KENDİNE DEGER VERMEMEK

KARADUT15

Üye
Kayıtlı Üye
29 Nisan 2022
37
35
33
Merhaba hanımlar . Yaklaşık 20 yıllık çalışma hayatım var. Söyle geriye doğru hayatima baktığımda kendim için hicbirsey yapmadığımi farkettim. Hep başkalarını memnun etmeye calistim. Maddi manevi sürekli birilerinin koltuk değneği olduk esimle.Çevremde kendi için birşeyler yapan bakımlı, giyimine özen gosteren kendi için yaşayan insanları görünce özeniyorum . Ben neden yapamıyorum diye düşünüyorum. Cilt bakımı , kuaföre gitmek, doyasıya alışveriş yapmak buna benzer ne varsa sanki fuzuli bir masraf yapiyormusum gibi geliyor. Kıtlık bilinci olustu galiba bende. Başkalarına yaptığım verdiğimi gözüm görmüyor ama kendime harcama yapınca gereksiz görüyorum. Çocuklara eşime kardeşlerime arkadaşlarıma hediye alırken herşeyin en iyisini seçerken , kendime birşey alırken en ucuz ne varsa onu seciyorum. Artık bu beni rahatsız etmeye başladı. Psikolojik bir rahatsizlikmi bilemiyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum. Kendime değer vermiyorum veremiyorum. Ailem tarafından hep değersiz hissettirildim. Hiçbir zaman bana Özel birşey yapıldığını hatırlamıyorum . Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ,Nerden nasıl başlamalıyım bilemiyorum. Aynı duyguları yaşayan, aşmak için önerisi olanlar paylaşmanızı rica ediyorum. Şimdiden herkese teşekkür ederim.
 
Merhaba hanımlar . Yaklaşık 20 yıllık çalışma hayatım var. Söyle geriye doğru hayatima baktığımda kendim için hicbirsey yapmadığımi farkettim. Hep başkalarını memnun etmeye calistim. Maddi manevi sürekli birilerinin koltuk değneği olduk esimle.Çevremde kendi için birşeyler yapan bakımlı, giyimine özen gosteren kendi için yaşayan insanları görünce özeniyorum . Ben neden yapamıyorum diye düşünüyorum. Cilt bakımı , kuaföre gitmek, doyasıya alışveriş yapmak buna benzer ne varsa sanki fuzuli bir masraf yapiyormusum gibi geliyor. Kıtlık bilinci olustu galiba bende. Başkalarına yaptığım verdiğimi gözüm görmüyor ama kendime harcama yapınca gereksiz görüyorum. Çocuklara eşime kardeşlerime arkadaşlarıma hediye alırken herşeyin en iyisini seçerken , kendime birşey alırken en ucuz ne varsa onu seciyorum. Artık bu beni rahatsız etmeye başladı. Psikolojik bir rahatsizlikmi bilemiyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum. Kendime değer vermiyorum veremiyorum. Ailem tarafından hep değersiz hissettirildim. Hiçbir zaman bana Özel birşey yapıldığını hatırlamıyorum . Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ,Nerden nasıl başlamalıyım bilemiyorum. Aynı duyguları yaşayan, aşmak için önerisi olanlar paylaşmanızı rica ediyorum. Şimdiden herkese teşekkür ederim.
Maalesef bende öyle yetiştirildim.Kuafor gereksiz masraf gelir gözüme.
 
Hahahahahha okurken ben mi konu açtım diyr düşündüm o kadar benziyoruz.
Başkalarına gelince en iyisi kendime gelince ne gerek var. Eşim diyor ki kendini sürekli birileri için feda etmişsin bu psikolojiden kurtulman lazım.
En çokta kendi annem babam sömürdü beni onlara vermekten almaktan bana para kalmıyordu. O psikolojide hala devam ediyor.
 
Yetiştirilmeden kaynaklı sanırım. Yer yer bendede oluyor. zaman zaman ihtiyacım olan şeyleri bile aman ne gerek var diyerek geri bırakmışlığım var. Kendin için birşey yapmak, almak istiyorsan erteleme öteleme. Beğendiğin, kendini mutlu hissettiğin şeyleri al.
 
Ben de öyle yetiştirildim ama kendime harcama yapmasını seviyorum çünkü iyi geldiğini farkettim kuaför asla gereksiz harcama değildir benim için alışveriş de ara ara yaparım yeni yeni şeyler alırım eskilerimi atarım. Bir kafeye giderim kendime kahve söylerim kahve eşliğinde kitap okurum paha biçilmez parayla benim için
 
işyerinden 2 gün izin alcaksın
bir liste çıkar neler yapmak steidğine dair
2 gün full bunlarla meşgul ol
çocukları da babaya ver o ilgilensin,eve yemek de yapma
sadece ama sadece kendinle ilgilen
ne kadar iyi geldiğini anlayınca hep yapmak isteyeceksin zaten
böylece ilk adımı atmış olursun ,arkası zaten gelecektir :KK14:
 
