Kendimi üzgün hissediyorum

Arkadaşlar, lise zamanında kavga gürültü yaşadığımız bir grup var idi. Oradaki bir arkadaş ile üniversitede çok yakın arkadaş olduk. Çok güzel zamanlarımız geçti, sırdaşım oldu. Zaman geldi ki olmaması gereken hatalar yaptı bana karşı ve mesafe girdi aramıza. Hiç bir zaman yolda selam verip almayacak hale gelmedik ama eskisi gibi de asla olmadık.
Bu süreçte düğünlerimiz oldu ikimizde davetiye gönderdik ama katılmadık. Düğüm tarihleri iz çok yakındı birbirine. Şimdi bebeği olmuş instagramdan paylaşmış hayırlı olsun dileği gönderdim ama bir yandan da içim keşke yazmasaydın dedi. Aslına bakarsanız pişman oldum.
Sonra bir uyandım cevap vermiş.
Öyle üzüldüm ki birlikte yaşamak birlikte hazırlıklar yapmak için hayal kurduğumuz anıların hepsi ayrı gayrı yapıldı.
Bir birimizin evini bile görmedik. Yıllardır oturamadık kalkmadık. Diğer arkadaşlarınızla oturdukları da davet edilmedim, ben de etmedim. Ne bileyim belki yanlış yaptık belki doğru. Ama insan yakın arkadaşım dostum dediğim insanların üzerini çizerken bence geçmişinde güzel günlere de çizgi çekiyor. Gelecekteki güzel günlerine de...

Eğer hala birbirinizde değeriniz varsa bundan sonrası için anı biriktirirsiniz.

Böyle bir arkadaşım vardı. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Hastalığında üzüntüsünde hep birlikte olduk. Sonra bana öyle bi kazık attı ki. Maddi manevî bütün hayatımı altüst etti. Yıllar oldu hâlâ kendime kızarım. Nasıl böyle bi insanla bu kadar şey paylaştım diye. Aptal gibi hissediyorum kendimi nasıl anlamadım. Bende bunu aşamıyorum.