Bir laf vardır;annesi uyumuş,kızı büyümüş diye..
Bizler bir kadın olarak annemizin,ailemizin yetiştirmesiyle ve kendi kendimize bir şeyler katarak bu hale geliyoruz..
Sormak istediğim şu?
Kendinize ayna tutsanız,nasıl birisiniz?
Mesela;
Temiz,cimri,huysuz,yardımsever,kendini beğenmiş,gamsız,iyi bir eş olmak için çabalayan,ortamda huzursuzluk yaratan,rahat,sinirli,şımarık.
Ama şu bir gerçekki yaşadığımız hayatın %90ını ailemizin bizi yetiştirmesi oluşturuyor.
. ben anneme benzerim. mantık abidesi. babama ağabeyim benzer duygusalın önde gideni.. paylaşmışız işte. bu huyları..
annem,evin hakimi idi. herşeyin en iyisini o bilirdi. babam da onu dinlerdi. annem,zevklerini bana aşılamak istedi...onun renkleri onun tarzı onun saçı başı.topuz olacak birde. bana çok yakışıyormuşta arkadan sıkı balerin topuzu...... sonra kaybettim onu ve babamı. hep annem gibi olan ben,birden değiştim. kahve,bej,siyah,gri lerden çıktım,marjinal uçuk giyinmeye başladım. patlıcan moru pantolanlar aldım ,kırmızlardan nefret eden annem ,yüzünden kırmızı giyemezdim ,kırmızı bluzlar aldım... sadece beyaz oje severdi,kırmızı ojeler sürdüm.biraz abartmadım değil tabii.
neyse bunlar dış görünüşteki yaşadıklarım...
bir insan aşırı mantıklı bir o kadar hassas olabilirmi.. şu an birine kırgınım ,hem ağlıyorum hem yazıyorum. işte böyleyim.
arkadaşlarımla şımarığım ,komiğim espriliyim.onların güzin ablasıyım. en kötü zamanlarında yanlarındayım. doğumlarında sandalyelerde sabaha kada r başlarında kaldığım oldu günlerce....
ama çabuk, kızarım. ani hareketlerim var.. fevri davranışlarım var... inatçıyım.
çabuk affederim. kinci değilim.2 tatlı sözle yumuşarım.
alınganım ama bu hassas olduğumdan kaynaklanıyor. herkesin de ince ve hassas olacağını düşünürüm benim gibi,ama maalesef öyle değil. herkes bazen bencil olabiliyor... bunu görmekte, beni çok incitiyor...
şimdilik bu kadar.
aklıma geldikçe yazarım yine..... ..