Kendime inanılmaz saygı duyarım. Hiçbir zaman geri plana atmam. Yalnız bu saygı duymak sadece kendim için para harcamak değil.
Bedenime saygı duyarım örneğin, sağlıklı beslenmeye çalışırım, yürüyüş yaparım, kilomu kontrol altında tutarım.
Zihinsel anlamda kendime çok özenirim. Her gün mutlaka okumaya, kendime bir şeyler katmaya gayret ederim.
İndirimleri takip ederim, okumak istediklerimi her fırsatta alırım. Listelerim hep hazırdır.
Yeni yerler görmek bana çok keyif verir, illa pahalı lüks mekanlar değil, yaşadığım yerdeki köyleri görmek istiyorum mesela, Allahın dağı eminim ki ama yine de göresim var, haftaya bununla ilgili bir planlama yaptım.
Para harcamak konusuna gelince bu maddiyatla alakalı. Herkes bilir en güzelini almayı, giymeyi ama gücü neye yetiyorsa onu alır. O konuda da kendimi bilirim, güzel alırım, yakışacağı yakışmayacağı ayırt ederim. Sırf güzel diye vücudumdaki kusurları ortaya çıkaracak kıyafeti almam. Kuaför vs de öyle. Cilt bakımına gidemiyorum mesela bana pahalı geliyor ama evde en güzel ürünleri alır en azından bir yıl kullanırım. Cilt bakımı tek seans için 2 bin istiyor örneğin, ben ona uzun süre kullanacağım ürün almayı tercih ederim vs vs.
Kendinize nasıl değer vermiyorsunuz ya çok şaşırdım, en değerlisi benim valla ben iyi hissedeyim ki etrafımdakiler de iyi olsun🥰
 
Bence biraz havayla alakali,biraz da el ne der kaygısı..
Düşünce yapisi olarak kendinize yakışmadığını (makyaj,kuaför,elbise) kodluyor olabilirsiniz.
Zaten ülkemizde belirli bir yaşın ustundeyseniz "kaç yaşında kadınsın,nic nic nic şu saça bak,şu giydiklerine bak" diyen bir aile dedikoducusu çıkıyor illa ki.
Olayın özeti ; siz artık dünkü çocuk değilsiniz,dün dünde kaldı.
İstediğinizi alın,istediğinizi yapın.
Kimseden de onay beklemeyin,nasıl mutluysaniz o şekilde davranın.
Not : Mutluluğun da bir sınırı var bacım,sırf mutlu olduğun için çıplak vatandaş gibi sokaklarda koşma mümkünse 😀
 
Merhaba hanımlar . Yaklaşık 20 yıllık çalışma hayatım var. Söyle geriye doğru hayatima baktığımda kendim için hicbirsey yapmadığımi farkettim. Hep başkalarını memnun etmeye calistim. Maddi manevi sürekli birilerinin koltuk değneği olduk esimle.Çevremde kendi için birşeyler yapan bakımlı, giyimine özen gosteren kendi için yaşayan insanları görünce özeniyorum . Ben neden yapamıyorum diye düşünüyorum. Cilt bakımı , kuaföre gitmek, doyasıya alışveriş yapmak buna benzer ne varsa sanki fuzuli bir masraf yapiyormusum gibi geliyor. Kıtlık bilinci olustu galiba bende. Başkalarına yaptığım verdiğimi gözüm görmüyor ama kendime harcama yapınca gereksiz görüyorum. Çocuklara eşime kardeşlerime arkadaşlarıma hediye alırken herşeyin en iyisini seçerken , kendime birşey alırken en ucuz ne varsa onu seciyorum. Artık bu beni rahatsız etmeye başladı. Psikolojik bir rahatsizlikmi bilemiyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum. Kendime değer vermiyorum veremiyorum. Ailem tarafından hep değersiz hissettirildim. Hiçbir zaman bana Özel birşey yapıldığını hatırlamıyorum . Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ,Nerden nasıl başlamalıyım bilemiyorum. Aynı duyguları yaşayan, aşmak için önerisi olanlar paylaşmanızı rica ediyorum. Şimdiden herkese teşekkür ederim.
Ben de aynen öyle eşim ve kızlarım ruhun fakir derler 😀😁
 
Bende öyleyim evde tel başımayken kendime düzgün bi kahvaltı hazırlamam geçiştiririm
bi kahvaltıyı bile kendime çok görüyorum
 
Aynaya baktiginizda neden cökmüş sinirli agresif mutsuz kadin goresinizki? 15 ine kadar idare et bu ay cok sıkısıgiz diye 500, tl verdi esim.uc gun idare edecegim yemek bu parayla yapilacak yani alinacaklar pazar bunub icinde uc gunluk.sabah kuafore gittim 180 direk oraya gitti bile☺️😆 yarin bir makarna bir corba bitti gitti oburgunde on besi zaten galiba😃 amaaaa eve bir geldim belimde havali saclarim fönlü fönlü.kaşlarimi aldirmisim hafif makyajimi yapmisim daha Allahtan belasinimi istiyor😂
 
X