsin Buket apla(abla) sabahın körümü şimdi” dedi yani anlamamazlığa vurup,lafı çevirdi hepsi gülüştüler..Kendileri yetmiyormuş gibi birde annesiyle kızkardeşinide çağırmış bana..
Ben kesinlikle enayiyim kendime inanamıyorum.Üniversite mezunu olduğum halde,bir zamanlar özel bir şirkette iyi bir pozisyonda çalışmış olmama rağmen, komşularımı idare edemeyip beni alt etmeleri var ya işte bunu kendime yediremiyorum,üzgünüm.. Evlenmeden önce oturduğumuz semtte böyle durumla hiç karşılaşmadım,herkes birbirine mesafelidir ama zor zamanlarda birbirlerine sahip çıkarlardı.Komşularla belli bir seviyede saygı çerçevesi içinde büyüdük.Şimdi burada gerçekten nasıl davranacağımı bilemiyorum.Kesinlikle hiçbirisiyle oturmak istemediğim halde nasıl oluyorda hala kabul ediyorum bilemiyorum,sonrasında kendime çok kızıyorum,neden diye.. Kendime olan güvenimi,saygımı iyice yitirdim,kendimi ezik hissediyorum,şaşkoloz gibiyim..
Müsait olmadığıma dair bahanelerim artık hep olacak ve bir daha asla kimseye gitmeyi kabul etmeyeceğim diyorum.inanın eşimin yüzünne bile bakamıyorum artık,kendimi gerçekten çok garip hissediyorum,tüm özgüvenimi aldılar kendime gelemiyorum eşimi haketmiyorum,kayınvalidem onlarla görüşerek kendi seviyeni belli ediyorsun demişti beni kullandıklarına göre ben onların seviyesinden bile daha aşağıdayım artık hiç iyi değilim..
Çok uzun olmuş hakkınızı helal edin.