Şu sıralar o kadar bunalım yaşıyorum ki kendimden nefret eder oldum.içimde hep bir sıkıntı var mutsuzum.işyerimdeki sıkıntılar çocuğumun sorumlulukları eşim vs. Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.akşam ağladım durdum eşime bağırdım bana soğuk davranıyor diye.ben napıcam Allah'a dua ettim hep içime ferahlık ver diye
Kendimi sevmiyorum iş yerinde arkadaşlarımın yanında kendimi ifade edemiyorum,sabah mutsuz kalkıyorum,evde eşime kızıyorum ağlıyorum küsüyorum oda zaten pek takmıyor,eşim telefonunu eline alsa aldatıyor diye düşünüyorum.akşam teraviye gidicem dedi ona bile inanmadım .çok mutsuzum Allah'a şükür sağlığım yerimde çocuğum sağlıklı ama işte mutsuzum daha 29 yaşındayım
Kendimi sevmiyorum iş yerinde arkadaşlarımın yanında kendimi ifade edemiyorum,sabah mutsuz kalkıyorum,evde eşime kızıyorum ağlıyorum küsüyorum oda zaten pek takmıyor,eşim telefonunu eline alsa aldatıyor diye düşünüyorum.akşam teraviye gidicem dedi ona bile inanmadım .çok mutsuzum Allah'a şükür sağlığım yerimde çocuğum sağlıklı ama işte mutsuzum daha 29 yaşındayım
Bu sıralar bir mutsuzluk bir bunalım herkeste mi var ne.
Valla ben de kendimi çok mutsuz hissediyorum.
İş yerindeki insanların yüzünü bile görmek istemiyorum.
Ama sabredelim geçici bir durum bence bu zamanla geçecek.
Sabret ve dua et.