Kendimi yalnız hissediyorum çıkmazdayım

ezgilililili · Dün 20:27

Herkese selam. 1,5 yaşında bi çocuğum var ve aslında onun için toparlamak zorunda olduğum için yazıyorum yoksa kendimden vazgeçmiş durumdayım. Çoğuna göre iyi bir hayatım vardır belki ama herkesin yaşamı kendine. Çocuktan sonra işi bırakmak zorunda kaldım kreş zamanına kadar bakacağım 2,5-3 yaşına kadar sonra çalışmayı düşünüyorum. Kendi Ailem ile konuşmuyorum eşimin ailesi sağolsunlar iyi ama asla kendi annemin yerini tutmuyor. Eşim ve kendi ailem tarafından sistematik bir şekilde yalnızlığa itildim. Evde tek başına ekransız çocuk büyütmeye çalışıyorum her gün birbirinin aynısı kendimi yosun gibi hissediyorum. Ne bir arkadaşım kaldı ne bir insan olanlarda beni tatmin etmiyor maalesef. Eşimle doğumdan sonra çok kavga ettik beni hiç önemsedi vs vs kilo aldım ve hala veremedim yeme atakları geçiriyorum. Annemlerle ile asla konuşmuyorum. Kendime kötü bir şey yapmaktan korkuyorum hep evladım var diyip kendime telkinde bulunuyorum. Psikolojik destek almak istedim eşim karşı çıktı emziriyorsun ilaç alamazsın dedi konuyu kapattı. Ondan gizli gitsem bile çocuğu kime bırakacağım ? Online alsam çocuk öğle uykusunda bi zırt pırt uyanıyor kendime terapi için ayıracak 1 saatim bile yok. Sizden ricam ne yapabilirim bana öneri verin manevi anlamda kendime nasıl yardımcı olabilirim.

mcbmcb68 · Bugün 00:03

ezgilililili .!.:
Herkese selam. 1,5 yaşında bi çocuğum var ve aslında onun için toparlamak zorunda olduğum için yazıyorum yoksa kendimden vazgeçmiş durumdayım. Çoğuna göre iyi bir hayatım vardır belki ama herkesin yaşamı kendine. Çocuktan sonra işi bırakmak zorunda kaldım kreş zamanına kadar bakacağım 2,5-3 yaşına kadar sonra çalışmayı düşünüyorum. Kendi Ailem ile konuşmuyorum eşimin ailesi sağolsunlar iyi ama asla kendi annemin yerini tutmuyor. Eşim ve kendi ailem tarafından sistematik bir şekilde yalnızlığa itildim. Evde tek başına ekransız çocuk büyütmeye çalışıyorum her gün birbirinin aynısı kendimi yosun gibi hissediyorum. Ne bir arkadaşım kaldı ne bir insan olanlarda beni tatmin etmiyor maalesef. Eşimle doğumdan sonra çok kavga ettik beni hiç önemsedi vs vs kilo aldım ve hala veremedim yeme atakları geçiriyorum. Annemlerle ile asla konuşmuyorum. Kendime kötü bir şey yapmaktan korkuyorum hep evladım var diyip kendime telkinde bulunuyorum. Psikolojik destek almak istedim eşim karşı çıktı emziriyorsun ilaç alamazsın dedi konuyu kapattı. Ondan gizli gitsem bile çocuğu kime bırakacağım ? Online alsam çocuk öğle uykusunda bi zırt pırt uyanıyor kendime terapi için ayıracak 1 saatim bile yok. Sizden ricam ne yapabilirim bana öneri verin manevi anlamda kendime nasıl yardımcı olabilirim.

Çok geçmiş olsun belliki zor dönemler geçirmiş ve geçiriyorsunuz ben 58 yaşındayım sizden büyüğüm ama ne yazık ki yaşananlar aynı oluyor ailenizle aranızdaki sorun düzelince siz iyi olacaksanız öncelikle bunu yapmayı deneseniz yaşadığınız sıkıntıyı bilmeden yorum yapıyorum affedin hatam olursa ama sorun çok büyük barış sağlanmıyorsa annesiniz sizde evladınıza dört elle sarılın size yapılan şeyleri yaşamaması için onu hem arkadaş hem evlat gibi yetiştirin eşler maalesef hep geçici bu sıkıntılar terapi ilaç neymiş diyor ama yaşayamadıkları için aynı kaygıları bilmiyorlar bilmeleride mümkün değil inşallah ailenizle sorununuzu çözersiniz ve evladınızı sağlıkla büyütürsünüz ben esma ül hüsna çekiyorun Ya Şafi Ya Rahim El Muahhir La havle dua ediyorum Nas Felak okuyorum daralınca sizde deneyin inşallah faydasını görürsünüz bir de İzzet Güllünün videoları varmış herkes onu söylüyor

Kendimi yalnız hissediyorum çıkmazdayım

Ayrıntılı Düzenleme

ezgilililili

Üye

mcbmcb68

Aktif Üye

Benzer Konular